இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.
tamil sex ஆண்கள் மட்டும் வலைப்பதிவிற்கு இவ்வளவு வரவேற்பு இருக்குமென்று நான் எண்ணியதே இல்லை! எல்லா ஆண்களும் மிக ஆர்வத்துடன் மற்ற ஆண்களின் சுன்னி மற்றும் சூத்து படங்களைப் பார்த்து ரசிக்க ஆலாய்ப் பறக்கிறார்கள்! இதோ, நகுல் என்ற ஒரு வாசகர் நமக்காக ஒரு பழம்பெரும் காமக் கதையைப் பரிசளித்துள்ளார்! பண்டைய கால மன்னர்கள் எவ்வாறு காம தாகத்துடன் இருந்தார்களென்று மிக மிக தத்ரூபமாக வர்ணித்துள்ளார் நகுல் அவர்கள்! நன்றி நகுல்! சரி நண்பர்களே, அவர் அனுப்பிய கிளர்ச்சிக் கதையைப் படித்துவிட்டு கையடித்துவிடாமல், தங்கள் நண்பர்களோடு இந்த கதையில் வரும் பாணியில் ஓத்து மகிழுமாறு மிகத் தாழ்மையுடன் கேட்டுக்கொள்கிறேன்! கி.மு.1500 – அந்த பொன்னிற மாலை வேளையில், சூரியன் மேற்கு திசையில் அச்த்தமித்து கொண்டிருக்க, மருதநாட்டு மன்னன் மாயக்கண்ணன் கவலை தோய்ந்த முகத்துடன் உப்பரிகையில் அமர்ந்து இருந்தான். தனது நாட்டு தளபதி நெடுந்தேவனின் தலை, அந்தப்புர வாயிலில் தெரியவே, மாயக்கண்ணன் அவரை வரவேற்றான். நெடுந்தேவன், மாயக்கன்னனின் முகத்தில் படர்ந்த கவலை ரேகைகளை படித்து கொண்டே கேட்டார். “என்ன மன்னா? ஏதோ அவசரமாக கூப்பிட்டு அனுப்பினீர்களே?” “ஆம் தளபதியாரே அவசரம்தான்” “எதுவாக இருந்தாலும் அவையிலேயே சொல்லி இருக்கலாமே மன்னா?” “இல்லை தளபதி, இந்த விஷயம் நாம் மட்டுமே அணுகவேண்டிய விஷயம். இந்த ஓலையை படியுங்கள். விபரத்தின் அவசரம் உங்களுக்கே புரியும்” என்று கூறி விட்டு, தன் கையில் இருந்த ஓலையை நெடுந்தேவனிடம் நீட்டினார் மாயக்கண்ணன். நெடுந்தேவன் அதில் பார்வையை படரவிட்டார். ஓலையில் உள்ள சங்கதியை படிக்க படிக்க நெடுந்தேவனின் முகம் மாறிக்கொண்டே வந்தது. அவருடைய கண்கள் சிவந்தன. ஓலையை படித்து முடித்து விட்டு, மாயக்கண்ணனிடம் திரும்பினார். “மன்னா, இது பெரும் அநியாயம். நம் நாட்டின் மீது போர் தொடுக்க போவதாக அண்டைய நாட்டு மன்னன் குணசீலன் செய்தி அனுப்பி இருக்கிறானே?” “ஆம் நெடுந்தேவா. நம் நாடு இப்பொழுது இருக்கும் நிலையில் ஒரு போரை சந்திப்பது, நம் நாட்டு பொருளாதாரத்தையே சீர் குலைத்து விடும். அது மட்டுமல்லாமல், போதுமான படைபலமும், பயிற்சியும், தற்போது நம் வீரர்களுக்கு இல்லை. அதனால் தான் தங்கள் ஆலோசனையை அறிய அழைப்பு விடுத்தேன்.” “வேண்டுமென்றால் நம் நிதி நிலையை விளக்கி, ஒரு பதி ஓலை வேண்டுமானால் அனுப்பி பார்க்கலாம் மன்னா” “அது அவர்களுக்கு போர் தொடுக்க சதாகமான சூழ்நிலையை ஏற்படுத்தி விடும் நெடுந்தேவா” “நான் ஒரு யோசனை சொல்லலாமா தந்தையே?”, நெடுந்தேவனும் மாயக்கண்ணனும் குரல் வந்த திசை நோக்கி திரும்பினர். தூணுக்கு பின்னால் இருந்து மாயக்கண்ணின் மகனும், வருங்கால இளவரசனுமான கந்தர்வகண்ணன் வெளிப்பட்டான். பெயருக்கு ஏற்றது போல, பார்வையில், ஒரு காந்தம் இருந்தது. குளித்து, முடித்து, உடம்பில் பூசி இருந்த சந்தனத்தின் மனம், அறை முழுக்க பரவி இருந்தது. கிட்டத்தட்ட அமராவதி படத்தில் வரும் அஜித் சாயலில் இருந்தான். அன்றைய வருடம் தான் தனது பதினெட்டு வயதை கந்தர்வன் பூர்த்தி செய்து இருந்தான். பதினெட்டு வயதே ஆனாலும், வில் வித்தையிலும், வாள் சண்டையிலும் தந்தைக்கு நிகராக தேர்ச்சி பெற்றிருந்தான். ஒரு புலியையே வேட்டையாடி ஜெயிக்கும் வல்லமை கந்தர்வனுக்கு இருந்தது. கந்தர்வன் பின்னால், அவன் வயதை ஒத்த தளபதியின் மகனான நிலவழகனும் வெளிப்பட்டான். நிலவழகன் – கவிஞர்கள் நிலாவை பார்பதற்கு முன், நிலவழகனை பார்த்து இருந்தால், அவனை வைத்துத்தான் கவிதை எழுதி இருப்பார்கள். அழகில், கந்தர்வனுக்கு நிகராக இருந்தான். கொழுகொழுவென்று இருந்த கன்னங்களும், முத்துக்களை வரிசையாய் அடுக்கி வைத்தாற்போல் இருக்கும் பல் வரிசையும் அவனை மேலும் அழகாய் காட்டியது. “நான் ஒரு யோசனை சொல்லலாம” என்ற கந்தர்வனை, இருவரும் ஏறிட்டனர். கந்தர்வன் தொடர்ந்தான். “நான் வேண்டுமானால், மரியாதை நிமித்தமாக குனசீலனை சந்தித்து, சமாதான பேச்சுவார்த்தையில் ஈடுபடலாமா?” மாயக்கண்ணன், “கந்தர்வா, நல்ல