இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.
என் பெயர் மலர் நான் 19 வயதிலேயே ஒரு வசதியானவரை காதலித்து திருமணம் செய்துகொண்டேன். என் பெற்றோர்க்கு இதில் இஷ்டம் இல்லை. என் கணவர் குடும்பமும் அவர்களை மதிப்பதில்லை அதனால் என் பெற்றோர் என்னை கைகழுவிவிட்டனர்.
இப்போது எனக்கு வயது 38 என் கணவர் குடும்பம் மிகவும் பெரிய கூட்டுக்குடும்பம். ஒரே பெரிய பங்களா வீடு அதில் கீழ் வீட்டில் ஒரு அறையில் என் மாமனார் மாமியார் இருக்கிறார்கள். இன்னொரு அறையில் என் கணவரின் அண்ணன் மற்றும் அவர் மனைவி மகன் மகள் இருக்கிறார்கள். இன்னொரு அறையில் நானும் என் கணவரும் என் மகனும் இருக்கிறோம். மேல் வீட்டில் உள்ள ஒரு அறையில் கணவரின் தம்பி இருக்கிறன் அடுத்த அறையில் வீட்டில் வேலை செய்யும் வயதான தம்பதிகள் அவர்களின் விதவை மகளும் அவள் மகனும் இருக்கிறார்கள். அவள் மகனுக்கும் என் மகனுக்கும் ஒரே வயது
என் குடும்பம் பெரிது என்பதால். குழந்தை பிறந்த பிறகு எங்களால் சவுகரியமாக இருக்க முடியவில்லை. இந்த வீட்டில் யாரும் என்னிடம் சாதாரணமாக பேச மாட்டார்கள். அந்நியமாக தன் வைத்திருப்பார்கள். என் கணவர் கூட்டு குடும்பத்தில் வளர்ந்தவர் அதனால் அவர் எப்போதும் குடும்பமாக ஒன்றாக இருக்கவே விரும்புவார் அதுமட்டுமல்லாமல் தோட்டம் வயல் பார்த்துக்கொள்ளவும். வேலை விஷயமாகவும் அடிக்கடி வெளியில் தங்குவார். அதனால் நாங்கள் தனிமையில் கொஞ்சி விளையாடி பல வருடம் ஆகிறது. மகனும் வளர்ந்துவிட்டான் இப்பொது என் மகனுக்கு 19 வயது. வேலைக்காரி விதவை பெண் தேவி அவள் மட்டும் தான் என்ன உயிர் தோழி.
வீட்டின் மேல் அறையில் என் கொழுந்தன் ஒருவன் இருக்கிறான் அவனுக்கு வயது 28. இன்னும் திருமணம் ஆகவில்லை. நான் எப்போது மொட்டை மாடிக்கு துணி துவைக்க போனாலும் அங்கே வந்து புத்தகம் பிடிப்பதுபோல் நின்று என்னையே பார்த்துக்கொடு இருப்பான்.
பல முறை எனக்கு கூச்சமாக இருந்தது. நமக்கு தான் வயசாகிடுச்சே ஏன் நம்மை இப்படி பார்க்கிறான் என்று எனக்கு ஒரு உறுத்தல். நான் வேலைக்காரி மகாவிடம் இதை பற்றி பேசினேன்.
மலர்: ஆமா டீ. பின்னாடியே வாரான் ஆனால் யாராவது இருந்தால் போதும் அப்படியே ஒன்னும் தெரியாத குழந்தைபோல நடிக்கிறான்.
தேவி: அவன் அப்படிதான் டீ. என்கிட்ட நெறய முறை சீண்டி பாத்தான் நான் கண்டுக்கவே இல்ல. அவனுக்கு காலாகாலத்துல கல்யாணம் பன்னிவெச்சாதான ஆகும்.
மலர்: ஆமா இந்த வீட்ல தான் அவனை தண்ணிதெளிச்சி விட்டாங்கலே.
ஒருநாள் அதிகாலை எங்கள் வீட்டில் தோட்டவேலைக்கு-னு என் கணவர். வயதான வேலைக்கார தம்பதிகள். என் கொழுந்தன் மற்றும் பக்கத்துல இருக்குற இளவட்டங்களை எல்லாம் மாட்டு-வண்டில ஏத்தி கூட்டிட்டு போய்ட்டாங்க இப்படி அடிக்கடி நடக்கும். போனவங்க வர இரவு 10 மணி ஆகும்.
அன்னைக்கு காலை 10 மணி இருக்கும். வத்தல் காயவெக்கலாம்-னு மொட்டைமாடிக்கு போனேன். அன்னைக்கு என் கொழுந்தன் இல்லை தேவி வீட்டை தாண்டித்தான் மொட்டை மாடி படி ஏறி போகணும் வீட்டில்தான் யாரும் இல்லையே தேவி என்ன பண்றன்னு பாத்துட்டுப்போலாம்-னு அவள் அறை கதவை தட்டப்போனேன். உள்ளே இருந்து முனகல் சத்தமாக கேட்டது.
கொஞ்ச நேரம் நின்னு கேட்டேன் இது கசமுசா சத்தம் மாதிரி இருக்கே என்று காத்து இருந்தேன். முனகல் சத்தம் அதிகமானது. இது கண்டிப்பா அந்தமாதிரி சத்தம் தான் கத்துறது கண்டிப்பா தேவி தான் ஆனா கூட யாரு னு தான் தெரியல. சரி கதவை தட்டிர வேண்டியது தான் என்று தட்டினேன். ரொம்ப நேரமா திறக்கவே இல்ல மறுபடியும் தட்டினேன் பிறகு தேவி கதவை திறந்தாள். மூச்சி வாங்கியவாறே அலங்கோல புடவை. கலைந்த தலை. வியர்வை மேனி. உறவில் தான் இருந்தாள் என்று ஊர்ஜிதம் செய்தது.
