அத்தையின் கல்லூரி வாழ்க்கை எனக்கு கிடைத்த விருந்து

இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.

இது நான் 12ஆம் வகுப்பு படிக்கும் பொழுது நடந்த கதை. என் பெயர் காசி – 18 வயதுதான்.

ஆனால் பார்ப்பதற்கு மாநிறமாக கல்லூரி படிக்கும். இளைஞரைப் போல காட்சியளிக்கும். உடல் வடிவமைப்பை கொண்டவன்.

சரி கதைக்கு வருவோம்.

மாலை ஒரு நான்கு மணி இருக்கும் அன்று. ஒரு அரசியல் தலைவர் இறந்தநாள் எந்த பேருந்துகளும் இயங்கவில்லை.

என் அத்தை வீட்டிற்கு, என் வீட்டிற்கும் வரும் வழியில். பாதியிலேயே பேருந்து நின்று விட்டது. எனக்கு என் அம்மாவிடம் இருந்து அழைப்பு வந்தது.

அம்மா : “தம்பி லாவண்யா அத்தையை வரும் வழியில் பாதியிலேயே இறக்கிவிட்டு விட்டார்களாம்.

பாவம் என்ன செய்வது என்று தெரியாமல் நின்று கொண்டிருக்கிறாள்.

சென்று நம் இல்லத்திற்கு அழைத்து வந்து விடு ” என்று சொல்லிவிட்டு போனை கட் செய்துவிட்டார்.

எனக்கு யோசனை யாரந்த லாவணியா அத்தை என்று?

அறிவுக்கு எட்டியது.

பார்ப்பதற்கு நடிகை ரேவதி போல இருப்பார். என் மாமாவின் திருமணத்தில் நானும் அவளும் நன்றாக பேசி விளையாடினோம். அப்பொழுதுதான் அவளுடைய தொலைபேசி எண்ணை எனக்கு தந்தாள்.

ஆனால் அன்று வாங்கியதுதான் அவளும் எனக்கு கால் செய்யவில்லை, எனக்கும் ஆர்வம் இல்லாததால் பேசவில்லை.

சரி அவளுக்கு கால் செய்து பார்ப்போம். எங்கிருக்கிறாள் என்று கேட்போம். என்று எனது அலைபேசியை எடுத்து. அவளுக்கு கால் செய்தேன்.

அதில் தீபாவளி படத்திலிருந்து போகாதே பாடல் ஒலித்தது.

கால் எடுத்தவுடன் ஒரு மென்மையான குரல்.

காசி எங்கு வந்து கொண்டிருக்கிறாய் என்று.

நான் இதோ கிளம்பி விட்டேன், இன்னும் சற்று நேரத்தில் வந்து விடுவேன். நீங்கள் அங்கேயே வெயிட் பண்ணுங்க என்று சொன்னேன்.

எனது பைக்கை ஸ்டார்ட் செய்து கிளம்பினேன்.

நான் அவள் இருக்கும் இடத்தை சென்றடைந்து. அவளுக்கு கால் செய்தேன்.

அலைபேசி ஒளி பக்கத்தில் எங்கே ஒலிப்பது போல் இருந்தது திரும்பி பார்த்தேன் அங்கு அவள் மஞ்சள் நிறப்புடவை கருப்பு கலர் ஜாக்கெட் அணிந்து நின்று கொண்டிருந்தாள்.

என் கண்ணை என்னாலேயே நம்ப முடியவில்லை அன்று பார்த்த லாவண்யா இன்று சற்று உடல் ஏறியிருந்தால். பின்பு என்னை பார்த்த அவள்.

“நல்லவேளை டா வந்துட்டே நான் பயந்துட்டே இருந்தேன்” என்றாள்

பின்பு ஏறி என் பின்னால் அமர்ந்தாள். “சரி சீக்கிரம் கிளம்ப போகலாம்” என்று என் தோள்பட்டையில் கை வைத்தாள்.

வரும் வழியில் மழை பிடித்துக்கொண்டது. “காசி ஏன்டா எதுவுமே பேசாம வர, பெரிய மனுஷன் ஆயிட்டியா ” என்று என்னை அதட்டினாள்.

“அதெல்லாம் இல்ல அத்த மழை பெய்து அதனால தான் வீட்டுக்கு போய் பேசலாம்” என்றேன்.

அவள் “ஆமாண்டா ரொம்ப மழை பெய்கிற மாதிரி இருக்கு” இன்று என் அருகில் நெருங்கி அமர்ந்தாள்.

