அம்மா என்றால் அன்பு

இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.

அம்மா என்றால் அன்பு

முன்னுரை : இது இந்த வெப்சைட்டில் என்னுடைய ஐந்தாவது கதை. இதற்கு முன் எழுதிய அனைத்து கதைகளுக்கும் ஆதரவு தந்த வாசகர்களுக்கு நன்றி. முக்கியமாக என்னுடைய ‘சித்தியும், அம்மாவும், நானும் கதை சுமார் 70,000 லைக்குகளைப் பெற்றுள்ளது என்னை மகிழ்ச்சியில் ஆழ்த்தியது.

இந்த கதையும் ஒரு கற்பனை கதையே! சமீபத்தில் ஒரு ஆங்கில வெப்சைட்டில் ஒரு கதை படித்தேன். அந்த தீமில் கதை எழுத வேண்டும் என தோன்றியது. கதையின் கரு மட்டும் அதிலிருந்து எடுக்கப் பட்டதே தவிர இது முழுக்க முழுக்க என் கற்பனையே. இதுவும் வாசகர்களின் ஏகோபித்த ஆதரவை பெரும் என நம்புகிறேன்.

வாசகர்கள், முக்கியமாக பெண்கள்….ஆன்ட்டிகள், அம்மாக்கள், தோழிகள் தங்களுக்கு நேர்ந்த அனுபவத்தை என்னிடம் பகிர்ந்து கொண்டால் அதன் மூலம் இன்னும் நல்ல கதைகள் எழுதலாம். உண்மைக் கதைகள் எப்போதுமே த்ரில்லிங்க்காக இருக்கும் என எண்ணுகிறேன். கண்டிப்பாக அவர்களின் ரகஷியம் காக்கப்படும் என உறுதி அளிக்கிறேன். என்னுடைய email id : [email protected] நல்ல தீம் சொல்பவர்களுக்கு வேறு வெப் சைட்டில் வெளிவந்த என்னுடைய கதைகள் அனுப்பிவைக்கப்படும்.

இனி கதை தொடர்கிறது…..

அப்பாட…! மகனை கல்லூரிக்கு அனுப்பியாயிற்று, அவரையும் ஆஃபிஸுக்கு அனுப்பிவிட்டேன். இனி நாள் முழுவதும் ஓய்வு தான். காலையிலை எழுந்ததிலிருந்து பரபரப்பா வேலை செஞ்சு அலுப்பாயிடுச்சு. கொஞ்ச நேரம் ரெஸ்ட் எடுத்திட்டு அப்புறம் ஸ்கெட்ச் நோட்டை எடுத்தேன். எனக்கு ட்ராயிங்க் பண்றது ஒரு பொழுது போக்கு. பென்சில் ஸ்கெட்ச்ன்னாலும் எதைப் பார்த்தாலும் அப்படியே தத்ரூபமா வரைவேன். இந்த திறமையெல்லாம் இருந்தும், என் வீட்டுக்காரர்கிட்டேயிருந்து எந்தவொரு சப்போர்ட்டும் இல்லாததாலே குடத்திலிட்ட விளக்கு போல என் திறமை வெளியே தெரியாமயே இருக்கு. புதுசா என்ன ட்ராயிங்க் பண்ணலாம் என்று யோசித்தவாறே கட்டிலில் சாய்ந்த போது செல்போன் அடிக்கும் சத்தம் கேட்டது. சலித்துக் கொண்டே எழுந்த நான் நம்பரைப் பார்த்தேன். ஏதோ புது நம்பராக இருந்தது.

போனை எடுத்து, “ஹலோ,” என்றேன்.

மறுமுனையில் ஒரு பெண் குரல் ஒலித்தது.

“ஹலோ நீங்க ராஜுவோட அம்மாவா?”

“ஆமா நீங்க யாரு?”

“நான் ராஜுவோட க்ளாஸ் டீச்சர் பேசுரேன். இன்னிக்கு நீங்க கொஞ்சம் வந்துட்டு போக முடியுமா?”

“ஏன் என்ன விஷயம்? ராஜுவுக்கு என்ன?…” எனக்குள் படபடவென இருந்தது.

“நீங்க பயப்பட வேணாம். அவனுக்கு ஒன்னுமில்லை. அவன் படிப்பு சம்பந்தமா உங்ககிட்டே கொஞ்சம் பேசணும்.”