யோசனை தான். ஆனால், போர் நிறுத்தம் செய்வதற்கான சாமர்த்தியம் உன் பேச்சில் இருக்குமா?” நெடுந்தேவன், “மன்னா, எத்தனையோ சிக்கலான சந்தர்ப்பங்களில், இளவரசர் அவர்கள் யோசனை படித்தேன் நாம் நடந்துள்ளோம். ஆகவே, அவரை அனுப்பி சமாதான பேச்சுவார்த்தையில் ஈடுபட வைக்கலாம். வேண்டுமென்றால், துணைக்கு, என் மகன் நிலவழகனையும், அனுப்புவோம்” “வேறு வீரர் யாரும் வேண்டாமா?” “வேண்டாம் மன்னா, வீரர்களை பார்த்து, குணசீலன், போர் தொடுக்கத்தான் வந்துள்ளோம் என்று நினைக்க தோன்றும். வேண்டுமென்றால், இளவரசரும், நிலவழக்னும் வரும் விஷயத்தை புறா மூலம் தூது அனுப்பி விடுவோம்” “உங்கள் யோசனை படியே நடக்கட்டும் தளபதி. இருவரும் பயணப்பட தேவையான செயல்களை செய்யுங்கள்” நெடுந்தேவன், நிலவழகன், கந்தர்வன் மூவரும், ஒரு சேர தலையசைத்தனர். கந்தர்வனும், நிலவழகனும் இரண்டு குதிரைகளில் ஏறி, பயணத்திற்கு தேவையானவற்றையும் எடுத்து கொண்டு, அதிகாலை வேளையில் கிளம்பினர். வழியில் கந்தர்வன் கேட்டான். “நிலா, இங்கிருந்து அண்டை நாடான தேசபுரம் எவ்வளுவு தொலைவு இருக்கும்” “இரண்டு பகல், ஓர் இரவு தூரத்தில் உள்ளது கந்தர்வா” குதிரைகள், தங்கள் எஜமானர்களின் கடிவாளத்திர்க்கு இணங்கி, மலைகளை கடந்து தங்கள் பயணத்தை தொடர்ந்தன. வழியில் ஆங்காங்கே தென்பட்ட மரநிழலில், பசிக்கும்போதேல்ல்லாம் உணவருந்தி விட்டு, சற்று ஓய்வெடுத்து கொண்டு, மீண்டும் பயணத்தை தொடர்ந்தனர், கந்தர்வனும், நிலவழகனும். பொழுது சாயத்தொடங்கியபோது, குதிரைகள், மலையருவியை அடைந்து இருந்தன. கந்தர்வன் நிலவழகனிடம் கேட்டான். “நிலா, பயண அசதி தீர, சற்று அந்த அருவியில் குளித்து விட்டு செல்வோமா?” “அப்படியே ஆகட்டும் இளவரசே” நிலவழகன் ஆமோதித்தான். இருவரும் குதிரையில் இருந்து இறங்கினர். நிலா இரண்டு குதிரைகளையும், அங்குள்ள மரத்தில் கட்டிவிட்டு, அதற்க்கு இல்லை தழைகளை போட்டு விட்டு வர, கந்தர்வன், தனது ஆடைகளை களைந்து ஒரு சிறு துண்டுக்கு மாறியிருந்தான். கந்தர்வன் அருவியை கண்ட மகிழ்ச்சியில், ‘குஷி படத்தில் ஜோதிகா ஓடுவது போல்’ ஒரு சிறு குழந்தையை போல் துள்ளி குதித்து ஓடி அருவியுடன் ஒட்டியிருந்த ஓடையில் விழுந்தான். ஓடையின் குளிர்ந்த நீர், கந்தர்வனின் மென்மையான உடலை மசாஜ் செய்து கொண்டிருந்தது. கந்தர்வன் நிலாவை அழைத்தான். “நிலா, நீ வரவில்லையா?” “இல்லை இளவரசே, நீங்கள் குளித்துவிட்டு வாருங்கள். நான் பிறகு வருகிறேன்” என்று கூறிவிட்டு அங்கிருந்த பாறையின் மீது அமர்ந்து, கந்தர்வனின் குளிக்கும் அழகை ரசித்து கொண்டிருந்தான். எவ்வளுவு நேரம் ஆனதோ தெரிய வில்லை. திடீரென்று, ஓடையிலிருந்து, கந்தர்வனின் ஓலம கேட்டது. “நிலா, நிலா, உதவி, உதவி” நிலாவிடம், பதற்றம் தொற்றி கொண்டது. “என்ன இளவரசே என்ன ஆயிற்று?” “ஓடத்தின் சுழலில் சிக்கி கொண்டேன், நிலா, என்னால், நீந்த இயலவில்லை” நிலைமையின் விபரீதம் உணர்ந்து, நிலாவும் ஓடையில் குதித்தான். “இளவரசே.. இளவரசே” என்று கத்தினான். இளவரசனின் தலை தட்டு படவில்லை. எந்த பதிலும் இல்லை. நிலா, ஓடையில் மூழ்கி இளவரசனை தேடினான். எங்கேனும், கந்தர்வனின் தலை தட்டு படுகிருதா என்று தடவினான். சற்று நேரம் தேடலுக்கு பின்னர், ஓடையின் நடுவே தெரிந்த ஒரு பாறையை ஒட்டி, கந்தர்வன் மயங்கி கிடந்தான். நிலா, அப்படியே நீந்தி அந்த பாறை முகத்திற்கு சென்றான். கந்தர்வன், அதிர்ச்சியில் மயங்கி போய் இருந்தான். நிலா, கந்தர்வன் கன்னத்தில் தட்டி, “இளவரசே” என்று அழைத்தான். கந்தர்வனிடம் இருந்து மௌனம மட்டுமே பதிலாய் வந்தது. நிலா, கந்தர்வனை ஒரு பூமாலையாய் ஒரு கையில் தோளில் கிடத்தி, மறு கையால் நீந்தி, பாறையின் மேல் முகத்திற்கு கொண்டு வந்தான். பாறை முகட்டிர்க்கு வந்ததும், இளவரசனை, பாறை மேல் கிடத்தினான். நிலவழகன், அப்பொழுதுதான் அந்த வித்தியாசத்தை உணர்ந்தான். ஓடையின் சுழல், கந்தர்வனின் துண்டை, ஓடைக்கு தாரை வார்த்து விட, இப்பொழுது, கந்தர்வன் முழு நிர்வாணமாய் நிலவழகனின் கண்ணெதிரில்.