முதன் முறையாக ஒரு பெண் மலையில் என் அருகில் இருக்கமாக அமர்ந்து வருவது இதுவே முதல் முறை.

சற்று நேரத்தில் எங்களது இல்லத்தை வந்து சேர்ந்தோம்.

எங்கம்மா ” என் டீ நினைச்சுகிட்டே வரீங்க, எங்கேயாவது நின்னுட்டு வந்து இருக்கலாம் இல்ல” என்று கூறிவிட்டு 2 துண்டை எடுத்து. என்னிடமும் அவளிடம் கொடுத்தாள்.

மழையும் சற்று நின்றது.

உடனே நான் மாடிக்கு சென்று பாட்டு கேட்டுக் கொண்டிருந்தேன்.

என் பின்னே யாரோ வருவது போன்று இருந்தது.

திரும்பி பார்த்ததும் லாவண்யா நின்றுகொண்டிருந்தாள்.

“இங்க என்னடா பண்ணிட்டு இருக்க. வீட்டுக்கு வந்ததும் பேசலாம் என்று சொல்லிட்டு. இங்க வந்து உன் கேர்ள் பிரண்டு கூட மொக்க போட்டுட்டு இருக்கே” என்றால்.

“அதெல்லாம் எதுவும் இல்ல அத்த” பாட்டு கேட்டுக்கொண்டு இருக்கிறேன் என்று நான் பாவமாக சொன்னேன்.

“அடப்பாவி கேல் ஃபிரண்ட் இல்லையா. நீ எல்லாம் என்ன பையனோ” ” சரி என்ன பாட்டு கேக்குற ” என்றால்

“உங்க காலர் ட்யூன் தான் ” என்றேன்.

“ஏய் உனக்கு பிடிக்குமா ” ?என்று சிரித்தாள்.

ஆமாம் “நீங்க என் லவ் பெயிலியர் பாட்டு வச்சிருக்கீங்க” ?என்று கேட்டேன்.

“அது ஒரு கத டா அதவிடு”?என்றால்.

“பரவால்ல சொல்லுங்க நான் தானே?” என்றேன்.

அவள் தயங்கியபடி.

“ஆமாம் எனக்கு லவ் ஃபெயிலியர் தான். அவன் பெயர் தினேஷ் நான் திருச்சியில் தங்கி படிக்கும் பொழுது. கல்லூரியில் முழுவதும் அவனுடன் தான் சுத்துவேன். நாங்கள் செல்லாத இடமே இல்லை. பல நாட்கள் சேலம் வந்து அவன்தான் என்னை விட்டுவிட்டு செல்வான். ”

என்று சிரித்தபடியே ?கூறினால்

“ஓஹோ அப்ப நாலு வருஷம் ஜாலியா என்ஜாய் பண்ணி இருக்கீங்க”?

“ஆமாம் புல்லா என்ஜாய் தான். ? அதன் இப்போ கஷ்டப்படுற”?என்று பாவமாக கூறினால்.

அதுக்குள்ள யாரோ அழைப்பது போல ஒரு சத்தம்.

என் அம்மா தான்

“சாப்பிட வரலையா நீங்க என்று “அழைத்தார்

நாங்களும் கீழே சென்று சாப்பிட்டு விட்டு மேலே திரும்பி வந்தோம்.

மீண்டும் அவளிடம் கேட்டேன் “சரி மேலே சொல்லுங்க “என்று

அவள் “என்னாது?” என்று கேட்டால்.

“உங்கள் கல்லூரி காதல் காவியம் தான் ” ?என்று சிரித்தேன்.

“சரி எப்படி நீங்க பிரிஞ்சுக்க” என்று கேட்டேன்.

அது வந்து என்று தயங்கியபடி கூறினால்.

“இவ்வளவு சொல்லிட்டீங்க, என் மறைக்கிறீங்க சொல்லுங்க” என்றேன்

அவள் மீண்டும் இழுத்தாள்

“பரவால்ல விடுங்க. சொல்ல விருப்பம் இல்லைனா சொல்ல வேண்டாம்” ?என்றேன்.

அவள் தயக்கத்துடன் “நான் கல்லூரி இறுதி ஆண்டு படிக்கும் பொழுது. கோடை விடுமுறைக்காக வீட்டுக்கு வந்திருந்தேன்”

“அன்னைக்கு எங்க வீட்டுல எல்லாரும் திருப்பதி போய் இருந்தாங்க”

“நான் எனக்கு உடம்பு சரியில்லை வீட்டிலேயே இருந்துகிரானு இருந்துட்ட”

“அப்போ தினேஷ் எங்க வீட்டுக்கு வந்திருந்தான்”

“என்ன பார்த்த ஆர்வத்தில, நாங்களும் வீட்டில் யாரும் இல்லை என்கிற சந்தோஷத்துல, ஹால்ல கிஸ் பண்ணிக்கிட்டு இருந்தோம்”???