“சரி நாளைக்கு அவங்க அப்பாவை வரச் சொல்றேன்.”

“இல்லை உங்ககிட்டே தான் பேசணும். அதுவும் கொஞ்சம் அவசரம் கூட. நீங்க இன்னைக்கே வர முடியுமா?”

“இல்லை நான் தனியா வெளியே போய் பழக்கமில்லை. அதனாலே அவங்களையே நாளைக்கு வரச்சொல்றேனே.”

“ப்ளீஸ் மேடம், இதை நான் உங்க வீட்டுக்காரர்கிட்டே பேசமுடியாது. அதனாலே நீங்களே வாங்க. நான் வேணா எப்படி வர்றதுன்னு சொல்லித் தர்றேன்.”

அப்படி எங்கிட்டே பேசக்கூடிய அளவு முக்கியமான மேட்டர் என்னவாக இருக்கும் என யோசித்தவாறே, “சரி சொல்லுங்க,” என கூறி எப்படி போவது என்று அவர் சொல்ல சொல்ல குறித்துக் கொண்டேன்.

ராஜு எனது ஒரே மகன். 19 வயது. கல்லூரி வகுப்பு படிக்கிறான். படிப்பில் கில்லாடி. என் பையனும் என்னைப் போலவே ட்ராயிங்க்லே ரொம்ப திறமைசாலி. ஸ்கூல்லே பல போட்டியிலே கலந்துக்கிட்டு பரிசெல்லாம் வாங்கியிருக்கான். யாரைப் பார்த்தாலும் அப்படியே வரைந்து விடுவான். ஸ்கூல் மற்றும் ஸ்டேட் லெவல்ல பல போட்டியிலே பங்கேற்று ஜெயிச்சிருக்கிறான். அவன் ஸ்கூல்லே அவனுக்கு ரொம்பவும் நல்ல பேரு. நான் வருஷத்துக்கு ஒருமுறை ஆண்டு விழாவுக்கு மட்டும் அவரோட போவேன். டீச்சர்ஸ் எல்லாம் அவனைப் பாராட்டி பேசும் போது எனக்கு உடம்பு புல்லரிக்கும். அவனை தோளோடு அணைச்சுக்கிட்டு அவங்க முன்னாலே நிக்கறதுக்கு பெருமையா இருக்கும். அப்படிப்பட்ட அவனைப் பத்தி பேசுறதுக்கு என்ன இருக்கும், என எண்ணியவாறே தலையை வாரி சேலையை உடுத்திக் கொண்டு புறப்பட்டேன். ஐந்து கிலோமீட்டர் தள்ளியிருக்கும் அவனுடைய ஸ்கூலை நான் சென்றடைந்த போது 11 மணி ஆகிவிட்டது.

என்னிடம் பேசிய அவனுடைய கிளாஸ் டீச்சரை தேடி கண்டுபிடித்து என்னை அறிமுகம் செய்து கொண்டேன். திருமணமான அவளுக்கு சிறிய வயதுதான் இருக்கும். பார்க்க அவள் அழகாக இருந்தாள். அவள் என்னை ஸ்டாஃப் ரூமுக்கு அழைத்து சென்றாள். என்னை அமர செய்த அவள் சிறிது நேரம் எதுவும் பேசவில்லை.

“மிஸ் என்னை எதுக்காக வரச்சொன்னீங்க?” மேட்டரை நானே ஆரம்பித்தேன்.

அவள் தன் தொண்டையை கனைத்துக் கொண்டு, “நான் சொல்றது உங்களுக்கு கொஞ்சம் ஷாக்கா இருக்கலாம்….என்ன செய்றது பசங்க வயசு அப்படி….” என பீடிகையோடு ஆரம்பித்தாள்.

“நான் ராஜுவோட அப்பாவை வரச்சொல்லியிருக்கலாம். ஆனால் ஒரு பொம்பளை நான் இதைப் பத்தி அவர்கிட்டே விளக்கமா பேசமுடியாது. அதுனாலேதான் உங்களை வரச்சொன்னேன்.”

“என்ன மிஸ், ராஜு யார்கிட்டேயாவது தப்பா நடந்துக்கிட்டானா?” நெஞ்சு படபடக்க கேட்டேன்.