அதுவும், மயக்கத்தில். கந்தர்வனை நிலவழகன் நிர்வாணமாக பார்த்ததில் ஒரு நிமிடம் ஸ்தம்பித்து போனான். ஆனால் அப்போது கந்தர்வனின் உயிரை காக்க வேண்டும் எண்ணம் மட்டுமே, நிலவழகனின் மனதில் இருந்தது. கந்தர்வனின் கைகளை தடவி, குளிரை நிலா விரட்டி அடித்தான். பிறகு, மெல்ல, கந்தர்வனின் மிருதுவான தட்டையான வயிற்றை தனது கைகளால் அமுக்கி, கந்தர்வனின் குடித்திருந்த ஓடை தண்ணீரை வெளியேற்றினான். அப்போது நிலவழகனின், கைகள், கந்தர்வனின் பூளையும் கொட்டைகளையும் பதம் பார்த்தன. இன்னும், கந்தர்வனின் நினைவு திரும்பிய பாடில்லை. வேறு வழியின்றி, நிலா, கந்தர்வனின், வாயை சற்று விரித்து, தனது உதடுகளை அதில் பதித்து தனது மூச்சை, இளவரசனின் மூச்சுக்குள் சங்கமித்தான். இளவரசனின் மேல் அப்படியே படுத்து கொண்டு, நிலவழகன், கந்தர்வனுக்கு தனது மூச்சை கொடுத்து உதவினான். உதடுகள், சங்கமிக்கும்போது பூல்களும் சங்கமிப்பது வாஸ்தவம்தானே. தனது இளவரசனின் மானத்தையும், உயிரையும் காக்க வேண்டும் என்று மூளைக்கு தோன்றினாலும், பாழாய் போன ஆண்மை மனம், கந்தர்வனின் நிர்வாண கோலத்தை பார்த்து அவ்வபோது ரசிக்க சொன்னது. கந்தர்வனுக்கு, நிலவழகன் செய்த உதவிகள், இருவரது பூல்களையும் விரைத்தெழ செய்தன. அங்கே, இளவரசன், இளைய தளபதி போன்ற மாறுபாடுகள் மறைந்து, ஒரு கம்யூனிச சூழ்நிலை உதயமானது. கந்தர்வனுக்கு செய்ய வேண்டிய முதலுதவிகள் அனைத்தும் செய்தாகி விட்டது. இனி இளவரசன் கண் விழிக்கும் வரை காத்திருக்க வேண்டும். இந்த இடைப்பட்ட இடைவெளியைஏன் வீணாக்க வேண்டும் என்று நிலவழகன் நினைத்தான். கந்தர்வனின் நினைவில்லா நிலையை, நிலா தனக்கு சாதகமாக்கி கொள்ள நினைத்தான். மெல்ல கந்தர்வனின் இளம்பூளின் மேல் தனது கையை பதித்தான் நிலா. கந்தர்வனின் பூல், நிலாவின் கைகளுக்கு தனது ஒத்துழைப்பை கொடுத்தது. ஆம். நிலாவின் கைகளுக்கு அடக்கமாக, கந்தர்வனின் பூல் பலூன் போல் வீங்க தொடங்கியது. நிலாவின் செய்கைகள், கந்தர்வனின் நினைவுக்கு எட்டினாலும், “எங்கே தான் விழிதேழுந்தால், இந்த இனிமையான சுகம் இழந்து விடுவோமோ” என்ற எண்ணத்தில், கந்தர்வன், மயக்கத்தில் உள்ளது போல் நடித்து கொண்டிருந்தான். நிலா, மெல்ல கந்தர்வனின் பூளை இப்போது மசாஜ் செய்தான். கந்தர்வனின் பூல் இப்போது முழு விறைப்பு நிலையை எட்டியிருந்தது. அது இன்னும், நிலாவின் ஆண்மை ஹார்மோன்களை எழுப்பியது. இப்போது நிலா, கந்தர்வனை தன முன்னே கிடக்கும் ஒரு கவர்ச்சியான ஆண் மகனாக பார்த்தான். நிலா தனது ஆடைகளை களைந்து, கந்தர்வன் மேல் படுத்து கொண்டான். கந்தர்வனின் பூலோடு தனது பூளை சேர்த்து வைத்து, இளவரசனின் உதடுகளை தளபதி நிலா கவ்வினான். கந்தர்வன், தனது கைகளால், நிலாவை அனைத்து கொள்ள நினைத்தாலும், அது தனது சுயநினைவை, நிலாவுக்கு உணர்த்திவிடும் என்பதால், அமைதி காத்தான். நிலாவோ, கந்தர்வன், இன்னும் மயக்கத்தில் இருக்கிறான் என்று ஏமாந்து, தனது ஆசையை இளவரசன் மேல் திணித்து கொண்டிருந்தான். நிலா, இப்போது மெதுவாக கீழிறங்கி, கந்தர்வனின், ஆண்மை முலைகளை ஊம்பினான். நிலாவின் வாய், கந்தர்வனின் முலையில் ஐக்கியமாகி இருந்தாலும், கைகள், கந்தர்வனின் பூளையும்,கொட்டைகளையும் மாறி மாறி நிமிண்டிகொண்டிருந்தன. கந்தர்வனின் பூல் முழு விறைப்பு நிலையை அடைந்ததும், நிலவழகனுக்கு இருப்பு கொள்ளவில்லை. கந்தர்வனின் கால்கள் இரண்டையும் அகல விரித்து, அதில் நிலவழகன் அடக்கமானான். கந்தர்வனின் கால் இடைவெளிக்கு நடுவே படுத்து கொண்டு, கந்தர்வனின் கொட்டைகளை நக்கினான். கந்தர்வனின் இரு தொடைகளையும் தன் கைகளால் மசாஜ் செய்து கொண்டே, கந்தர்வனின் பூளை தனது வாய்க்குள், நிலா சிறைபடுத்தினான். கந்தர்வன் நிலவழகனின் வாய்க்குள், தனது பூலின் விறைப்பால் குத்தினான். நிலா, கந்தர்வனின் பூளை ஊம்பி கொண்டே, தனது விறைத்த பூளை பாறையில் தேய்த்து கொண்டிருந்தான். கந்தர்வனின் பூல், நிலாவின் வாய்க்குள், கபடி விளையாடி கொண்டிருந்தது. தனது இளைய தளபதி, வாய் ஜாலத்தில் இவ்வளுவு வல்லவனா, என்று கந்தர்வன் ஆச்சர்யபட்டான். கந்தர்வனின் பூல், விறைப்பின் விளிம்பை தொட்டு, தண்ணியை கக்க தொடங்கியது. நிலவழகன், அதில் உள்ள இனிப்பை சுவைத்தான். கந்தர்வனின் பூலில் கக்க