“திடீரென கோயிலுக்கு கிளம்பினாவங்க. என் அப்பா மாத்திரை மறந்து வைத்துவிட்டேன் என்று வந்துட்டாங்க”

“நாங்க பண்ணிக்கிட்டு இருக்கும்போது குடும்பமே பாத்துட்டாங்க” “தினேஷ அடிச்சி அனுப்பிட்டாங்க”

“அதுக்கு அப்புறம் காலேஜ் அனுப்பவே இல்ல. உங்க மாமாவுக்கு கல்யாணம் பண்ணி குடுத்துட்டாங்க”

என்று சோகமாக கூறினால்

நான் “அப்ப கிஸ் மட்டும்தான! வேற ஏதும் நடக்கலயா ?”?? என்று கேட்டேன்.

அவள் “டேய் கேடி. நான் சோகமா சொல்லிக்கிட்டு இருக்கேன். நீ சந்தோசமா கேட்டுகிட்டு இருக்கியா! இதுல சந்தேகம் வேற” ??

“அப்ப எதுவும் நடக்கலையே என்று ஒரு ஆர்வத்துல கேட்டுட்டேன்” சாரி என்றேன்.

“அப்ப எதுவும் நடக்கல” ஆனா ? என்று சிரித்தாள்.

நான் உடனே “ஆனான புரியலையே “என்று கேட்டேன்.

“காலேஜ் படிக்கும் போது அவன் ஃப்ரெண்ட்ஸ் ரூம்ல நெறைய வாட்டி நடந்திருக்கு” என்று ஆசையுடன் கூறினால்.

அதைக் கேட்ட நான் அதிர்ந்துபோய் “அடிப்பாவி உன்னைப்போய். நல்லவன்னு நம்பிட்டேன “என்று சிரித்தேன்.

“இரு இரு மாமா கிட்ட சொல்றேன் “என்று விளையாடினேன்.

அவள் “ஏண்டா நீ வேற” என்று பாவமாக கூறினால்.

“ஏய் இல்ல. நான் சும்மாதான் சொன்னேன். நான் சொல்ல மாட்டேன்” என்று செல்லமாக கூறினேன்.

“அது அவருக்கே தெரியும்” என்றால்.

எனக்கு ஒரு நிமிடம் தூக்கி வாரிப்போட்டது.

“என்னத்த சொல்றீங்க அவருக்கு தெரியுமா” என்று அதிர்ச்சியாக கேட்டேன்.

அவள் “ஆமாண்டா அதுதான் வினையே” என்று சோகமாக கூறினால்.

“எப்படி அவருக்கு தெரியும்” என்று கேட்டேன்.

“முதலிரவில் எதுவும் மறைக்கக்கூடாது என்று நான் தான் அனைத்தையும் கூறி மன்னிப்பு கேட்டேன்”என்றால்.

“சரி இப்ப மாமா உங்ககிட்ட நல்லா தான இருக்காரு, அப்புறம் என்ன “என்றேன்

“ஊருக்கு தான் டா நாங்க அப்படி இருக்கிறோம், இதுவரை அவர் சுண்டு விரல் கூட என் மேல பட்டதில்லை”

“சில சமயங்கள்ல நானே அவரை அழைத்து பார்ப்பேன்”

அவரு “இன்னொருத்தருக்கு சொந்தமான உடம்பையும், மனசையும் நான் தொட மாட்டேன்னு” சொல்லிட்டாரு

“அப்போ அதுதான் உங்களுக்கு குழந்தை இல்லாததற்கு காரணமா “என்று பாவமாக கேட்டேன்.

ஆமாண்டா, “உனக்கு குழந்தை வேணும்னா உன் தினேஷ் கூடியே பெத்துக்கோனு சொல்லிட்டார்டா கோபமா”என்றால்

“அதுக்கப்புறம் தினேஷ்க்கு கால் பண்ணி பார்த்திங்களா”

“இல்லடா. கல்யாணத்துக்கப்புறம் அவன் கிட்ட பேச எனக்கு கஷ்டமா இருந்துச்சு, அதனால அவன் கிட்ட பேசல, லாஸ்ட்டா அவன் ஃப்ரெண்ட் ஒருவாட்டி. அவனுக்கு கல்யாணம் ஆகிடுச்சுநு என்கிட்ட சொன்னா”

“சரி இப்படியே எத்தனை காலம்தான் ஓட்டுவிங்க?” என்று சொன்னேன்.