“நோ நோ…அப்படியெல்லாம் எதுவுமில்லை. கொஞ்ச நாளா அவன் பாடத்துலே கவனம் செலுத்தறதில்லை. அவனுக்கு செக்ஸுல நாட்டம் அதிகமா இருக்குன்னு நினைக்கிறேன்.” இதை சொல்லும் போது அவள் குரல் கொஞ்சம் பிசிறியது.

“எதைவச்சு சொல்றீங்க? எனக்கு எதுவும் புரியலே.”

“இதைக் கொஞ்சம் பாருங்க,” என அவள் ஒரு நீண்ட நோட் புக்கை நீட்டினாள். நோட்டை வாங்கி பிரித்த நான் அதிர்ந்து போனேன். அதில் முதல் பக்கத்தில் ஒரு பெண் கிச்சனில் மேடையைப் பிடித்தபடி குனிந்து நிற்க அவளுடைய பின்புறமாக அவளுடைய புண்டையில் ராஜு தன் சுன்னியை திணித்திருந்தான். அவள் ஓல் வாங்கிகொண்டே அவனை திரும்பிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். படம் மிகவும் தத்ரூபமாக இருந்தது. வேண்டுமென்றே அந்த பெண்ணின் முகத்தை யாரென்று தெரியாமல் மறைத்திருந்தான். அடுத்தடுத்த பக்கங்களில் அந்த பெண்ணுடன் வெவ்வேறு பொஷிஷனில் வெவ்வேறு இடங்களில் அவனை வரைந்திருந்தான். ஆனால் ஒன்றில் கூட அந்த பெண்ணின் முகம் தெளிவாக இல்லை.

எனக்கு அந்த படங்களைப் பார்த்து குப்பென வேர்த்தது, பட்டென்று நோட்டை மூடினேன் ‘சே…எப்படி பச்சையா வரைஞ்சிருக்கான். நமக்கே இப்படியிருந்துன்னா அந்த டீச்சர் பாவம் சின்னப் பொண்ணு, அவளுக்கு எப்படியிருந்திருக்கும்,’ என நினைத்தேன்.

“இது….இது… அவன் வரைஞ்சதுன்னா சொல்றீங்க?” என உடைந்த குரலில் கேட்டேன்.

“இங்கே இந்தளவுக்கு ட்ராயிங்க் பண்றவங்க வேற யாரும் இல்ல. அத்தோட இதை அவன் பேக்கிலயிருந்து நான் தான் எடுத்தேன். இந்த வயசு கொஞ்சம் அலைபாயிற வயசு. என்னாலே இந்த விஷயமா ஒப்பனா பேச முடியாது. அவன்கிட்டே நீங்கதான் சொல்லி புரியவைக்கனும். வர வர படிப்பிலேயும் அவனுக்கு இன்ட்ரெஸ்ட் குறைஞ்சிகிட்டே வருது.”

எனக்கு என்ன சொல்வதென்றே புரியவில்லை. அமைதியாக இருந்தேன். சென்ற காலாண்டு தேர்வில் கூட அவன் மதிப்பெண் குறைவாக வாங்கியிருந்தது ஞாபகம் வந்தது.

“எப்ப பார்த்தாலும் கிளாஸுலே எதோ கற்பனையிலே மிதந்துகிட்டே இருக்கிறான். பாடங்களை ஒழுங்கா கவனிக்கிறதில்லை……” என நிறுத்தினாள்.

“ஏன் மிஸ் கிளாஸ்லே படிக்கிற பொம்பளை பசங்ககிட்டே ஏதாவது தப்பாக….” நான் தயங்கி தயங்கி கேட்டேன்.

“சே..சே.. அதுவெல்லாமில்லே. ஆனால் அவன் யாரையோ மனசுலே நினைச்சிக்கிட்டுருக்கான்னு மட்டும் தோணுது. அத்தோட அவங்களை இந்த மாதிரி பொசிஷன்லேயெல்லாம் கற்பனை பண்ணிக்கிட்டு இருக்கான்னும் தோணுது. அதைத் தான் அவன் வரைஞ்சிருக்கான்னு நினைக்கிறேன். படத்தைப் பார்த்தா நல்ல மெச்சூர்டு லேடியா தெரியுது.”