தொடங்கிய தண்ணீர், குளிர் காலத்தில், காலையில், ரோஜா நிறத்தின் மேல் படிந்திருந்த பனி துளி போல் நிலவழகனுக்கு காட்சி அளித்தது. நிலா அந்த உவமையை ரசித்து கொண்டே, கந்தர்வனின் பூல் தண்ணியை நக்கினான். நிலா, கந்தர்வனின் பூளை ஊம்ப ஊம்ப, கந்தர்வன் காம தேவனின் களியாட்டத்தை அனுபவித்து கொண்டிருந்தான். ஒரு நிலைக்கு, கந்தர்வனின் பூல் போருக்க மாட்டாமல், கஞ்சியை நிலவழகனின் வாய்க்குள் விட, நிலா அதை வாஞ்சையோடு தனது வாயில் வாங்கினான். கந்தர்வனின் பூல் கஞ்சியை வாய்க்குள் அடக்கி கொண்டே, நிலா பாறையில் படிந்திருந்த தனது பூளையும் ஒழுக விட்டான். ஒரு நிமிடம், நிலா தனது பிறவி பயனை அடைந்த திருப்தியில், கந்தர்வனின் பூலின் மேல் படுத்து கொண்டான். நிலா, கந்தர்வன் இன்னும் மயக்கத்தில் இருப்பதாக நினைத்து கொண்டதால், இளவரசனின் மயக்கம் தெளிவதற்குள், தானும் ஆடை அணிந்து, இலவசரனின் நிர்வாணத்தையும் மறைத்தான். கந்தர்வன் ஏதோ மயக்கத்தில் இருந்து புதிதாக எழுவதுபோல் பாவ்லா செய்து மெதுவாக கண் விழித்தான். கந்தர்வன் கண் விழித்ததும், நிலாவின் முகத்தில் புன்னகை தெரிந்தது. அதே நேரத்தில் குற்ற உணர்ச்சியில், தனது முகத்தை லேசாக திருப்பி கொண்டான். கந்தர்வன், “நன்றி நிலா” என்றான். நிலா எதற்க்காக இந்த நன்றி என்று புரியாமல் விழித்தான். இருவரும், தேசபுரம் நோக்கி தங்கள் பயணத்தைதொடர்ந்தனர். தேசபுரம். கந்தர்வனும், நிலவழகனும் தடபுடலாய் வரவேற்க்கப்பட்டார்கள். அருசுவையான உணவுகள் இருவருக்கும் பரிமாறப்பட்டன. தேசபுர நாட்டு மன்னர் குணசீலன் கந்தர்வனை கவனித்துக்கொள்ள, நிலவழகனை, தேசபுர நாட்டு தளபதி மதிவழகன் கவனித்துகொண்டார். அவரவர்கள், தத்தம் வேலைகளை பற்றிய அனுபவங்களை பரிமாறி கொண்டார்கள். குணசீலன், தனது தந்தை இறந்தவுடன், தனது இருபந்தைந்து வயதிலேயே, மன்னனாக முடி சூடி கொண்டான். எனவே அந்த இருபந்தைந்துக்குரிய ஆண்மையும், இளமையும், அவனிடம் தாண்டவம் ஆடியது. மதிவழகனும், குணசீலனின் வயதை ஒத்தவனாகவே இருந்தான். எந்த விதத்திலும், சுறுசுறுப்பிலும், அழகிலும், ஆண்மையிலும், குணசீலனுக்கு சமமாக இருந்தான். கந்தர்வனும், நிலவழகும், ஓரினச்சேர்க்கை அனுபவத்தை ஓடையில் நடந்த சம்பவத்தில் பெற்றிருந்ததால், குணசீலனையும், மதிவழகனையும், காமத்துடன் கண்டு கொண்டிருந்தனர். இங்கே தங்கபோகும் இரண்டு நாட்களில், அவர்களுடைய ஆண்மையை சுவைக்கும் சந்தர்ப்பம் அமையாதா என்று ஏங்கினர். மரியாதை நிமித்தமான சந்திப்புகள், வரவேற்ப்புகள் முடிந்த பின்னர், முக்கியமான விஷயத்திற்கு வந்தனர். கந்தர்வன் பேச்சை ஆரம்பித்தான். “மன்னர் குனசீலரே, நாங்கள் எதற்க்காக வந்திருக்கிறோம் என்று தாங்கள் யூகித்திருப்பீர்கள்” “நான் அனுப்பிய போர் தொடுப்பதற்கான ஓலை விஷயமாகத்தானே?” “ஆம் மன்னரே” “போர் தொடுப்பதற்கான ஓலை அனுப்பிய பின்னர் சமாதானம் என்ற பேச்சுக்கே இடமில்லை என்று மருத நாட்டு இளவரசர் அறிவீரோ?” “அது மட்டுமில்லை மன்னா, சமாதான பேச்சு கோழைத்தனமான விஷயம் என்பதையும் யாம் அறிவோம்” “இவ்வளுவு அறிந்த பின்னும், இளவரசர் இத்துனை தூரம் வந்தது ஏனோ?” “மன்னா, இப்பொழு போர் ஒன்றை சந்திக்கும் சூழ்நிலையில், எமது நாட்டின் நிதி நிலைமை இல்லை. இரண்டு வருடமாக, மழை பார்க்காமல், எமது நாடு வறுமையின் உச்சத்தில் உள்ளது. மக்களும், நாட்டின் வளமும் சோர்ந்து போயுள்ள இந்நிலையில், தாங்கள் போர் தொடுத்தால், அதை சந்திப்பதற்கான, படை பலமும் மனபலமும், தற்போது எம் நாட்டிலும், எம் மக்களிடத்திலும் இல்லை, அது மட்டும் அல்லாது, போர் என்பது, மற்ற நாட்டில் கொட்டி கிடக்கும், வளத்தையும், நிதியையும், சுரண்டி எடுப்பதற்காக நடத்தப்படும் ஒன்று. எம் நாட்டில் இப்போதுள்ள வறுமையில், வளமும் இல்லை, நிதியும் இல்லை. ஆகா எமது நாடு, போர் சந்திப்பதற்கான தகுதியை இழந்து விட்டது “ குணசீலன் யோசித்தான். “உங்கள் பேச்சில் உள்ள நியாயம் எனக்கு புரிகிறது. எனக்கு கால அவகாசம் கொடுங்கள், என் தளபதியுடன், கலந்தாலோசித்துவிட்டு, சொல்கிறேன். அது வரை, நீங்கள் எமது விருந்தினர் மாளிகையில் தங்கி