“தெரியல உங்க மாமா தான் மனசு மாறனும்” என்றால்.

இப்படியே பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது திடீரென தூறல் போட்டது.

நான் உடனே “வாங்க கீழ போலாம்” என்று அழைத்தேன்.

“வேணாண்டா காசி! எனக்கு கீழே வர ஒரு மாதிரியா இருக்கு, நான் மேல இருக்குற ரூம்ல கொஞ்ச நேரம் ஒக்காந்து இருக்கேன்” என்றால்.

“தனியாவா, சரி வாங்க, நான் உங்க கூடவே இருக்கேன்” என்று அவளை அந்த அறைக்கு அழைத்துச் சென்றேன்.

அறையில் ஒரு மஞ்சள் நிற குண்டு பல்பு மட்டும் தான் இருந்தது.

லாவண்யா அத்தை மழையில் லேசாக நனைந்து இருந்தாள்.

அவளின் மஞ்சள் நிற புடவை. கருப்பு நிற ஜாக்கெட்டில் ஒட்டியிருந்தது.

அதை பார்த்தவுடன் எனக்கு லேசாக சூடு ஏறியது.

உடனே அவள் “ஏன்டா அப்படி பார்க்குற” என்று கேட்டால்.

“இல்ல அத்த எங்க மாமா ஒரு முட்டாள்” என்று கோபித்துக் கொண்டேன்.

“ஏண்டா இப்படி சொல்ற” என்று கேட்டாள்.

“இவ்வளவு அழகா இருக்க உங்களை, தொட மாட்டேன்னு சொல்லிட்டாரு இல்ல அத்தான்” என்றேன்.

அவள் சிரித்துக்கொண்டே “நான் என்ன அவ்வளவு அழகாவா இருக்கேன்” என்றாள்.

“நீங்க மட்டும் எனக்கு மனைவியா இருந்திருந்தா இந்நேரம் ” என்று புலம்பினேன்.

“உனக்கு கேர்ள் ஃப்ரெண்ட் இல்ல. நீ போய் என்ன பண்ண போறே” என்று சிரித்துக்கொண்டே கேட்டாள். அதுக்கெல்லாம் நீ சரிப்பட்டு வர மாட்ட டா காசி” என்று சிரித்தாள்”

“இப்படி கிண்டல் செஞ்சீங்கனா. நான் செஞ்சு காட்டுவேன். அப்புறம் உங்களுக்கு தான் பிரச்சனை “என்றேன்.

“அவள் செய் பார்க்கலாம்” என்று. ஒரு கையை எடுத்து சுவற்றில் வைத்து. இன்னொரு கையை எடுத்து தன் இடுப்பில் வைத்து. சாய்ந்த மாதிரி நின்றாள்.

அந்தப் புடவைக்கும், அந்த மழைக்கும், அந்த மஞ்சள் நிற விளக்கின் வெளிச்சத்தில். அவள் அழைத்தது என்னை கிறங்கடித்தது.

“நான் வேணா சொன்னா கேளுங்க”என்று கொஞ்சம் முறைப்பாக சொன்னேன்.

அவள் திரும்பவும் கிண்டலாக” நான் தான் சொன்னன்ல, நீ அதுக்கு சரிப்பட்டு வரமாட்டேனு ” என்று என திரும்பும் கூறினால்.

எனக்கு லைட்டாக கோபம் என் ஆண்மையும் தூண்டியது.

உடனே அவளை சுவற்றில் தள்ளி. அவள் உதட்டில் என் உதட்டைப் பதித்து. கடித்து இழுத்தேன்.

அவளும் இதற்கு எதிர் பார்த்தவள் போல். எனக்கு ஒத்துழைப்பு தந்தால்.

அவள் கைகளில் என் தலைக்குப் பின்னால் முடியை பிடித்துக்கொண்டு. அவளும் என் உதட்டை கடித்து இழுத்தால்.

ஐந்து நிமிடம் கழித்து இருவரும் சுயநினைவுக்கு வந்தோம்.

“போதுமா ” என்று என் விரல்களை வைத்து. என் உதடுகளை துடைத்துக் கொண்டே கேட்டேன்.

“அவ்வளவுதானா நான் இன்னும் எதிர்பார்த்தேன்” என்றால்.

“உனக்குத் தேவையான சொல்லு நான் தயார்” என்றேன்.

