ஜோதிகாவும் மொட்டை ராஜேந்திரனும் ஜல்ஸா விளையாட்டு!

இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.

1st Tamil Sex Stories, anni sex kathai, antharanga kelvi, antharangam in tamil, aunty kamakathaikal, Aunty Ool Kathaikal, Aunty Sex Kathaikal, aunty tamil sex stories

மணி காலை 8, மலேசியாவின் அருகே உள்ள ஒரு குட்டி தீவில் டைரக்டர் மற்றும் சக டெக்னிசியன்ங்கள் காத்திருக்க நம் கதையின் நாயகன் மொட்டை ராஜேந்திரன் வருகிறார்..

“ஏம்பா, இன்னைக்கு எங்க ஷூட்டிங்க், கடலுக்குள்ளயா, கடல் நல்லா அமைதியா இருக்குறத பார்த்தா பயமா இருக்கு பா”

“என்ன அண்ணே, கடல் சீற்றமா இருந்தா தான் பயப்படனும், ஆனா அமைதியா இருக்குறதுக்கு போய் பயப்படுறீங்க,” புது முக டைரக்டர் செல்லப்பா கேட்க,

“யோவ் தம்பி உனக்கு அனுபவம் பத்தாது, நேத்து பார்த்தியா எப்படி கடல் அலை நார்மலா இருந்துச்சு, நல்லா 2 அடி உயரத்துக்கு எழும்புச்சு, நம்ம ஜோதிகா கூத நல்லா குளிச்சுச்சே…. ஆனா இன்னைக்கு பாரு நம்ம ஊரு கண்மாய் போல இருக்கு, அதான் பா….. எப்பவும் புயலுக்கு முன்னம் இப்படி தான் கடல் அமைதியா இருக்கும்”

“அட நீங்க வேற அண்ணே….. நீங்க வேற எதையாச்சும் சொல்லாதீங்க, நான் வானிலை அறிக்கை நல்லா கேட்டுட்டேன், புயலும் இல்ல, ஒன்னும் இல்ல, நல்லா நடுக்கடலுக்குள்ள போறோம், அங்க ஒரு குட்டி போட்டுல நீங்களும் ஜோதிகாவும் இருக்குறது போல, அண்ணே பத்து நிமிஷம் தான் ஷூட்டிங்க் எடுப்பேன், இந்த பத்து நிமிஷத்து ஷூட்ட தான் நான் படம் முழுக்க காட்டனும்…”

“சரி பா…நான் சட்டைய கழட்டி மாட்டிருவேன், நம்ம ஜோதிகாவும் இதே மாதிரி கழட்டி மாட்டுமா”

“சூர்யா வந்து உங்கள சுட்டுடுவாரு, ஜோதிகா ஒரே சேலை தான், அது கலர நாங்க கிராபிக்ஸ்ல மாட்டிடுவோம், அந்த அம்மனி உங்க கூட படகுல தனியா வரவே பயப்பட்டுச்சு, ஆனா நாங்க தான் கெஞ்சி கேட்டு சம்மதிக்க வச்சிருக்கோம், உங்கள பார்த்தாளே அவளுக்கு பயமா இருக்காம்” டைரக்டர் இப்படி சொல்ல மொட்டை ராஜேந்திரன் சிரிக்க, அங்கு ஜோதிகா வந்தார்.. ஜோதிகா பார்க்க ஜாக்கெட் மற்றும் பிரா போடாமல் சேலை கட்டியது போல தெரிந்தது, அதை உற்று பார்த்த மொட்டை ராஜேந்திரன்,

“என்னாமா இப்படி வந்திருக்க, கடலுக்குள்ள வேற போறோம், நல்லா ஜாக்கெட், போட்டு சேலை கட்டியிருக்கலாம்ல” என கேட்க குறுக்கிட்ட டைரக்டர், செல்லப்பா,