“சரி மிஸ் இதை நான் அவன்கிட்டே எப்படி பேசறது? அவங்க அப்பாகிட்டே சொல்லி சரி பண்றேன்.”

“நோ…நோ…அவங்க அப்பா வரைக்குமெல்லாம் இந்த பிரச்சினையை கொண்டு போக வேண்டாம். அவன் கிட்டே அன்பா பேசி நீங்க தான் அவனுக்கு புரிய வைக்கணும். நல்லா படிக்கிற பையன். இந்த வருஷம் ஸ்டேட் லெவல்ல ரேங்க் வாங்குவான்னு நினைச்சிக்கிட்டு இருக்கோம். ஆனுவல் எக்ஸாமுக்கு இன்னும் நாலைஞ்சு மாசம் தான் இருக்கு. அவன் மனசை அலையவிடாம பக்குவமா பாத்துக்கோங்க அது போதும்,” என அவள் எழ நானும் எழுந்து, “சரி மிஸ். நான் என்ன பண்ணனும்னு யோசிச்சு பண்றேன்” என கூறி அவளிடம் விடை பெற்றேன்.

வீட்டுக்கு வந்ததில் இருந்து மனதுக்கு சங்கடமாக இருந்தது. ஏன் இப்படி மனதை அலைபாய விடுகிறான். என்ன செய்வது என தோன்றாமல் ஷோஃபாவிலேயே சில மணி நேரம் அமர்ந்திருந்தேன். இது சம்பந்தமாக அவரிடம் பேசலம் என்றாள் அவர் மிகுந்த முன் கோபக்காரர். சிறிதும் யோசிக்காமல் கை நீட்டிவிடுவார். அது பிரச்சினையை இன்னும் பெரிதாக்குமேயொழிய அதை முடித்து வைக்க போவதில்லை. மதியம் சாப்பிடவும் தோணவில்லை. சரி அவன் ரூமைப் போய் பார்க்கலாம் என எழுந்தேன்.

ரூமை சுத்தமாக வைத்திருந்தான். புத்தகங்கள் அனைத்தையும் சரியாக அடுக்கி வைத்திருந்தான். ரூமை நோட்டமிட்டேன். வித்தியாசமாக ஒன்றும் தெரியவில்லை. சரி என அவன் நோட்டுகளை ஒவ்வொன்றாக புரட்டிப் பார்த்தேன். ஒன்றும் இல்லை. ஷெல்ஃபில் சற்று மறைவாக நீளமான ஒரு ட்ராயிங்க் நோட் இருந்தது. இதுவரை அந்த நோட்டை அவன் உபயோகித்து பார்த்ததில்லை. அதை எடுத்து புரட்டிய நான் அதிர்ந்தேன். அந்த நோட் முழுவதும் என்னை பல வித கோணங்களில் நிர்வானமாக வரைந்து வைத்திருந்தான். எனக்கு அதைப் பார்த்து தலை சுற்றியது. நினைத்துப் பார்க்கவே அறுவருப்பாக இருந்தது. அம்மா என்று கூட பாராமல் என்னை நிர்வானமாக வரைந்து வைத்திருக்கிறானே என்று மனம் சங்கடப்பட்டது. அவன் வரைந்த படங்கள் அனைத்தும் என்னை நானே கண்ணாடியில் பார்ப்பதைப் போல தத்ரூபமாக இருந்தது. சரி முகம் அடிக்கடிப் பார்க்கிறான். சரியாக வரைய முடியும். ஆனால் மற்ற அவயங்கள்….. இதில் ஆச்சரியம் என்னவென்றால் என் பிறப்புறுப்பில் வலது பக்கம் உள்ள அந்த மச்சத்தைக் கூட மறக்காமல் வரைந்திருந்தான். மற்றவற்றை அவன் கற்பனையில் வரைந்தான் என்று எண்ணினால் கூட அந்த மச்சத்தை எப்படி சரியாக கணிக்க முடியும்.

