பதினேழாம் பாகம்.
முன்கதை அன்று அதற்கு பிறகு எதுவும் பெரியதா நடக்கவில்லை. ஒரே ஒரு பெரிய சந்தோசம் எனக்கு நிச்சயம் ஆனது, அதுவும் இன்னும் இரண்டு நாட்களில் கல்யாணம்.
அதை காரணம்காட்டி கிருத்திகாவும் மலரும் என்னை எதுவும் செய்யவிடாமல் தடுத்தார்கள். நான் கல்யாணத்தை பற்றி எண்ணியபடி தூங்கினேன்.
இனி..
அடுத்த இரண்டு நாட்கள் இன்னும் சோகமாக சென்றது எனக்கு. யாரும் என்னை தொடவிடவில்லை, பெரும்பாலும் தோப்பில் தான் நான் இருந்தேன். அங்கே மற்ற வேலை செய்யும் பெண்கள் இருந்தாலும் அவர்களை தொட தோன்றவில்லை. நான் பெரும்பாலும் சாப்பிட்டு தூங்குவது என்று இருந்தேன். நிச்சயம் ஆனா அடுத்த நாளே நான் வேலையை விடுவதாக கூறினேன்.
வழக்கம்போல அவர்கள் 30 நாட்கள் வரணும் என்றும் இப்போது இருக்கும் விடுப்பு அவர்கள் எடுக்கக்கூடாது மாறாக உடனே வந்து வேலையில் சேருமாறு கூறினார்கள்.
நான் எனக்கு திருமண என்று கூறியும் அவர்கள் ஏற்றுக்கொள்ளவில்லை. பின் நான் என் மேனேஜரிடம் பேச, அவர் ஊரில் இருந்து வந்ததும் வேலையை விடும்படி கூறினார். அதனால் அவர் அதை நிராகரித்து திருப்பி அனுப்பினார்.
நான் அதை பெரியதாக எடுத்துக்கொள்ளவில்லை.
இங்கே எல்லாரும் சுழன்று சுழன்று வேலை செய்தார்கள். எல்லா வேலையை இழுத்து போட்டு செய்தார்கள். இரண்டு நாட்களில் சாப்பாடு செய்ய ஆள் ஏற்பாடு செய்து. எனக்கு துணி எடுத்து அவர்கள் வீட்டில் ஒரு அறையை ஏற்பாடு செய்தார்கள்.
சனிக்கிழமை மதியம் போல மணி வந்து பேசினான். அவன் எடுத்ததும் கல்யாணம் பற்றி பேசிவிட்டு, அவன் முதலிரவில் அப்படி கிழித்தேன் இப்படி கிழித்தேன் என்று பேசினான். அவன் தண்ணி அடித்து வந்திருக்கிறான் என்று அவன் பேச பேச தெரிந்தது.
அவன் மனைவி கதறியதாகவும் இவன் விடாமல் இரவு முழுக்க அவளை அனுபவித்ததாக கூறினான். அவள் அப்படி துடித்தாள் இப்படி துடித்தாள் என்று இவன் அவளை பற்றி வர்ணிக்க நான் அவனை திட்டாமல் மறைமுகமாக பேசி வீட்டிற்கு அனுப்பினேன்.
இவன் என்னடா இப்படி இருக்கிறான் என்று நொந்து கொண்டு யோசிக்க பின்னாடி மலர் வந்தால்.
“என்னடா அவன் பொண்டாட்டிய கதற விட்டனமா” என்று சிரித்தபடி கேட்டுக்கொண்டு வந்தால்.
“இவன்போக்குபத்திதான்தெரியுமே அன்னிக்கே குறட்டைவிட்டு தூங்கித்தானாம்” என்றேன்.
“அத்தை சொன்னார்களா?”
ம்ம் என்றேன்.
“அன்னிக்கி அவசரம் அவசரமா என்னோடு அப்புறம் இன்னொரு பெண்ணோடு செஞ்சான் அதுவும் இல்லாம ராத்திரி செம்ம சரக்கு சுத்தமா நிக்க முடியல அவனால பாவும் அந்த பொண்ணு” என்று சொல்ல நான் அதிர்ச்சியாக பார்த்தேன்.