“அண்ணே, கதைப்படி ஜோதிகா ஒரு மீனவ பெண், அவங்க ஜாக்கெட் எல்லாம் போட மாட்டாங்க, ஜோதிகா கடலுக்குள்ள முத்துக்குளிக்கும் போது நீங்க புயல்ல சிக்கி தத்தளிச்சுகிட்டு இருப்பீங்க, உங்கள ஜோதிகா காப்பாற்றி கறை சேர்க்கும் அண்ணே, திரும்பி வரும் போது திரும்ப புயல் வந்து உங்களோட குட்டி படகு புயல்ல சிக்கி, நீங்க ரெண்டு பேரும் தனித்தீவுல போய் சிக்கி, ஒரு வாரம் கழிச்சு எப்படி மீண்டு வந்தீங்கனுங்குறது தான் கதை, கதை முழுக்க நீங்க ரெண்டு பேரு தான் மெய்ன், கடல்ல பத்து நிமிஷம் எடுத்துட்டு, தென் கிராபிக்ஸ்ல புயல் வர வச்சு சீன முடிச்சுகிட்டு, இன்னும் கொஞ்சம் கிளைமாக்ஸ் சீன சும்மிங்க் பூல்ல எடுத்துகிட்டு, பாக்கி சீன இந்த தீவுலயும் நம்ம ஸ்டூடியோல செட்டிங்க்ஸ் தீவுலயும் எடுக்கலாம், அண்ணே, இந்த சீன கூட ஊருக்குள்ள ஸ்விம்மிங்க் பூல்ல எடுத்துடலாம், ஆனா படம் முடியவும் ஜாக்கி ஜான் படத்துல மாதிரி ஒரு பத்து நிமிஷம் ரிஸ்க் எடுத்து படம் பன்னுனது போல காட்டுவோம், அதுக்கு தான் இந்த ரியல் கடல் சீன், ஓகே வா வாங்க நாம போகலாம்” என டைரக்டர் செல்லப்பா சொல்ல அனைவரும் அங்கு தயாராக இருந்த ஒரு ஹெலிகாப்டரில் ஏறினார்கள்,

“என்னாபா டைரெக்டர், கடல்ல ஷூட்டிங்க்னு சொல்லிட்டு ஹெலிகாப்டர்ல கிளம்புறோம்”

“ஆமாம் அண்னே, இங்க இருந்து 30 கடல் மைல் தூரத்துல நாம ஷூட்டிங்க் ஏற்பாடு பனியிருக்கோம், அங்க ஆல்ரெடி ரெண்டு பெரிய லாஞ்ச்(நாயகன் படத்துல வரும் போட்)சும், ஷூட்டிங்கிற்காக ஒரு குட்டி படகும் ரெடியா இருக்கு, உங்கள படகுல இறக்கிவிட்டதும் முதல நீங்க தண்ணீல குதிக்கனும், தத்தளிக்குற மாதிரி சீன், உடனே ஜோதிகா உங்கள காப்பாற்றுற மாதிரி சீன், காப்பாற்றியதும் உங்கள படகுல படுக்க போட்டு முதலுதவி செய்யுற மாதிரி சீன், இதெல்லாம், நாங்க ஹெலிகாப்டர்ல இருந்து எடுப்போம், தென் படகுல துடுப்பு போடுற சீன், படகு மேலும் கீழும் ஆடும் சீன்ஸ் எல்லாம் அந்த லாஞ்சுல இருந்து எடுப்போம், அவ்வளவு தான்” என செல்லப்பா சொல்ல அனைவரும் ஹெலிகாப்டரில் பயணத்தை தொடர்ந்தனர்.

ஆனால் அது அடிக்கடி புயல் அடிக்கும் பசிபிக் பெருங்கடல் பகுதி, அங்கே திடீர் திடீரென புயல் வரும் என்பது தெரிந்தும் துனிச்சலாம சென்ற படக்குழுவினர் ஷூட்டிங்கை ஆரம்பித்தனர்,

சுமார் 25 பேர் உட்காரக்கூடிய அந்த ஹெலிகாப்டர் ஷூட்டிங்க் ஸ்பாட்டை நெருங்கியது, செல்லப்பா சொன்னது போல அங்கே தயாராக இரு லாஞ்ச்களும் ஒரு குட்டி படகும் இருக்க, அனைவரும் லாஞ்சில் கயிறு ஏணி மூலம் பத்திரமாக இறங்கினார்கள். லாஞ்சில் இருந்து ஒருவன் வந்தான், ஜோதிகாவின் உடல் கலரில் சில காற்றடைத்த பலூன் போன்ற பைகளை கொடுத்தான். ஜோதிகா அதை கையில் வாங்கினாள்.