அவனுடைய டீச்சர் கூறியது நினைவுக்கு வந்தது. ஏதோ ஒரு பெண்ணை நினைத்து அவன் இந்த படத்தை வரைந்திருக்கிறான் என கூறினாளே. அந்த பெண் நான் தானா?…அவசர அவசரமாக சென்று டீச்சர் கொடுத்த படத்தை எடுத்துப் பார்த்தேன். ஆம் அது நான் தான். முகத்தை மட்டும் சரியாக வரையவில்லை எனினும் மற்ற அம்சங்கள் அனைத்தும், என் தாலி முதற்கொண்டு அவன் வரைந்த படத்தோடு ஒத்துப் போனது. நான் எப்படி கவனிக்காமல் விட்டேன். அதிலிருந்த கிச்சன் கூட எங்களுடையதுதான். ஆம் அவன் அனுபவிக்கும் பெண்ணாக என் படத்தை பெண் உருவத்தில் வரைந்திருந்தான். நல்ல வேளையாக அந்த டீச்சருக்கு எந்த சந்தேகமும் வரவில்லை. வந்திருந்தால் நான் மிகவும் அசிங்கப்பட்டு போயிருப்பேன்.

அவன் அறையை மீண்டும் ஒருமுறை சுற்றிப் பார்த்தேன். அவனுடைய அறையையும் எங்களது அறையையும் இணைக்கும் விதத்தில் ஒரு கதவு அந்த ரூமில் உண்டு. அது எப்போதும் அடைத்தே இருக்கும். இரண்டு பக்கமும் தாழ்ப்பாள் போட்டிருக்கும். அந்த கதவின் ஓரமாகத்தான் அவனுடைய கட்டில் போடப்பட்டிருக்கிறது. அந்த கதவில் எதுவும் துளை இருக்கிறதா என சோதனையிட்டேன். நான் சந்தேகப்பட்டது சரியாக இருந்தது. கொஞ்சம் உயரத்தில் இரு பலகைகளை இணைக்கும் இடத்தில் ஆப்பு ஒன்றில் சிறிய ஆணி அடிக்கப்பட்டிருந்தது. ஆணியைப் பிடித்து லேசாக இழுக்க அது அந்த ஆப்புடன் சேர்ந்து வெளியே வந்தது. அந்த ஓட்டை வழியாக உள்ளே பார்க்க எங்கள் பெட்ரூம் முழுவதும் தெளிவாக தெரிந்தது. சே…இவனுக்கு எப்படியெல்லாம் புத்தி வேலை செய்திருக்கிறது. சொந்த அப்பா அம்மா படுக்கையில் என்ன செய்கிறார்கள் என்பதை இவன் கவனித்துக் கொண்டிருந்திருக்கிறான். நினைக்கும் போது எனக்கு மேனி முழுவதும் கூசியது. சரியாக அந்த கதவுக்கு பின்புறம் தான் ட்ரெஸ்ஸிங்க் டேபிள் இருக்கிறது. நான் குளித்துவிட்டு பலசமயம் அந்த ட்ரெஸ்ஸிங்க் டேபிள் முன் நிர்வானமாக நின்றிருக்கிறேன்.

உட்கார்ந்து ஆறஅமர யோசித்ததில் கடந்த சில மாதங்களாகவே அவனிடம் சில மாற்றங்கள் தென்பட்டது எனக்கு ஞாபகம் வந்தது.. என்னை நேரே பார்த்து எதுவும் பேசுவதில்லை. சில சமயம் என் மார்புகளை வெறிக்கப் பார்த்துக் கொண்டிருப்பான். என் முந்தானை விலகினால் உடனே உற்று கவனிப்பதைப் பாத்திருக்கிறேன். சில சமயம் பின் பக்கம் வந்து என் இடுப்பை தொட்டிருக்கிறான். அடிக்கடி என்னை உரசியபடியே நின்றிருக்கிறான். இதையெல்லாம் நான் அப்போது பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ளவில்லை. என் மேல் உள்ள காம ஆசையினால் தான் இப்படி நடந்து கொண்டிருக்கிறான் என்பது இப்போது எனக்கு புரிந்தது. அவரிடம் இதை கூறினால் என்ன நடக்கும். நினைத்துப் பார்க்கவே பயமாக இருந்தது. அத்துடன் அவன் படிப்பும் கெடாமல் பார்த்துக் கொள்ள வேண்டும். எப்படி…..? அமர்ந்து யோசிக்க ஆரம்பித்தேன். அவனிடம் பக்குவமாக சொல்லி புரிய வைக்க வேண்டும். அவனிடம் அதிகமாக அன்பைக் காட்ட வேண்டும். நான் ஒரு தீர்மானத்தோடு எழுந்தேன். முதலில் என் ரூமுக்கு சென்று அந்த ஓட்டையின் முன் ஒரு போட்டோவை மாட்டி அவன் எங்கள் ரூமை கவனிக்காதபடி செய்தேன். ட்ரெஸ்ஸிங் டேபிளை இடம் மாற்றினேன்.