உடனே அவள் என்னை சுவற்றில் தள்ளி ஐந்து நிமிடம் அவள் முத்த மழை பொழிந்தாள். எனக்கு மூடு தலைக்கு ஏறியது.

உடனே என் கையை எடுத்து. அவள் சேலையுடன் சேர்த்து. அவள் புண்டையைப் பிடித்தேன்.

அவள் “ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்ஸ் ஆ” என்று கிறங்கினாள்.

“ஏண்டி வலிக்குதா” என்று கேட்டேன்.

“இல்ல டா மாமா, நீ செய்டா” என்றாள்.

உடனே அவளது புடவையை உருவி. வெறும் கருப்பு நிற பிளவுஸ் உடன் நிற்க வைத்தேன்.

என் கண்ணை என்னாலேயே நம்ப முடியவில்லை. அவள் முளைகள் இரண்டும்.

கூர்மையாக குத்திக்கொண்டு நின்றது.

பிளவுசுடன் சேர்த்து கடித்து, பிசைந்தேன்.

அவளோ “எனக்கு வர மாதிரி இருக்குடா செய்யுடா ” என்றாள்.

அவளை சுவற்றில் நிற்க வைத்த கொஞ்சம் கொஞ்சமாக முத்தம் கொடுத்துக்கொண்டு தொப்புளை அடைந்தேன்.

இப்பொழுது அவளது பாவாடையை உருவினேன். அவள் புண்டையில் லேசாக மயிர் இருந்தது. என் நாக்கால் நடுவில் நக்கினேன். முன்செய்த வேலையில் அவளுக்கு லேசாக ஈரமாக இருந்தது.

“மாமா வந்து பண்ணுடா, ரொம்ப நாளாச்சு டா, இந்த புண்டைல பூல விட்டு”என்று பச்சையாக முனகினாள்.

எனக்கு ஆச்சரியமாக இருந்தது. பின்பு தான் நினைவிற்கு வந்தது. தினேஷ் உடன் எத்தனை முறை தொலைபேசியில் இது மாதிரி பேசி செய்திருப்பாள் என்று.

அவள் காலை விரித்து வைத்து. நான் புண்டையை நன்றாக நக்கினேன்.

அவள் அடியல் இருந்து மதன நீர் நன்றாக வந்தது.

நான் என் உடைகளை கழட்டும் நேரத்தில்.

கீழே இருந்து என் அம்மா குரல் “தினேஷ் லாவண்யா இன்னும் வரலையா” என்று.

நாங்கள் உடனே சுயநினைவிற்கு வந்தோம். எங்கே அம்மா மேலே வந்து விடுவால் என்று. பயந்து உடனே. “இதோ வந்துட்டேன் மா” என்று குரல் எழுப்பினேன்.

“சரி வா போலாம், அப்புறம் பாத்துக்கலாம் ” என்றேன்

“அவள் சரி நீ முதலில் போ” நான் பின்பு உடை மாற்றிக் கொண்டு வருகிறேன் என்றாள்.

சரி என்று நகரும் பொழுது. என்னை இழுத்து. ஏக்கத்துடன் என் உதடுகளில் முத்தமிட்டாள்.

நான் கீழே சென்று. டிவி ஆன் செய்து அமர்ந்தேன்.

அவள் சற்று நேரம் கழித்து படியில் இறங்கி வரும் பொழுது. என்னை ஒரு மாதிரி பார்த்துக் கொண்டே வந்தாள்.

உள்ளே வந்த உடனே.

அம்மா : “ரெண்டு பேரும் மணிக்கணக்கா பேசிகிட்டு. இருக்கீங்க பசி கூட இல்லாம” என்றாள்.

லாவண்யா: “பசி தான். ரொம்ப பசி”விட்டிருந்தால் இன்னும் கொஞ்ச நேரத்துல மேலயே சாப்பிட்டு இருப்போம்” என்று என்னை பார்த்து சிரித்தாள்.

நான் ஒன்றும் தெரியாத பிள்ளை போல அவளைப்பார்த்து.

“அவ்வளவு பசி மா அத்தைக்கு” என்று சிரித்தேன்.

பின்பு இரவு உணவு அருந்தி விட்டு நான் என் அறைக்கு சென்று படுத்து கொண்டேன். அவள் என் அம்மாவின் அறையில் படுத்துக் கொண்டாள்.

எங்களது பசியை எப்படி தீர்த்துக் கொண்டோம். என்பதை அடுத்த பாகத்தில் பார்க்கலாம்.

உங்களின் விமர்சனங்களே மேலும் என்னை எழுத வைக்கும்.

[email protected] com

இதில் தொடர்பு கொள்ளலாம்.

இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.