கொள்ளலாம்” என்று கூறிவிட்டு, பணியாளர்களை அழைத்து, “இவர்கள் நமது விருந்தினர்கள். இவர்கள் தங்குவதற்கான அனைத்து ஏற்பாடுகளையும் செய்து விடுங்கள்” பணியாளர்கள், கந்தர்வனையும் நிலவழகனையும் விருந்தினர் மாளிகைக்கு அழைத்து சென்றனர். குணசீலனும், மதிவழகனும், அவர்களையே வெறித்து பார்த்தனர். விருந்தினர் மாளிகை. இரவு. கந்தர்வனுக்கும், நிலவழக்கும் தனித்தனியே படுக்கைகள் ஒதுக்க பட்டிருந்தன. அணிகலன்கள் ஏதும் இல்லாமல், ஒரே ஒரு அங்கியை தங்களது இடுப்பில் சுற்றி கொண்டிருந்தனர். அவர்களது வெட்டரு மார்புகள் அங்கிருந்த விழ ஒளியில் மின்னி கொண்டிருந்தன. நிலவழன், ஓடையில் நடந்ததை எண்ணி தனது பூளை படுக்கையில் தேய்த்து வீங்க செய்தான். கந்தர்வன் படுக்கையில் அவனை கட்டி பிடித்து படுத்தால் தேவலை என்று எண்ணினான். ஆனால், ஒரு தளபதி இளவரசனுக்கு சமமாக அவன் படுக்கையில் படுப்பதா என்ற நாகரிகம் அவனை தடுத்தது. கந்தர்வன், நிலா தன்னை ஊம்பியதை எண்ணி தனது பூளை விறைக்க வைத்து கொண்டிருந்தான். தளபதி தன்னை மறுபடியும் ஊம்ப மாட்டானாஎன்று ஏங்கினான். ஆனால் ஒரு தளபதிக்கு இப்படியெல்லாம் தான் கட்டளை இடுவதா என்று அதை தவிர்த்தான். கந்தர்வன் நிலாவை அழைத்தான். “நிலா” “இன்னும் உறங்க வில்லையா இளவரசா?” “புதிய இடம் ஆதலால் உறக்கம் வரவில்லை நிலா, நீ என் அருகே வந்து என்னிடம் சற்று நேரம் பேசி கொண்டிறேன்” பழம் தானாக பாலில் விழுகிறதே என்று நிலா மகிழ்ந்தான். கந்தர்வன் படுக்கை அருகே அமர்ந்தான். நிலா தனது கைகளை கந்தர்வனின் படுக்கையில் ஊன்றி, தனது சூத்தை கந்தர்வன் படுக்கையில் பரப்பினான். கந்தர்வன் தன கைகளை தன் தலைக்கு முட்டு கொடுத்து, தனது பூளை படுக்கையில் பரப்பி, படுத்து கொண்டிருந்தான். நிலா ஏதாவது பேச வேண்டுமே என்று பேசி கொண்டிருந்தாலும், பார்வை அவ்வபொழுது, இளவரசனின் வெற்று மார்பை மேய்ந்து கொண்டிருந்தது. இளவரசன் அப்படியே பேசி கொண்டே, நிலாவின், ஊன்றி இருந்த கைகளுக்கு அருகே, தனது பூளை கொண்டு வந்தான், தனது பூளை நிலாவின் கைகள் பேலன்ஸ் செய்தால் நன்றாக இருக்கும் என்ற எண்ணத்தில். இளவரசனின் பூலுக்கும், நிலவின் கைகளுக்கும் அரை இன்ச் தொலைவே இருந்தது. நிலா அதை கவனித்து, தனது கைகளை நகரத்து அந்த தூரத்தை குறைத்தான். இப்போது கந்தர்வனின் பூலின் வீக்கத்தை நிலா தனது கைகளால் உணர்ந்தான். ஆனால் இருவரும் எதுவுமே தெரியாதது போல ஏதேதோ பேசி, சாமர்த்தியமாக நடந்து கொண்டிருந்தனர், ஏதோ ஓரின சேர்க்கை எண்ணத்தை வெளிப்படுத்துவதை பெரிய குற்றமாக எண்ணி. நிலாவின் கைகள் மேல் படர்ந்து, கந்தர்வனின் பூல் ஒரு பக்கம் விறைத்து கொண்டிருக்க, கந்தர்வனின் பூலின் மேல் இருந்த இதமான சூடு, நிலாவின் உடலின் மேல் பாய்ந்து, நிலாவின் பூளை மறுபக்கம் விறைக்க செய்து கொண்டிருந்தது. டைரக்டர் ஷங்கர் மட்டும் இருந்திருந்தால், இதை கணிப்பொறி கிராபிக்ஸ் மூலமாக “கந்தர்வன் பூல் மேல் பிளாஷ் லைட் அடித்து, அது நிலாவின் கைகள் மூலமாக, நிலா உடல் மேல் பரவி, நிலாவின் பூலில் முடிவடைய செய்து” உணர்த்தி இருப்பார். கந்தர்வன் தனது அங்கியை லேசாக விளக்கி, தனது பூல் முழுவதும் நிலாவின் கை மேல் படும்படி செய்தான். இப்போது நிலாவுக்கு தைரியம் வந்தது. காரணம், கந்தர்வனின் அழைப்பை அந்த செயல் உணர்த்தியது. நிலா அப்படியே கந்தர்வனின் மேல் சாய்ந்தான். கந்தர்வனை தனது கையால் வளைத்து, கந்தர்வனின் உதடோடு உதட்டாக தனது உதட்டை பதித்தான். கந்தர்வன் எதிர்பார்த்த நிகழ்வு தான் இது என்பதால், எவ்வித ஆச்சர்யமோ, அதிர்ச்சியோ அவனிடம் இல்லை. இருவரது உதடுகளும் கபடி விளையாடின. ஓடையில் மயக்கத்தில் இருந்த கந்தர்வனின் செயலுக்கும், இப்பொழுதுகந்தர்வனின் செயலுக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருந்தது. கந்தர்வன் கொடுத்த ஒத்துழைப்பில், நிலாவின் ஆண்மை செல்கள் அனைத்தும் விழித்து கொண்டன. இனி தங்களது ஆடைகளுக்கு வேலை இல்லை என்பதால், இருவரது ஆடைகளும் உடலில் இருந்து விடை பெற்றன. இப்போது நிர்வாண உடல்கள், படுக்கையில் பின்னி பிணைந்த படி தங்களது ஆண்மை தாகம் அடங்குவதற்கான