அன்று மாலை அவன் வந்ததும் அவனுடைய பேக்கை வாங்கி வைத்தேன். அவன் படிக்க ஆரம்பிக்கும் போது அவன் அருகில் அவனை நெருக்கி அமர்ந்து கொண்டு அவன் படிப்பதைக் கவனிக்க ஆரம்பித்தேன். அவன் தலை குனிந்து புத்தகத்தில் இருந்தாலும் அவன் பார்வை கோணம் முழுவதும் என் முலை மேலேயே இருந்தது. என் முந்தானையின் உள்ளே என் முலையின் சைடு வியூவை அவன் கவனிப்பதை தெரிந்து கொண்டு என் முந்தானையை இழுத்து அதை மறைத்தேன். அவன் என் முலைகளின் மேல் இருந்த தன் பார்வையை திருப்பி புத்தகத்தைப் பார்த்தாலும் அவன் கவனம் கொஞ்சம் கூட பாடத்தில் இல்லை என தெரிந்துகொண்டேன்.

“ராஜு ஏண்டா ஒரு மாதிரி இருக்கே? உடம்பு கிடம்பு சரியில்லையா?” என வினவினேன்.

“அதெல்லாம் ஒன்னுமில்லேம்மா….கொஞ்சம் தலையை வலிக்கிறது…”

“நான் வேணா தலையைப் பிடிச்சு விடட்டுமா?” என கேட்டு அவன் பதிலை எதிர்பார்க்காமல் அவன் தலையை அமுக்கிவிட்டேன். அவன் அப்படியே என் முலைகளின் மேல் சாய்ந்தான். மற்றொரு சமயமாக இருந்தால் அவனை அப்படியே சேர்த்து அணைத்திருப்பேன். ஆனால் அவனுடைய விகல்பமான எண்ணம் தெரிந்து போனதால் சங்கடத்துடன் நெளிந்தேன். அவன் தலையை என் மார்பில் வேண்டுமென்றே முட்டினான். அத்துடன் அடுத்த முலையை வாயில் கவ்விவிடுவது போல் வாயை அருகில் கொண்டு சென்றான்.

அவனை பக்குவமாக விலக்கிவிட்டு, “இருடா உனக்கு சூடா டீ போட்டு எடுத்துட்டு வர்றேன்,” என்று கூறி அவனை விட்டு விலகி கிச்சனுக்குள் சென்றேன்.

அடுப்பில் பாலை வைத்துவிட்டு நின்று கொண்டிருந்தேன். என் யோசனை முழுவதும் அவனை எப்படி கையாள்வது என்பதிலேயே இருந்தது. திடீரென்று என் பின் பக்கமாக வந்து என்னைக் கட்டியணைத்தான். அவன் கைகள் என் முலைகளின் கீழே அதை தாங்கிப் பிடித்தபடி இருந்தது. அவன் கைகளை எடுத்துவிட நான் முயற்சிக்க அதை தனக்கு சாதகமாக பயன்படுத்திக் கொண்டு அவன் என் முலைகளை என் சேலையோடு சேர்த்து கசக்க ஆரம்பித்தான்.

“ராஜு என்ன விளையாட்டு இது? கையை எடு,” என நான் அவன் கைகளை எடுக்க முயல அவன் என் முலைகளை அழுத்திக் கொண்டே என் காது மடல்களைக் கடித்து, “அம்மா ஐ லவ் யூ,” என்றான். அவன் கைகளை கஷ்டப்பட்டு விடுவித்து அவனை முறைத்தேன். “நீ போ!…போய் படி!…நான் டீயைப் போட்டு எடுத்துட்டு வர்றேன்,” என்று கூறி அவனை அங்கிருந்து துரத்தினேன். அவன் என்னைப் பார்த்துக் கொண்டே சென்றதை கவனித்த போது அவன் மேல் எனக்கு பரிதாபம் உண்டானது.