“மேடம், இத உங்க ரெண்டு தொடையிலும் மாட்டிக்கோங்க, இத உங்க இடுப்புள கட்டிக்கோங்க, இதுக்கு மேல மறைச்சி சேலை கட்டிடுங்க, சேஃபா இருக்கும், தண்ணீல மூழ்க மாட்டீங்க” என சொல்ல

“இல்ல பா, இதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம், எனக்கு ஸ்விம்மிங்க் நல்லா தெறியும், கடல் அலைகள் இல்லாம அமைதியா தான இருக்கு, நான் இப்படியே மேனேஜ் பன்னிக்கிடுறேன் பா, டைரெக்டர் சார், கொஞ்சம் பின் மட்டும் கொடுங்க, நான் பிரா ஜாக்கெட் எதுவும் போடாம சேரி கட்டியிருக்குறது கொஞ்சம் சங்கடமா இருக்கு, நல்லா பின் குத்திக்கிடுறேன்”

“மேட்ம, உங்களுக்கு தெரியாதது இல்ல, இது அவார்டு வின்னிங்க் ஸ்டோரி, நீங்க பின் குத்துனா ஆர்டிஃபிசியலா தெரியும் மேடம், சோ கொஞ்சம் மேனேஜ் பன்னிக்கோங்க, உங்க சேரிய நல்லா இறுக்கி கட்டிக்கோங்க, மறைவா மார்புக்கு கீழ மட்டும் ஒரு பின் குத்திக்கோங்க, சரி நீங்க அந்த குட்டி படகுக்கு போங்க மேடம்” என டைரெக்டர் சொல்ல, ஜோதிகா அந்த குட்டி படகில் மெதுவாக இறக்கிவிடப்பட்டாள். படகும் கடல் அலையில் லேசாக ஆட ஜோதிகாவுக்கு பயம் வந்தது.

ராஜேந்திரன் அண்ணே, இப்போ நீங்க” என சொன்னதும் ராஜேந்திரம் தன் இஷ்ட தெய்வத்தை வேண்டிக்கொண்டு படகில் இறங்கினார். ராஜேந்திரனின் கால்கள் டைப் அடிக்க ஆரம்பித்தது, அதை கவனித்த ஜோதிகா சிரித்தாள். “என்ன தாயி அப்படி சிரிக்குற, என் கால் நடுங்குறத பார்த்தா, எனக்கு சின்னப்புள்ளைல இருந்து கடல்னா ரொம்ப பயம், ஆனா இந்த படுபாவிக இப்படி இரக்கிவிட்டுட்டானுங்க நீ தான் தாயி என்ன காப்பாற்றனும்” என சொல்லிக்கொண்டே படகில் உட்கார்ந்தான் மொட்டை ராஜேந்திரன்.

“சார்… ஓகே…. நான் ஹெலிகாப்டருக்கு போறேன், மேல இருந்து ஷூட் பன்னும் போது இந்த லாஞ்ச் நம்ம ஆங்கில்ல விழக்கூடாது, சோ இதுக நல்லா தள்ளிப்போயிடும், அதுக்கு கொஞ்சம் டைம் ஆகும், அது வரை நீங்க படகுல இருங்க, உங்ககிட்ட மைக் இருக்குல, நான் சொல்லும் போது ஜோதிகா கடல்ல குதிப்பாங்க, டோன்ட் ஒரி மேடம், உங்களுக்கு ஒரு பிராப்ளம்னா அடுத்த செகன்ட் ஹெலிகாப்டர் உங்கள நோக்கி வந்திடும், டோன்ட் ஒரி”

“ஓகே சார், எனக்கு இது ரொம்ப பிடிச்சிருக்கு, சரி இங்க கொஞ்சம் சிப்பிகள் இருக்கு, நான் நல்லா மூழ்கி சிப்பி எடுக்குறது போல சில காட்சிகள் வைக்கலாம்ல சார், கடலுக்குள்ள எடுக்குறது போல இந்த மரியான் படத்துல தனுஷ் எடுத்தது போல”

“ஹம்…. அதுவும் ஏற்பாடு பன்னலாம் மேடம், பட் அதுக்கு கடல்ல கொஞ்சம் அலை எல்லாம் இருக்கனும், நாளைக்கு எடுக்கலாம், இன்னைக்கு இது போதும்”

“சரி சார்….. நீங்க சொல்லவும் நான் கடல்ல குதிக்குறேன்”

ஜோதிகா இப்படி சொல்லும் போதே அருகே இருந்த இரு லாஞ்ச்களும் சென்றது, வானில் வட்டமிட்ட ஹெலிகாப்டரும் நகர்ந்தது, சுமார் 3 நிமிடம், ஹெலிகாப்டர் ஜோதிகாவின் தலைக்கு மேலே சுமார் 20 அடி உயரத்தில் பறக்க அதில் இருந்து வந்த காற்று படகை சுழல வைத்தது,

“என்னாமா படகு தானா சுற்றுது, பயமா இருக்கு” ராஜேந்திரம் புழம்ப, அதற்கும் ஹெலிகாப்டர் உயர பறந்தது, லாஞ்ச்கள் சுமார் 200 அடி தூரத்தில் பாதுகாப்புக்கு நிற்க, ஷூட்டிங்க் ஆரம்பமானது,