இவன் அவன் அம்மாவோடு செய்ததை பார்த்துவிட்டாலோ?
“வேற யாருக்குடா?”
“இங்கே வேலை செய்யிற பொண்ணு, அவளை உனக்கு தெரியாது” என்றதும் கொஞ்சம் நிம்மதியானது.
“இவன் நீ செய்யிற மாதிரி பொறுமையா செய்யமாட்டான். கீழே ஈரமா இருக்காது அப்போ உள்ளே விடுவான் அப்போ எந்த பெரிய பொண்ண இருந்தாலும் வலிக்க தான் செய்யும் அதனால அழுகைதான் செய்வாங்க. ஒரு மண்ணும் தெரியாது எடுத்ததும் உள்ளே விட்டு ஆட்டுவான், அது தான் அவனுக்கு தெரியும்” என்று சொன்னால்.
“நீ வந்துட்டீனா எனக்கும் சந்தோசம் கிருத்திகாவும் சந்தோச படுவா” என்றால்.
“அதுக்கு தான் ஏற்பாடு செய்கிறேன், சீக்கிரம் வந்துவிடுவேன். ஊருக்கு போனதும் கொஞ்ச நாள் இருந்துவிட்டு வருவேன்” என்றேன்.
“அப்புறம் பொண்ணுகிட்ட பேசவே விடலை போல” என்றால்.
“ஆமாம் விடமாட்டேன்றாங்க பேசின பிரச்னை ஆயிடும்னு. கல்யாணம் அப்புறம் பிரச்னை ஆனா?” என்று கேட்டதும் அவள் சிரித்தாள்.
அப்போது கிருத்திகாவும் வந்தால் “என்னடா சொன்னான் மணி?” என்று கேட்டபடி வந்து அமர்ந்தாள்.
“அவன் பொண்டாட்டிய கதற விட்டானாம்” என்றால்.
“லூசாடா அவன். முரட்டுத்தனமா செஞ்சி இப்போ ஹாஸ்பிடல் போயிருக்காங்க. கீழே கிழிஞ்சி ரத்தம் கொட்டுது. தையல் போட்டு கூப்பிட்டு வந்தாங்க” என்றால்.
“இது எப்போ?” நான் அதிர்ச்சியாக கேட்டேன்.
“தெரியாத உனக்கு நிச்சயம் நடந்த இரவு” என்றால்.
அப்போது இன்னொரு மாமா பொண்ணு வர நாங்கள் பேச்சை மாற்றினோம்.
கொஞ்சம் கிண்டலும் கேலியுமாக சென்றது. இரவு என்னை சத்திரத்திற்கு கூப்பிட்டு போனார்கள். அங்கே வைத்து நலங்கு வைத்து;. திருமண சடங்கு நடந்தது.
காலை 6 7:30 முகூர்த்தம். எனக்கு ராத்திரியில் இருந்து என் சுண்ணி அவள் புண்டைக்குள் செல்ல தயாராக இருந்தது. அதுவே எனக்கு பெரிய எட்கமாக இருந்தது.
இவர்கள் வேறு என்னை சீண்டிக்கொண்டே இருந்தார்கள். என் அத்தை வேறு என்னை தனியாக கூப்பிட்டு “மணி மாதிரி இருக்க மாட்டேன்னு தெரியும் இருந்தாலும் சொல்றேன் சின்ன பொண்ணு, இன்னும் எதுவும் செய்யல பாத்து பக்குவமா செய்” என்றால்.
என் அத்தை பொண்ணுங்க வேற அவனை உதாரணம் காட்டி “இவளை அப்படி செஞ்சிடாதீங்க பாவம் சின்ன பொண்ணு” என்று கிண்டலும் கேலியுமாக அன்று மாலை கடந்தது.
இரவு நான் படுக்க சென்றேன். அடுத்த நாள் என் வாழ்க்கையில் பெரிய நாள். என் கூட வேலை செய்தவர்கள் 3 பேர் வந்திருந்தார்கள், நாங்கள் எல்லாரும் அங்கே இருந்த அறையில் தங்கியிருந்தோம்.