இரவு முழுவதும் யோசித்தும் அவனை திருத்துவதற்கு எனக்கு எந்த வழியும் புலப்படவில்லை. என் கணவர் என் ட்ரெஸ்ஸை அவிழ்த்தபோது என்றும் இல்லாத கூச்சம் ஏற்பட்டது. ஓட்டையை நான் மறைத்திருந்தாலும்வேறு எங்காவது இருந்து பார்த்துக் கொண்டு இருப்பானோ என சந்தேகமாக இருந்தது. அவரை அவிழ்க்கவிடாமல் தடுத்தேன்.

“ஏண்டி ஏதோ புது பொண்ணு போல இன்னைக்கு ரொம்பவும் கூச்சப்படுறே?”

“ஏங்க நமக்கு வயசுக்கு வந்த மகன் இருக்காங்க. இன்னமும் இது நமக்கு தேவையா?”

“என்ன இன்னைக்கு புதுசா என்ன என்னல்லாமோ பேசுறே? அவன் பாட்டுக்கு அவன் ரூமுலே இருக்கான். நாம பாட்டுக்கு நம்ம ரூமுலே செய்றோம். இதுலே என்ன தப்பு இருக்கு?”

“இருந்தாலும் இனிமே நாம் குறைச்சுக்கலாமே.”

“இங்க பாரு உங்கிட்டே பலதடவை சொல்லிட்டேன். நமக்கு அடுத்ததா ஒரு பெண் குழந்தை வேணும்னு சொல்லியிருக்கேன். அது கிடைக்கிறவரைக்கும் நான் ஓய மாட்டேன்.”

இவருக்கு தினமும் இதே புலம்பல் தான். ஒவ்வொரு நாளும் தனக்கு ஒரு பெண் குழந்தை பெத்து தாடி என சொல்லிக் கொண்டே வேலை விடுவார்.

“ஏங்க ராஜு பிறந்து 19 வருஷம் ஆச்சு. இன்னுமா நமக்கு குழந்தை பிறக்கும்னு நம்புறீங்க?”

“நமக்கு கல்யாணம் ஆகி ரெண்டு வருஷம் கழிச்சுதானேடி ராஜு பிறந்தான். அதே போல இதுவும் ஏன் லேட்டா பொறக்கக் கூடாது?”

“அதுக்காக இவ்வளவு லேட்டாவா?” என கேட்ட என் வாயை அடைத்து தன் கருமமே கண்ணாக என் ஆடைகளை அவிழ்த்து என்ன ஓக்கத் தொடங்கினார்.

அடுத்த நாள் ராஜுவுக்கு விடுமுறை. அவர் வரும் போது சினிமாவுக்கு போவதற்கு டிக்கெட் எடுத்து வந்திருந்தார். மூவரும் தியேட்டருக்கு சென்றோம். என் கணவரும், ராஜுவும் எனக்கு இருபுறமும் அமர நான் நடுவில் அமர்ந்தேன். படம் தொடங்கிய சில நிமிஷங்களிலேயே ராஜு என் சேலைக்குள் கையை விட்டு என் வயிற்றை தடவினான்.

அவன் காதோரமாக சென்று கோபத்துடன், “கையை எடுடா,” என்றேன். அவன் விஷமாக சிரித்துக் கொண்டே என் வயிற்றை அழுத்தினான். நான் என் கணவரைப் பார்த்தேன். அவர் சினிமாவில் லயித்திருந்தார். நான் மெதுவாக அவன் கையை எடுத்து விட்டேன். அவன் விடாப் பிடியாக கையை மீண்டும் உள்ளே நுழைத்து என் முலையைப் பிடித்தான். நான் அவன் கையை சற்று பலமாக தள்ளிவிட என் கணவர் என்னை நோக்கி திரும்பி என்ன என்றார். ராஜு டக்கென்று தன் கையை உருவிக் கொண்டு எதுவும் நடக்காதது போல் சினிமாவைப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தான். நான் அவரிடம் ஒன்னுமில்லை என்று கூறி படம் பார்ப்பது போல் பாசாங்கு செய்தேன்.