“மேடம், நீங்க தண்ணீல குதிச்சு, மேல எழும்புங்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் அண்ணே, அந்த தார்ப்பாய்க்குள்ள மறஞ்சிக்கோங்க, என சொல்ல மொட்டை ராஜேந்திரம் படகில் இருந்த தார்ப்பாய்க்குள் சுருண்டு படுக்க படகும் மேல் நோக்கி எம்பி இறங்கியது, அது ஒரு பெரிய அலை, அதை கவனிக்காத ஜோதிகா கடலில் குதிக்க, காற்றின் வேகம் அதிகரித்தது. அப்போது மேலே வட்டமிட்ட ஹெலிகாப்டர் கேப்டன் ஏதோ சொல்ல டைரக்டர் செல்லப்பா பதறினார், அந்த கடல்பகுதியில் தூரத்தில் இருந்து வரிசையாக பெரும் பெரும் ஆலைகள் வர, தீடீரென நிலமை மாறியது, சுமார் ஐந்து நிமிடங்கள் கடலில் ஆனந்தமாய் குளித்த ஜோதிகா ஈரப்புடவையுன் படகில் ஏறினாள், படகு இங்கும் அங்கும் ஆடியது, இது எதுவுமே தெரியாத மொட்டை ராஜேந்திரன் தார்ப்பாய்க்குள் சுருண்டு படுத்திருக்க ஜோதிகா அவரை வெளியே வர சொல்ல ராஜேந்திரன் எட்டிப்பார்க்க அதற்குள் அலைகள் வரிசையாக வந்து அந்த படகை எதிர்திசையில் இழுத்துச்சென்றது.

“சார், அலை நல்லா வருது, நான் இன்னொருக்க கடலுக்குள்ள போகவா, மரியான் படத்துல மாதிரி ஒரு ஷூட் எடுக்கலாம் சார், டைவர்ச வர சொல்லுங்க சார்” என சொல்ல பதற்றத்துடன் பதில் சொன்ன டைரக்டர் செல்லப்பா,

“மேடம், அமைதியா படகுல இருங்க, லாஞ்ச் உங்கள நோக்கி வருது, தார்ப்பாய்க்கு பின்னால நங்கூரம் இருக்கும் அத கடலுக்குள்ள தூக்கிப்போடுங்க, அப்போ தான் அங்கேயே இருப்பீங்க, புயல் வருதாம் நாம கிழம்பனும்” என சொல்ல

“அடே மங்குனி டைரெக்டர் இத தான நான் கிழம்பும் போதே சொன்னேன், சரி சரி நான் நங்கூரத்த போடுறேன், வேகமா வர சொல்லு என்ற மொட்டை ராஜேந்திரன் தார்ப்பாய்க்கு கீழே இருந்த நகூரத்தை எடுத்தான், கடலில் தூக்கி எறிய ஆயுத்தமாக,

“அண்ணேன், அந்த நகூரம் செயின்ன போட்டுல இருக்கும் கொக்கில மாட்டிட்டு போடுங்க அப்போ தான் போட் நிற்கும், இல்ல நங்கூரம் மட்டும் தன்னிக்குள்ள மூழ்கிடும் என சொல்லி முடிப்பதற்குள் அதை அப்படியே கடலுக்குள் மொட்டை ராஜேந்திரன் தூக்கிப்போட அது தொபுக்கடினு கடலுக்குள் மூழ்கியது, அதை வெரித்துப்பார்த்த ராஜேந்திரன்,

“என்னப்பா இது நக்னூரம் கட்டாம தனியா இருக்கு, உள்ள போயிடுச்சு என வாக்கி டாக்கியில் சொல்ல”

“அத தான அண்னே நான் சொன்னேன், சரி அமைதியா இருங்க, லாஞ்ச் வருது” என சொல்லும் போதே திடும் திடும்னு இடு இடிக்க மழை பொழிய ஆரம்பித்தது, காலை 11:30 தான் மணி ஆனால் இருட்டி மாலை 6 மணி போல் ஆனது, தூரத்தில் இருந்த லாஞ்சில் விலக்குகள் போடப்பட ஜோதிகாவுக்கும் ராஜேந்திரனுக்கும் அந்த விலக்குகள் மட்டும் மங்களாக தெரிந்தது,