மலர்: என்னடி வீட்டுக்குள்ளேயே விளையாடிட்டு இருந்தியோ. இப்புடி மூச்சுவாங்குது.
தேவி: அது. அந்த வேலை. பாத்திரம். அந்த அது. வந்து
மலர்: சரி சரி ஏன் பதறுற. வீட்லதான் யாரும் இல்லையே. எல்லாரு வர அர்த்தராத்ரி ஆகும். அதுவரை என்ன செய்ய பொழுது போகட்டும்-னு வந்தேன். நீ எதோ வேலைய இருப்ப போல இருக்கே டீ.
தேவி: இல்ல இல்ல டீ. பேசலாம் நானும் சும்மா தான் இருக்கேன் மொட்டை மாடி போலாமா.
மலர்: இல்ல உன் அறைக்குள்ளேயே போலாம்
தேவி: உள்ளேயா ? உள்ள அலங்கோலமா இருக்கும் டீ.
மலர்: நான்தானே இருக்கட்டும் வா
என்று சொல்லியபடி உள்ளே போனேன். உள்ளே அவள் மகன் கோவணம் மட்டும் காட்டியபடி அமர்ந்து இருந்தான். அவன் பெயர் ராம்.
மலர்: டேய் ராம் தோட்டவேலைக்கு நீ போகலையடா
ராம்: இல்லக்கா அது அம்மா தான்
தேவி: இல்ல மலர் எனக்கு வீட்டு வேலைக்கு துணை வேணும்-னு தான் அனுப்பல. டேய் ராம் மாடு காத்துட்டு என்னனு போயி பாரு போ.
தேவி தன் மகன் ராமை கீழே அனுப்பிவிட்டாள். எனக்கு சந்தேகமாக இருந்தது ஏன் இப்படி வித்தியாசமாவே நடந்துக்குறா. புடவைய பொத்தி இருந்தா
மலர்: என்னடி இப்படி வேர்க்குது புடவைய போத்தி வேற இருக்க. உடம்பு ஏதும் சரியில்லயா எடு.
என்று சொல்லி தொட்டேன். உடனே அவள் தள்ளி போனால். நான் அவள் கண்களை உற்று பார்த்தேன். திரு திருன்னு முழிச்சிட்டு புடவை விளக்கினால் உள்ளே ரவிக்கை போடவில்லை.
மலர்: உள்ள என்னடீ நடக்குது. நா வெளிய நிக்கும்போது நீ மோனகுற சத்தம் கேட்டிச்சி உள்ள வந்து பாத்தா நீயும் உண் புள்ளையும் இருக்கீங்க. நா நெனைக்கிறது சரிதானா. ?
கீழ் உதட்டை கடிச்சிட்டிட்டே என் கைய பிடிச்சிட்டு ஆமா-னு தலை ஆட்டினாள்.
மலர்: அடிப்பாவி என்னடீ சொல்ற. தப்பு இல்லையா. ? வீட்ல இருக்கிறவங்களுக்கு தெரிஞ்ச வெட்டிருவாங்க.
தேவி: அவங்களுக்கு இந்த வீட்டு பொம்பளைங்கள பத்தி எல்லாம் கவலை இல்ல. கௌரவம் தான் எல்லாம். நானும் புருஷன் போனதுக்கு அப்பறம் எதுவும் கண்டுக்கமாத்தான் இருந்தேன். இதோ இங்க பக்கத்துல இருக்கானே உன் கொழுந்தன் அவன்தான் என்ன உசுப்பேத்தி உசுப்பேத்தி காம பசியை தூண்டிவிட்டான். அடிக்கடி அவர் அறைய சுத்தம் செய்ய போவேன் நெறய புத்தகம் வெச்சிருப்பான்.
ஒரு நாள் என்கிட்டே இத படிச்சிப்பாரு-னு சொல்லி ஒரு புத்தகம் கொடுத்தான் அது அந்தமாதிரி புத்தகம் அது படிச்சிட்டு எனக்கும் ஒரு மாதிரி ஆகிடிச்சி. அவன்கிட்ட போயி “சின்னையா இந்தமாதிரி எல்லாம் புத்தகம் என் கிட்ட குடுக்காதிங்க” அப்டி னு சொல்லிட்டு வந்துட்டேன். மறுபடியும் கொடுத்தான் இப்டி அடிக்கடி கொடுக்க ஆரம்பிச்சினான். நானும் யாருக்கும் தெரியாம படிச்சிட்டே இருந்தேன். ஒரு நாள் ஒரு புத்தகம் கொடுத்தான் அது அம்மா மகன் பத்தின தவறான புத்தகம் அதில் ஒரு விதவை தன் சொந்த மகனையே வெச்சிருப்பா. அத படிச்சா பிறகு தான் என் மகன் மேலயே தப்பான எண்ணம் தோன ஆரம்பிச்சிது அப்பறம் நானும் பொம்பள தான என்ன பண்றது.
மலர்: என்ன புத்தகம் காட்டு
உள்ள போயி ஒரு புத்தகம் எடுத்துட்டு வந்தா. அத சும்மா புரட்டி புரட்டி பாத்தேன். கொஞ்சம் ஒரு மாதிரி இருந்தது. பின்பு அதை மூடி வைத்துவிட்டு. இது வெறும் கதை. நடந்த சம்பவத்தை கேட்கணும்-னு
மலர்: இத படிச்சபிறகு உங்களுக்குள்ள எப்படி அது நடந்திச்சி. ????
இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.