அந்த மாலைவேளை அவ்வளவு எளிதாக நகரவில்லை. மனம் முழுவதும் யோசனைகளாய் இருந்தது. நான் வீட்டு மொட்டை மாடியில் அமர்ந்து வாழை தோட்டத்தையும், அதன் அருகிலிருந்த தென்னை மரங்களையும் பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். மதியம் நடந்த சண்டையில் என்மேல் நித்யா கோபமாக இருந்தாள். அன்று நாள் முழுவதும் திலகாவும் எங்கள் வீட்டிற்கு வரவேயில்லை. இரவு உணவுக்காக திலகாவை கூப்பிட போன் எடுத்தேன். அதே நேரம் அவளே எனக்கும் போன் செய்தாள். போனை ஆன் பண்ணி காதுக்கு கொடுத்தேன்.
“திலா என்னாச்சு ரொம்ப பிஸியா”.
“இல்ல பேப்ஸ். அங்க டின்னர் என்ன?” “தெரியல. தோசையாதான் இருக்கும். அங்க என்ன?”
“இங்க இட்லி. பிரியாணி சாப்பிடலாமா? அண்ணாவை வாங்கிட்டு வர சொல்லட்டுமா?” “பிரியாணி ஓகே!!! ஆனா மாம்ஸ் நமக்கு வாங்கிட்டு வருவாரானு தெரியலயே?” “நித்திமா எங்க?”
“கிச்சன்ல இருக்கானு நினைக்கறேன். நான் மாடியில நிக்கறேன்” “ஏன். சண்டையா?” “திட்டிட்டேன்னு கோவமா இருக்கா”.
“அது சரி. அவளை பாடாய் படுத்தி எடுக்கறதுக்காகவே ஊருக்கு வந்தியா?” “அப்படி இல்ல திலா இது வேற!! சரி உனக்கென்னாச்சு நல்ல தூக்கமா?” “இல்லடி!! இரு நேர்ல வரேன்” சொல்லிவிட்டு போனை வைத்தாள். அரைமணி நேரம் கடந்திருக்கும். பெட்ரூமில் துவைக்க வேண்டிய துணிகளை பிரித்து கொண்டிருக்கும் போது திலகா வந்தாள்.
“என்ன பேப்ஸ் பண்ணற?” “தொவைக்க போடறேன்” தலையை உயர்த்தாமலே சொன்னேன். “பகல்ல என்ன பண்ணின. இப்போ தொவைக்க போடற?” “அவகூட ஓரியாடவே நேரஞ்சரியா இருந்துச்சு இதுல எங்க துணிய எடுத்து போடுவா?” சொல்லிக்கொண்டே என் அம்மா எங்களை நோக்கி வந்தாள்.
“ஏன் குட்டி மத்தியானம் வீட்டுக்கு வராம போயிட்ட?” அம்மா திலகாவை பார்த்து கேட்டாள். “இல்ல மாமி. வீட்டுக்கு போயிட்டு வந்துடலாம்னு போனேன். வரமுடியல” நெளிந்தபடி திலகா சொன்னாள். “சரி தோசை ஊத்தட்டுமா. இல்ல லேட்டாகுமா?” அம்மா அவளிடம் கேட்டாள். “தோசையா. ” இழுத்தாள்.
“ஏன் குட்டி. ? வேணாமா??” “அண்ணா எங்க எல்லாருக்கும் பிரியாணி வாங்கிட்டு வர புளியம்பட்டி போயிருக்கான். ”
“அது சரி” சிரித்துக் கொண்டே அம்மா துவைக்க எடுத்து வைத்த துணிகளை எடுத்துக் கொண்டு கிளம்பினாள். “என்ன சண்டை பேப்ஸ்?” என் காதோரமாய் மெதுவாக கேட்டாள்.
“அது. வா. ” அப்போது தான் தலை நிமிர்ந்து அவளை பார்த்தேன். இரண்டு வருடங்களுக்கு முன்னால் பயன்படுத்திய பாவாடை சட்டை அணிந்து ரெட்டை சடையில் வந்திருந்தாள். அவளது நெடு நெடு உயரத்திற்கு அந்த சட்டை போதுமானதாக இல்லை. மினி ஸ்கர்ட் ம் கிட்டதட்ட அவளது முட்டிக்கால் வரை மட்டுமே இருந்தது. வாழைத்தண்டு கால்கள் எத்தனைபேர் கண்களுக்கு விருந்தானதோ தெரியவில்லையே. யோசித்தபடி அவளை மேலும் கீழுமாய் பார்த்து கேட்டேன்.
“ஏன் திலா. இப்படியேவா வீட்டிலேர்ந்து வந்த? “ஆமா பேப்ஸ். ஏன்?” தோள்களை குலுக்கி சொன்னாள். அதில் அவளது அளவான முலைப்பந்து லேசாக குலுங்கியது.
“அச்சோ! எத்தனை பேர் பார்த்தாங்களோ” கண்ணடித்தேன். “ஏய். உன்ன!!” என்னை அடிக்க கை ஓங்கினாள்.
அப்போது அந்த சட்டை அவளது உடலை மறைக்க முடியாமல் அவளது வளைந்த மெல்லிய இடுப்பை காட்டியது. மெலிந்த இடுப்பில் ஒற்றை விரலால் கோடு போட்டேன். அவள் கூச்சத்தில் துள்ளி என்மேல் விழுந்தாள். இருவரும் மெத்தையில் விழுந்தோம். அவளது மாங்காய் என்மேல் பட்டு நசுங்கியது. என் உடலில் ஒருவித வேதியியல் மாற்றம் உருவானது. நான் திலகாவை இறுக்கி அணைத்தேன். அவளை கண்ணோடு கண் பார்த்தேன். அவளது மெல்லிய ஆரஞ்சு பழ சுளை உதடுகளை மிருதுவாக கவ்வி சுவைத்தேன் அவள் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ஸ்ஸ்ஸ் ஆஆஅ ஸ்ஸ்ஸ் ஹ்ம்ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ஆஅ என்று முனங்கினாள். ‘ட்ராக் பேண்ட்’ல் இருந்த எனது காலும் முட்டிக்கு மேல் ‘ஸ்கர்ட்’ ஏறியிருந்த அவளது கால்களும், ஒன்றோடு ஒன்றாக இணைந்து பின்னியது.