“மொட்டை ராஜேந்திரன் வாக்கி டாக்கியை கையில் எடுத்தான், “ஏம்பா, ஒன்னும் தெரியல, மழை வேற பெருசா பொழியுது, பயமா இருக்கு பா” என சொல்லும் போது ஒரு பெரிய அலை சுமார் 6 அடி உயரம், படகை தாக்க, படகு எம்பி குதிக்க, மொட்டை ராஜேந்திரன் கடலில் விழுந்தான், அத்துடன் வாக்கி டாக்கியும் கடலில் விழ, சுதாரித்த ஜோதிகா அருகே கிடந்த கயிற்றுடன் கட்டிய மிதவையை தூக்கி எரிய மொட்டை ராஜேந்திரன் அதை பிடித்தான். அலைகள் அவனை அலாக்கழிக்க ஜோதிகா கயிற்றை இழுக்க போராடி படகி,ல் ஏறினான்.. சுமார் 10 நிமிட போராட்டம், பெரு மூச்சு விட்ட மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் படுத்தான்.

“அண்னா, பயப்படாதீங்க, இன்னும் சில நிமிஷத்தில லாஞ்ச் நம்ம பக்கத்துல வந்திடும்” என ஜோதிகா சொல்ல…

“ஆமாம் தாயி, எனக்கு நெஞ்சு வலியே வந்திருச்சு தாயி, கிட்டத்துல வந்திருச்சானு பாரு” என மொட்டை ராஜேந்திரன் சொல்ல ஜோதிகா நிமிர்ந்து பார்த்து அதிர்ந்தாள்.

“ஆ….. அண்ணே…….ஆ….” ஜோதிகா அலற, மெதுவாக மொட்டை ராஜேந்திரன் தலையை தூக்கி பார்க்க, சுற்றி முற்றி இருட்டாக இருக்க, லேசாக வானம் தெரிய கொஞ்சம் கூட விலக்கொளியோ வேறு ஏதோ தெரியவில்லை… மழை பலமாக பொழிய, காற்றும் பலமாக வீச, அலைகளும் சுமார் ஆறு முதல் பத்து அடிகள் வரை எழும்பி வர, படகு சர்ரென ஒரு திசையில் நகர்ந்தது..

“மொட்டை ராஜேந்திரனின் கைகள் நடுங்கியது, “அய்யோ…. அவ்வளவு தானா….. செத்தோமா…” என சொல்லி கத்த…

“அண்னா…. பயப்படாதீங்க, நாம ரெண்டு பேரு இருக்கோம், எப்படியும் ஹெலிகாப்டர் நம்மை தேடும், நாம வி.ஐ.பி வேற சோ மழை நிற்கவும் நம்மை காப்பாற்றிடுவாங்க, இப்போதைக்கு நாம இந்த படகு கவிழாம பார்த்துகிட்டா போதும், வாங்க அண்னே, அந்த துடுப்ப எடுங்க, லைட்டா நீரோட்டத்துக்கு ஏதுவா போடுங்க அண்ணே” என சொல்லி ஜோதிகா துடுப்பை எடுக்க, அப்போது ஜாக்கெட் மற்றும் பிரா போடாமல் அவள் கட்டியிருந்த சேலை முழுமையாக நனைந்து அவளது பெரிய வழு வழுப்பான முலைகளும் ஷேவ் செய்யப்படாத கம்மங்கூடும் தெரிய மொட்டை ராஜேந்திரனின் பூல் விரைத்தது.

“ஆஹா….. நாம செத்தா கூட கவலை இல்ல டா சாமி, இப்படி ஒரு அருமையான அழகி கூட தான் சேர்ந்து சாவோம், சாகுற மாதிரி சிச்சுவேசன் வந்துச்சுனா கூச்சப்படாம ஜோதிகா வாயோட வாய் சேர்த்து நச்சுனு ஒரு இச்சு கொடுக்க வேண்டியது தான் என முடிவு செய்த மொட்டை ராஜேந்திரன் துடுப்பை எடுத்தான். இருவரும் துடுப்பை போட்டனர்…. மழை நின்ற பாடில்லை, மழை தொடர்ந்து பொழிந்துகொண்டிருக்க, இருவரும் களைத்தனர்,

சுமார் 2 மணி நேரம் கழித்து காற்று படுவேகமாக அடிக்க இனிமேல் சாவை தவிர வேறு வழி இல்லை என நினைத்த மொட்டை ராஜேந்திரன் படகில் படுத்தான். ஜோதிகாவும் டையர்டாக அவன் அருகே படுக்க படுக்க காற்று வீசும் திசையில் படகு அடித்து செல்லப்பட்டது…

இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.