மறுபடியும் ராஜு தன் கையை உள்ளே திணித்து என் முலைகளைக் கசக்க தொடங்கினான். எனக்கு மிகவும் தர்மசங்கடமாக இருந்தது. சேலையின் முந்தானையை எடுத்து என் கணவர் பார்க்காதவண்ணம் இழுத்து மூடினேன். ராஜுவுக்கு இப்போது தைரியம் அதிகமானது. அம்மா தன்னை காட்டிக் கொடுக்க மாட்டாள் என தைரியம் பெற்றவனாய் என் பிளவுஸ் ஹூக்கை கழற்ற தொடங்கினான். நான் அவன் கையை என் முலையின் மேல் அழுத்திப் பிடித்தேன். அவன் மற்றொரு கை என் தோளின் மேல் விழுந்தது. திரும்பி அவனை முறைத்து தோளை உதறி அவன் கையை தள்ளிவிட்டேன். என் அசைவைக் கண்டு என் கணவர் திரும்பிப் பார்க்க நானும் அவனும் சினிமாவை பார்ப்பது போல் பாசாங்கு செய்தோம். இந்த சந்தர்ப்பத்தை பயன்படுத்திக் கொண்ட அவன் என் பிளவுஸின் மேல் இரண்டு ஹூக்குகளைக் கழற்றிவிட்டான்.

நான் ஹூக்குகளை சரி செய்ய முனைய என் கணவர் மீண்டும் திரும்பிப் பார்த்தார். “என்னம்மா ஏதாவது பிரச்சினையா?” என்று கேட்டார்

நான், “ஒன்னுமில்லை மூட்டைப்பூச்சி,” என கூறினேன். என் சலனம் என் கணவரின் கவனத்தை என் மேல் திருப்புவதை உணர்ந்த நான் அவன் செய்வதை செய்யட்டும் என விட்டுவிட்டேன். அவனைக் காட்டிக் கொடுத்து அவரிடம் அடி வாங்கித்தர எனக்கு மனம் வரவில்லை. இதை தனக்கு சாதகமாக பயன் கொடுத்திக் கொண்ட அவன் என் பிளவுஸின் மேல் மூன்று ஹூக்குகளை கழற்றிவிட்டான். அடுத்த இரண்டு ஹூக்குகளும் மிகவும் டைட்டாக இருந்ததால் அவனால் கழற்ற முடியவில்லை. கிடைத்த இடைவெளியில் கையை நுழைத்து என் பிராவின் மேல் கையை வைத்து என் இடது முலையை அழுத்தினான். மீண்டும் கையை உருவி என் பிராவிற்குள் கையை நுழைத்து என் முலையை அழுத்தமாகப் பற்றினான். எனக்கு மூச்சே நின்று விடும் போல் இருந்தது. என் மனம் அதை விரும்பவில்லை ஆனாலும் என் உடல் அதை விரும்பியது என் முலைகள் விறைக்க தொடங்கின. அவன் கை என் காம்பை நிடற காம்புகள் தடித்து விறைத்தது.

நான் ஒருவித படபடப்புடன் என் கணவரையே பார்த்துக் கொண்டிருந்தேன். அவருக்கு தெரிந்துவிட்டால் என்ன செய்வது என்ற பயத்துடனேயே இருந்தேன். அவனுக்கு அந்த கை வலித்ததோ என்னவோ அந்த கையை உருவிவிட்டு இடது கையை என் தோளில் போட்டான். நான் லேசாக முன்னே குனிய அவன் கை என் முதுகில் இறங்கியது. என் அக்குளுக்குள் கையை விட்டு என் நெஞ்சை தடவி வலது முலையைப் பிடித்தான். நான் என் முந்தானையை எடுத்து என் கழுத்தை சுற்றி முன்பக்கம் இழுத்துவிட்டு என் கணவருக்கு எதுவும் தெரியாதவண்ணம் முற்றிலும் மறைத்துக் கொண்டேன். அவன் கை என் இரு முலைகளையும் மாறி மாறி பிசைந்தது. நான் என் கன்ட்ரோலை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக இழந்து கொண்டிருந்தேன். என் உடல் அவன் செயலுக்கு ஒத்துழைக்க தொடங்கியது. என் புண்டையில் இருந்து ஈரம் கசிய தொடங்கியது.

இதன் தொடர்ச்சியை அடுத்த பதவில் படித்து மகிழுங்கள்…….

இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.