வழியை தேடி கொண்டிருந்தன. விருந்தினர் மாளிகை, இன்னொரு அறை. மன்னர் குணசீலனும், தளபதி மதிவழகனும், மது அருந்தி கொண்டிருந்தனர். மன்னர் தளபதி என்ற வித்தியாசம் எல்லாம் அரசவையில் மட்டுமே. அரசவைக்கு வெளியே இருவரும் ஓரின சேர்க்கை நண்பர்கள். குணசீலர் மதிவழகனிடம் சொல்லி கொண்டிருந்தான். “மதி, கந்தர்வனை பார்த்ததில் இருந்து என் மனம் ஒரு நிலையில் இல்லை” “எனக்கும் தான் மன்னா, நமது அந்தபுரத்தில் எத்தனை ஆண்களிடம் இன்பம் கொண்டிருந்தாலும், அவர்களிடம் இல்லாத ஏதோ ஒரு சிறப்பு, கந்தர்வனிடமும் நிலவழனிடம் இருக்கிறது” “அவர்களை அடைய ஏதேனும் சந்தர்ப்பம் இருக்கிறதா மதி?” “இருக்கிறது மன்னா, அவர்கள் நாட்டில் போர் நிறுத்தம் செய்ய, அவர்கள் இருவரது உடல்களை பரிசாக கேட்போம்” “அது நாகரிகம் ஆகாது மதி. அப்படி செய்தால் அது நமது பெருந்தன்மையை காட்டாது” “ம்ம்ம். வேண்டுமென்றால், அவர்களுக்கு கொடுக்கும் பானத்தில் ஏதேனும் மயக்க மருந்து கலந்து கொதுத்து அவர்களுக்கே தெரியாமல் அனுபவிப்போம் மன்னா” “அது நமது ஆண்மைக்கு அழகல்ல மதி. வேறு ஏதேனும் வழி இருக்கிறதா என்று யோசிப்போம்” “சரி, மன்னா, எனக்கு போதை சற்று தலைகேறி விட்டது, நான் எனது அறைக்கு செல்கிறேன்” என்று தள்ளாடியபடியே எழுந்தான் மதி. “சரி மதி, நீ செல்லலாம். நான் இப்படியே சற்று நேரம் மாளிகையில் உலவி விட்டு வருகிறேன்” என்று ஒரு கோப்பை மதுவை கையில் எடுத்து, குணசீலன் வெளியே வந்தான். அப்படியே ஒரு ஒரு அறையாக தாண்டி வர, ஒரு அறையில் மட்டும் விளக்கு எரிந்து கொண்டிருந்தது. குணசீலன் நின்றான். காரணம் விளக்கு எரிந்தது மட்டுமல்ல, ஏதோ ஒரு வித்தயாசமான சப்தம் வந்து கொண்டிருந்தது. குணசீலனுக்கு அது பழக்கப்பட்ட ஒலியாக இருந்தது. ஆம். இரு உதடுகள், முத்தமிட்டு கொள்ளும் சப்தம் தான் அது. குணசீலன் அது யாருடைய அறை என்று பார்த்தான். வெளிய இருந்த பெயர்பலகை, கந்தர்வன் மற்றும் நிலவழகன் என்றது. குணசீலன் அதை ஊர்ஜிதபடுதிகொள்ள, கதவின் இடுக்கு வழியே பார்த்தான். உள்ளே கண்ட காட்சி, குணசீலனின் கண்களை ஆச்சர்யத்தில் விரிந்தன. அங்கே, கந்தர்வன் மற்றும் நிலாவின் இரு நிர்வாண உடல்கள், ஒன்றன் மேல் ஒன்றாக ஓருடலாக பின்னி பிணைந்து இருந்தன. அந்த காட்சியும், உடலில் குடிகொண்டிருந்த போதையும், குணசீலனின் ஆண்மை சுரப்பிகளை தட்டி எழுப்பின. குணசீலன் கதவை தட்டினான். கந்தர்வனும், நிலவழகனும், தங்களது ராத்திரி நேரத்து பூஜையை தொந்தரவு செய்யும் கரடி யாரென்பதை காண, தங்களது ஆடைகளை அவசரமாக அணிந்து கொள்வதும், நிலா கதவை நோக்கி வருவது குணசீலன் இடுக்கு வழியே கண்டு கொண்டிருந்தான். நிலா கதவை திறந்தான். கதவுக்கு பின்னே, குணசீலன் நின்றிருந்தான். நிலா சற்றே அதிர்ந்தாலும், பின் சுதாரித்து கேட்டான். “என்ன மன்னா இந்நேரத்தில்”. குணசீலன் பதிலேது பேசாமல் உள்ளே வந்தான். படுக்கையில் கந்தர்வன் தூங்குவது போல் பாவ்லா செய்து கொண்டிருந்தான், என்று பார்த்த மாத்திரத்திலேயே புரிந்து போயிற்று. நிலா குணசீலன் பின்னே வந்து, “என்ன மன்னா? ஏதேனும் வேண்டுமா?” என்று மீண்டும் வினவினான். குணசீலன், நிலவை ஒருமுறை பார்த்து விட்டு வந்து, போய் கதவை சாத்தினான். கதவை சாத்தி விட்டு வந்து, குணசீலன் நிலாவை ஏறிட்டான். “கந்தர்வனை எழுப்புங்கள் தளபதியாரே” “எதற்கு மன்னா?” “எழுப்புங்கள், விஷயம் இருக்கிறது” நிலாவிற்கு எரிச்சலாக வந்தது. விறைத்த பூளும் சுருங்க தொடங்கியது. ‘என்ன முக்கியமான விஷயமாக இருந்தாலும், நாளை பேச வேண்டியதுதானே. சிவா பூஜையில் கரடி மாதிரி, நல்ல மன நிலையில் இருக்கும் போது பெரிய தொந்தரவு’ என்று மனதில் நினைத்து கொண்டே, “இளவரசே, இளவரசே” என்று கந்தர்வனை எழுப்பினான். கந்தர்வன், ஏதோ ஆழ்ந்த தூக்கத்தில் இருந்து எழுவது போல், “ம்ம்ம்ம். என்ன தளபதி” “மன்னர் ஏதோ பேச வேண்டுமாம்” கந்தர்வன், போர்வையை விளக்கி விட்டு எழுந்து அமர்ந்தான். “வாருங்கள் மன்னா” குணசீலன் கந்தர்வனை மேய்ந்தான். அவசரத்தில் சுற்றிய அங்கி, சரியாக சுற்றபடாமல், கந்தர்வனின் வழவழப்பான தொடையை பளபளப்பாக