அவளது புட்டத்தை தூக்கி என் மதன மேட்டின் மேல் அவளது மன்மதபீடத்தை வைத்து தேய்த்தாள். என் உடலில் உஷ்ணம் பரவியது. அவளது இன்னும் அவளை இறுக்கினேன். நான் அவளது இதழ்களை எனது இதழ்களால் கவ்வியும், அவள் எனது மதன மேட்டை அவளது மதனபீடத்தால் உரசியும் கண்களை மூடி இன்பம் அனுபவித்து கொண்டிருந்தோம். அவள் அழகாக சத்தம் போடா ஆரம்பித்தால் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ம் ஸ்ஸ்ஸ் ம்ம்ம்ம் ஆஆ ஸ்ஸ்ஸ் ஓஓ என்று. சில நிமிடங்கள் தான் அந்த இன்பம் நீடித்தது. அவளது சட்டை பாக்கெட்டில் இருந்த அவளது செல்போன் அலறியதும் இருவரும் சுதாரித்து நினைவு வந்து பிரிந்தோம். போனை எடுத்து பார்த்தாள்.
அண்ணா டி சொல்லிக்கொண்டே போனை அட்டெண்ட் செய்து. “சொல்லு குணா” என்றாள். “. ” “இல்ல! மாமாவும் மாமியும் தோசை சாப்பிட்டுகறாங்களாம். , நம்ம நாலு பேருக்கு மட்டும் வாங்கிக்கோ” சொல்லிக்கொண்டே சரியா என்பது போல தலையாட்டியபடி என்னிடம் கேட்டாள். நான் “ம்” என்பது போல தலையாட்டினேன். அதேநேரம் நித்யாவும் டீ கொண்டுவந்து கொடுத்தாள். நான் கட்டிலில் விழுந்து புரண்டதில் கசங்கியிருந்த புத்தாடைகளை எடுத்து அடுக்கினேன்.
“இந்தா குட்டி!” திலகாவிடம் டீயை நீட்டினாள். திலகா அதை கையில் வாங்கியபடி நித்யாவிடம் பேச்சு கொடுத்தாள். “என்ன நித்திமா!! புது ட்ரெஸ்லாம் புடிச்சிருக்கா?” “ம்” விரக்தியாய் சொல்லியபடி அங்கிருந்த டேபிள் மேல் சாய்ந்து நின்றாள். “என்னாச்சுப்பா!! உன்னோட உடன்பிறப்பு கடை, கடையா ஏறி இறங்கி ஆசையா வாங்கியிருக்கா. , நீ சிம்ப்பிளா ம் னு சொல்லுற!!!”
“உடன்பிறப்பு பெரிய ஆளாயிட்டாங்க!!! வார்த்தை பேசறாங்க. , அதுவே போதும்!! ட்ரெஸ்லாம் எதுக்கு!! வலியை வார்த்தையில் கொட்டினாள்.
“என்ன பேப்ஸ் இதெல்லாம். ?” திலகா கோபமாய் என்னிடம் கேட்டாள்.
“இ. இல்ல திலா” வார்த்தை வராமல் தடுமாறினேன். அதற்குள் அம்மா கூப்பிட நித்யா நகர்ந்தாள். நான் ஒரு நொடி வெளியே எட்டிப் பார்த்து. , கதவை அடைத்து விட்டு வந்து பின் திலகாவிடம் விளக்கினேன். “திலா!! இளமதிக்கும், கண்ணனுக்கும் அதுவாம் டி” ஆச்சரியத்தை பகிர்ந்தேன். “சரி. அதுக்கு” அவள் எந்த பதட்டமும் இன்றி சாதரணமாக கேட்டாள்.
“அதுமட்டுமில்ல. நீ தோப்பு வீட்டுல் பார்த்தது அவங்க யூஸ் பண்ண காண்டம்” “சர்ர்ரி”
“அது தெரியாம இவளை திட்டிட்டேன்”. தலை குனிந்தேன். “லூசா பேப்ஸ் நீ. , அவ்ளோ தூரம் படிச்சு படிச்சு சொல்லியும் கேட்டிருக்க!!” “ஏதோ கோவத்துல!!”
“ஹே. என்னடி இது ஒரு பதிலா?” அவதான் உன்மேல உயிரா இருக்கானு தெரியுதுல்ல. , அவளை ஏன்டி கஷ்ட படுத்தற?”
“இல்ல. திலா. எனக்கும் கஷ்டமிருக்காதா. ?!! எனக்கு அவமேல பாசமில்லையா?” “என்ன சமாதானம் சொன்னாலும் சரி படாது!! அவ பாவம் பேப்ஸ் அத புரிஞ்சுக்க” “ம்”
“என்ன ம்?” “சாரி சொல்லிடறேன்”.
“தட்ஸ் மை கேர்ள்!! ” சொல்லி அணைத்து இதழை சுவைக்க ஆரம்பித்தாள். இந்த முறை எந்த போனையும் எடுக்க போவதில்லை, யார் தட்டினாலும் கதவை திறக்கப் போவதில்லை. எங்களது உடைகளை கலைந்து இறுக்கத்தை கூட்டினோம்.
– மீண்டும் வருவோம்.