காலை 4 மணிக்கே என்னை எழுப்பிவிட்டார்கள். காலை நலன்குவைத்து திருமணம் சடங்கு சிறப்பாக சென்றது. என் தோழர்கள் வேறு என்னை கேலிசெய்தபடி இருந்தார்கள்.
காலை 6:30 மணிக்கு என்னை மணமேடையில் உட்கார வைத்தார்கள். ஐயரை வைத்து திருமணம் நடந்தது. எனக்கு ஒரு த்ரில்லாக இருந்தது, “பொண்ணை வர சொல்லுங்க” என்று ஐயர் சொன்னதும், அவர் கையில் ஐநூறு ருபாய் தரணும் என்று தோன்றியது, என் மனதில் தோன்றியதை கூறிவிட்டாரே.
மேடைக்கு அருகே இருந்த அறையில் ;இருந்து பெண்கள் புடைசூழ அவள் வெளியே வந்தாள், கிருத்திகா மலர், மற்ற தோழிகள் எல்லாம் செக்சியாய் புடவை அணிந்து வர என் கவனம் முழுவதும் அவள் மீது தான் இருந்தது.
தங்கநிறத்தில் புடவை, கழுத்து முழுக்க நகை, முகத்தில் கொஞ்சமாக ஒப்பனை போட்டு அம்சமாக நடந்து வந்தால். அவளை பார்த்ததும் என் சுண்ணி விறைத்தது, நல்ல வேலை மேலே மாலை இருந்ததால் யாருக்கும் தெரியவில்லை.
மேலே ஏறியதும் என் அருகே வந்து அனைவரையும் பார்த்து கும்பிட்டு தலை குனிந்து அப்படியே அமர்ந்தாள், அமரும்போது என அருகே இடித்து அமர்ந்தவள் நகர்ந்து இடைவெளி விட்டு அமர்ந்தாள்.
அவள் முகத்தை அருகே பார்த்தேன், அவள் முகத்தில் ஒரு வித பயத்தில் இருந்தது, மாலையை எடுத்து போட்டார்கள், பிறகு நடந்த சம்பிரதாயத்தில் என் மனது லயிக்கவில்லை. எப்போது திருமணம் முடியும் இவளோடு தனிமையை கழிப்பேன் என்று என் மனது ஏங்கியது.
சொந்தகார பையனின் கல்யாணத்திற்கு வந்த என் கழுத்தில் மாலையை போட்டு இப்போது மணக்கோலத்தில் உட்கார வைப்பார்கள் என்று சத்தியமாக நான் கனவில் கூட நினைத்து பார்க்கவில்லை. அதுவும் சுப்புலெட்சுமியை எனக்கு கல்யாணம் செய்துவைப்பார்கள் என்று கனவில் கூட நினைக்கவில்லை.
நேரம் போக போக கொஞ்சம் ஐயர் மீது கோவம் வந்தது, என்னடா இவர் இப்படி நேரம் கடத்துகிறாரே என்று.
எப்படியே தாலியை எடுத்து கொடுத்தார். நான் தாலியை கட்ட யார் நாத்தனார் முடி போட்டார்கள் என்று தெரியவில்லை.
என்னுடைய முதல் ஸ்பரிசம் சுப்புலெட்சுமியை. அவள் கழுத்தில் தொட்டு தாலிகட்ட அவள் உடல் சிலிர்த்தது, அவள் முகத்தில் ஒரு சந்தோசம், உதடு சந்தோஷத்தில் மலர்ந்தது. அந்த செவ்விதழை நான் ரசித்தபடி தாலியை கட்டினேன்.
என் வாழ்க்கையின் அடுத்த நிலைக்கு செல்கிறேன்.
இனி அடுத்த நடந்த நிகழ்வுகளை பற்றி வெட்டியாக பேசாமல் நேராக முதலிரவு.
அவள் வீட்டில்…
பதினேழாம் பாகம் முடிந்தது, உங்கள் கருத்துக்களை [email protected] என்கிற முகவரிக்கு மெயில் அல்லது hangoutil பேசலாம். உங்களை பற்றிய ரகசியம் காக்கப்படும்.
தொடரும்…