காட்டியது. கந்தர்வனின் விறைத்த பூல், அவன் அணிந்து இருந்த அங்கியில், பெருத்து தெரிந்தது. குணசீலன் வந்து கந்தர்வன் எதிரே இருந்த நிலவழகனின் படுக்கையில் அமர்ந்தான். “நீங்களும் வந்து அமருங்கள் தளபதியாரே”, நிலா வந்து, குணசீலன் எதிரே, கந்தர்வன் அருகே அமர்ந்தான். குணசீலன் அவர்களின் பார்வையை அளவிட, தனது தொடை தெரியுமாறு, ஒரு காலை தூக்கி, படுக்கையில் வைத்து அமர்ந்தான். இப்போது, குணசீலனின் பருத்த தொடை, கந்தர்வன், நிலாவின் கண்களுக்கு விருந்தாகியது. குணசீலனின் தொடைக்கு நடுவே அங்கியின் இடுக்கில், குணசீலனின் கொட்டைகள் தெரிந்து, அவன் உள்ளே எதுவும் அணியவில்லை என்பதை இருவருக்கும் உணர்த்தியது. குனசீலனோ, தனது கொட்டைகள், தவணை முறையில் தெரிவதை பற்றி கவலை படவில்லை. காரணம், அவனது நோக்கமே, இருவரையும் வலைக்குள் விழ வைப்பது தானே. கதவிடுக்கில், கந்தர்வன் மற்றும் நிலவழகனின் ஓரினச் சேர்க்கையை குணசீலன் கண்டிருந்தாலும், நேரடியாக அவர்கள் இருவரையும் படுக்கைக்கு அழைப்பது, ஒரு தேசபுரம் மன்னனுக்கு அழகாகுமா? எனவே, அவர்களாகவே, தனக்கு வேண்டிய காம உணவை பரிமாற வேண்டுமென, குணசீலன் எதிர்ப்பார்த்தான். எனவே, உரையாடலுக்கு நடுவே தனது ஆண்மை அழகால் அவர்களை கவர நினைத்தான். குணசீலனின் பார்வையும், தங்களது உடம்பில் மேய்வதை, கந்தர்வனும், நிலவழகனும் கவனிக்க தவற வில்லை. குணசீலனின் அழகின் மீதும், ஆண்மையின் மீதும் இருவருக்கும் ஈடுபாடு இருந்ததென்னவோ உண்மைதான். கந்தர்வனும், நிலவழகனும், குணசீலனின் கொட்டையை தங்களது பார்வைகளால், தரிசித்து கொண்டிருப்பதை, குணசீலனும், கவனிக்கவே செய்தான். மூவரது பார்வைகளும், ஒரு சேர சங்கமிக்கும் அந்த அறிய தருணத்திற்காக அறையில் இருந்த விளக்கும் தான் அணைக்க படுவதற்காக காத்து கொண்டிருந்தது. கந்தர்வன் குணசீலனை அழைத்தான். “மன்னா” குணசீலன் அவர்கள் உடலை ஆராய்வதை விட்டு, சுய நினைவுக்கு வந்தான். “ஏதேனும் முக்கியமான விஷையமா?” “ஆம் கந்தர்வா. தங்கள் நாட்டின் மீது போர் நிறுத்தம் செய்ய முடிவெடுத்து விட்டேன்” கந்தர்வனும், நிலவழகனும், தாங்கள் வந்த காரியம் இவ்வளவு சீக்கிரம் முடியும் என்று எதிர்ப்பார்க்கவில்லை. குணசீலன் தொடர்ந்தான். “அதற்க்கு ஈடாக எனக்கு என்ன தருவீர்கள், கந்தர்வரே” “நீங்கள் என்ன கேட்டாலும் தருகிறோம், மன்னா” இருவரும், ஒரு சேர சொன்னார்கள். “என்ன கேட்டாலும்?” என்று குணசீலன் இழுத்தான். “என்ன வேண்டுமானாலும் கேளுங்கள் மன்னா” “கேட்கிறேன், கேட்கிறேன்” என்று கூறிவிட்டு, படுக்கையின் மேல் வைத்து இருந்த காலை ஆட்டி கொண்டே பேச, குணசீலனின் இரு கொட்டைகளும் அங்கியை விட்டு முழுவதும் வெளியே வர, கந்தர்வனுக்கும், நிலவழகனுக்கும் மூச்சு முட்டியது, ‘இப்படி ஒரு பெரிய கொட்டைகளா குணசீலனுக்கு’ என்று. தனது பூளை இரு ஆழகான ஆடவர்கள் பார்க்கின்றனர் என்ற உணர்வு, குணசீலனின் பூளை விறைக்க வைத்தது. (இதுதான் டெலிபதியோ?) குணசீலன் கேட்டான். “பிறகு மாளிகையின் வசதி எல்லாம், உங்களுக்கு திருப்தி அளிக்கிறதா?” கந்தர்வனும், நிலவழகனும், குணசீலனின் கொட்டைகளையே வெறித்து பார்த்து கொண்டிருந்ததால், குணசீலனின் கேள்வி காதில் விழவில்லை. குணசீலன், அவர்கள் பார்க்கட்டும் என்று இன்னும் கால்களை விரித்து வைத்தான். இப்போது கொட்டைகளுக்கு நடுவே, அவனது அழகான ஆண்மை எவரெஸ்ட் (நீளமான விறைத்த பூளை எவரெஸ்டோடு ஒப்பிடுவதை தவிர வேறு உவமை தோன்றவில்லை) வெளியே தெரிந்து, இரண்டு சங்ககாலத்து இளைஞர்களை அவஸ்தை செய்தது. கந்தர்வனுக்கும், நிலவழகனுக்கும் நாக்கில் எச்சில் ஊறியது. குணசீலன் இருவரது அவஸ்தையும் ரசித்தான். குணசீலன் மீண்டும் சத்தமாக கேட்டான். “மாளிகையின் வசதி எல்லாம், உங்களுக்கு திருப்தி அளிக்கிறதா?” “இ… இ.. இருக்கிறது மன்னா” கந்தர்வன் திக்கிய குரலில் சொன்னான். “என்ன வார்த்தை தடுமாறுகிறது இளவரசே” கந்தர்வன் மனதில் நினைத்தான். ‘புண்டை மன்னா..! கண்ணுக்கு எதிர்ல பூளை விரிச்சு வெச்சு உக்காந்தா வார்த்தை திணறாதா?’ என்று தொண்டை வரை வந்த வார்த்தையை நிறுத்தி, “ஒன்றுமில்லை மன்னா” என்றான். “சரி எனக்கு என்ன வேண்டும் என்று இருவரும் கேட்கவே இல்லையே” தளபதி கேட்டான். “என்ன மன்னா?” “நீங்கள் இருவரும், என் ஆண்மை பசிக்கு விருந்தாக வேண்டும்” என்று கூற, இருவரும் முதலில் அதிர்ந்தாலும், பிறகு உள்ளுக்குள் மகிழ்ந்தனர். ‘கரும்பு தின்ன யாரேனும் கூலி கேட்பார்களா?’ ஆனாலும் அதை வெளி காட்டி கொள்ளாமல், “என்ன மன்னா இது?” என்று அப்பாவியாய் கேட்டனர். குணசீலன் கை அமர்த்தி, “போதும் உங்கள் நடிப்பு, உங்கள் இருவரின் செய்கையும் கதவு வழியே கண்டுவிட்டு தான் கதவை தட்டினேன். ஆக்னே, நேரம் கடத்தாமல் செயலில் ஈடுபடுவோமா?” என்று கேட்டான். ‘முழுக்க நனைந்த பிறகு முக்காடு எதற்கு?’ என்று கந்தர்வனும் நிலவழகனும் தாங்கள் அணிந்து இருந்த ஆடைகளுக்கு விடை கொடுக்க, நிலவழகன் குணசீலன் அருகே போய், அவனையும் நிர்வாணமாக்கினான். மூவரும் பிறந்த மேனியாய், தங்களது ஆண்மை தகத்தை தீர்க்கதயாராயினர். மூவரும் தங்களது பூளை விரைப்பாக்கி கொண்டு, நிர்வாணமாக நின்றனர். கந்தர்வனும், நிலவழகனும், குணசீலன் மீது பாய்ந்து அவனை படுக்கையில் தள்ளினர். கந்தர்வன், குணசீலனின் இடது முலையை ஊம்ப, நிலவழகன், வலது முலையை ஊம்பினான். குணசீலனின் ஆஜானுபாகுவான உடலுக்கு ஏற்றது மாதிரி, அவனுடையை முலைகள், நன்கு பெரிதாக இருந்தன. கந்தர்வனின் வாயும், நிலவழகனின் வாயும், குணசீலனின் முலைகளில் கவனமாக இருந்தாலும், அவர்களுடைய கைகள், குணசீலனின் பூளையும், கொட்டைகளையும் மாறி மாறி மசாஜ் செய்து கொண்டிருந்தன. குணசீலனின் பூல், நன்குநீளமாகவும் அனகோண்டா பாம்பின் அளவுக்கு பருமனும் கொண்டதாக இருந்தது. கந்தர்வனின் வாய், இப்போது குணசீலனின் கையை மேலே தூக்கி, அவனது வியர்வை வாசம் படிந்த அக்குளை நக்க தொடங்கியது. நிலவழகன், குணசீலனின் உதடுகளை பதமாக கவ்வினான். குணசீலனின் நாக்கில் படிந்து இருந்த மது பானத்தை சுவைத்தான். அது நிலவழகனை சற்று போதையேற்றி, அவனை மிருகமாக்க தொடங்கியது. வெறித்தனமாக, குணசீலனின் உதடுகளை ஊம்பினான். கந்தர்வன் அப்படியே, குணசீலனின் உடலை அக்குளில் தொடங்கி, இடுப்பு வரை நக்கி கொண்டே, பூலுக்கு வந்தான், தலைகீழாக. கந்தர்வனின் பூல், குணசீலனின் முகத்திற்கு நேராக இருக்க, குணசீலன், தனது கைகளால், பூனை குட்டியின் முதுகை தடவுவது போல், லாவகமாக தடவினான். நிலவழகனும், குணசீலனுக்கு தலைகீழாக வந்து அனகோண்டா பூளை கவ்வினான். குணசீலன் தனது இரண்டு கைகளால், இருவரது பூளையும் தடவி கொண்டிருந்தான். நிலவழகன் அப்படியே தனது பூலால், குணசீலனின் முகத்தை அமுக்கி, குணசீலனின் பருத்த பூளை வாய்க்குள் விட்டு, ஆட்டினான். கந்தர்வனோ, குணசீலனுக்கு பக்க வாட்டில் படுத்து கொண்டு, குணசீலனின் பெருத்த குண்டியின் கன்னங்களை தனது பச்சரிசி பற்களால் மிருதுவாக கடித்தான். குணசீலனின் முகத்திற்கு நேரே கிடந்த இரண்டு அழகான இளைஞர்களின் பூல்கள் குணசீலனை உசுப்பேற்றியது. குணசீலன் இரண்டு பூல்களையும், தனது வாய்க்கு நேராக இழுத்து, ஒரு கோன் ஐஸையும், ஒரு வெண்ணிலா ஐஸையும் மாறி மாறி சுவைப்பது போல், மாறி மாறி ஊம்பினான். அதற்குள், கந்தர்வனின் பூல், தேன் (பூலின் தண்ணி இனிப்பாக இருப்பதால், அதை தேனோடு ஒப்பிட்டேன்) லேசாக கக்க தொடங்க, அதை குணசீலன் சுவைத்தான். இப்போது, நிலவழகன், குணசீலனின் கொட்டையை ஊம்பினான். தான் ஊம்பி கொண்டிருந்த குணசீலனின் அனகோண்டா தனது இளவரசனுக்காக விட்டு கொடுத்தான் இளைய தளபதி. மூவரும், 69 நிலையில், பூல்களை ஊம்பி கொண்டிருந்தனர். ஒரு கட்டத்திற்கு மேல் குணசீலனின் பூல், கந்தர்வன் மற்றும் நிலவழகனின் காம தாக்குதலை தாங்க மாட்டாமல், கஞ்சியை உமிழ, கந்தர்வன் அதை தனது வாயில் வாங்கினான். குணசீலனின் சூடான கஞ்சி கந்தர்வனை சூடாக்கி கந்தர்வனின் கஞ்சியை குணசீலனின் முகத்தில் வழிய விட்டான். நிலவழகனின் கஞ்சியும், தனது பங்குக்கு குணசீலனின் முகத்தில் பீய்ச்சி அடிக்க, இருவரது கஞ்சியும், குணசீலனின் முகத்தில் சங்கமித்து, குணசீலனின் உதட்டில் கலந்தது. மூவரும் தங்களது காம தாகம் அடங்கிய அசதியில், அப்படியே கிடந்தனர்
இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.