இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.
முதலில் செத்துவிடக் கூட நினைத்தான் சிவராமன். அவன் கண்கள் சிவந்து கலங்கியிருந்தது. தலை கலைந்திருந்தது. அந்த மேம்பாலத்தின் கைப்பிடிச் சுவரில் வந்து அமர்ந்திருந்தான். கன்னங்களில் அடிப்பட்டு பழுத்த அடையாளம் இருந்தது. காலையிலிருந்து கால்போன போக்கில் சுற்றியாகிவிட்டது. மாலை முதிர்ந்து இருட்டை நெருங்கிக்கொண்டிருந்தது.
அடுத்து என்ன செய்வது எங்கே போவது என்று யோசித்தான். குழப்பமாயிருந்தது. தலையை வலிப்பது போலவும் இருந்தது.
எவ்வளவுதான் மறக்க நினைத்தாலும் விடிந்தும் விடியாத அந்தக் காலை நேரத்தில் நடந்த அவமானம் அவன் மனதில் வந்து வந்துபோனது. அலைபோல சுழன்று சுழன்று..சுற்றிச் சுற்றி அதுதான் நினைவில் உழன்றது.
முழு நிர்வாணமாக வினோத்தை ஓத்துக்கொண்டிருந்தபோதுதான் அறையின் கதவு பலமாக தட்டப்பட்டது.
சிவராமனுக்கு மேலே ஏறிக்கொண்டு தன் சூத்துக்குள் அவன் சுன்னியை விட்டுக்கொண்டு எக்ஸ்பிரஸ் வேகத்தில் குண்டியை ஓங்கி ஓங்கி இயக்கி, ஓத்துக்கொண்டிருந்த வினோத், துள்ளிக்குதித்து, சுத்துக்குள்ளிருந்த சுன்னியை உருவிக்கொண்டு எழுந்தான். சிவராமன் பதட்டத்துடன் எழ முயலும் முன்பாக மடார் என்று முன்பக்கக் கதவை உடைத்துக் கொண்டு தடதடவென்று சிலர் உள்ளே நுழைந்தார்கள்.
இருட்டில் உருவங்கள் தெரிந்தன. முகங்கள் தெரியவில்லை. மெல்லிய விடிவிளக்கின் ஒளியில் கருகருவென்று உள்ளே நுழைந்தவர்கள் எத்தனை பேர் என்று தெரியவில்லை. சுமார் இருபதுபேர் இருக்கலாம். சிலருடைய கைகளில் கம்புகளை வைத்திருந்தார்கள். சிலர் பிவிசி பைப்புகளை வைத்திருந்தார்கள்.
வினோத் பயத்துடன் விலகி கட்டிலில் கிடந்த சேலையை அப்படியே கொத்தாக அள்ளி தன் மார்புடன் வைத்துக்கொண்டு சுவருடன் பம்மிக் கொண் டான். வந்த கூட்டம் தெலுங்கில் கத்தியதை உங்களுக்கு தமிழில் தருகிறேன்.
சிவராமன் கட்டிலிலிருந்து எழ முயற்சிக்கும் முன்பாக ஒருவன் கத்தினான். “தாயோளி..ஓக்கிறாண்டா..நொம்மாள ஓக்க.. தேவிடியாப் புளுத்தி..”
அதற்குள் கட்டிலைச் சுற்றிக்கொண்டவர்கள் அவன் தொடையில் கம்பால் அடித்தார்கள். சிவராமன் சுதாரித்துக்கொண்டு எழுந்தான்.
” தாயோளி..வாடி தேவிடியா..” என்றவாறு ஒருவன் வினோத்தின் சேலையைப் பிடித்துக்கொண்டு இழுத்தான். ஒருவன் ஓங்கி அவனுடைய இடுப்பில் உதைத்தான். நிலை தடுமாறி அவன் விழப்போக ஒருவன் முழு நிர்வாணமாக இருந்த அவனுடை கொழுத்த குண்டியில் ஓங்கியறைந்தான்.
சிவராமன் நிர்வாணமாக சிக்கிக்கொண்டான். அவன் ஜட்டி கூட சமயத்துக்குக் கிடைக்கவில்லை. பாதி ஓத்து உருவியதால் அவன் சுன்னியில் கம்பி மாதிரி தண்ணீர் ஒழுகி தரையைத் தொட்டுக்கொண்டிருந்தது.
வினாத்தின் குண்டிக்குள் இரவில் போட்டதும், இப்போது கசிந்ததுமாகச் சேர்ந்து விந்து ஒழுகி அவன் பின்னந்தொடையில் வழிந்துகொண்டிருந்தது.
அடிக்கிற சாக்கில் ஒருவன் வினோத்தின் முலையைக் கசக்கினான். ஒருவன் சூத்தில் ஓங்கியறைந்து அதைப் பிடித்து திருகினான். வினோத் அடித் தொண் டையில் கத்தினான். ஒருவன் இடுப்பைக் கிள்ள..ஒருவன் கன்னத்தில் மாறி மாறி அறைந்தான்.
” இருங்கடா.. வார்டனுக்கு சொல்லியாச்சு.. வந்திருவாரு.. அவர் வந்து பாத்துக்கட்டும்,” என்றான் கூட்டத்தில் யாரோ ஒருவன்.
ஒருவன் காறி வினோத்தின் முகத்தில் கொளக் என்று துப்பினான். “நொம்மாள.. ஆம்பள சுகம் கேக்குதாடி..தேவிடியா முண்ட.. எல்லாரும் உள்ள விட்டுக் கிழிச்சம்னா.. தெரியும்.. பேக்கூதி மவளே..”
அதற்குள் வார்டன் வந்துவிட்டார். முரட்டு அடியாள் தோற்றம். கறுப்பு நிறத்தில் டைட்டாக தன் எக்சர்சைஸ் உடம்பு தெரிகிற மாதிரி டிசர்ட் போட்டிருந்தார். பெரிய மீசை. கண்கள் சிவந்திருந்தது. இரவு குடித்திருப்பான் போல.
கூடவே அவருக்கு துணையாக வேலை செய்கிற அடியாட்கள் மாதிரியான ஆட்கள் வந்திருந்தார்கள். அவர்கள் ஒவ்வொருவதும் பீம்பாய் மாதிரியிருந் தார்கள்.
கூட்டத்தை விலக்கிக் கொண்டு வந்த வார்டன்..நிர்வாணமாக நின்றிருந்த சிவராமனை ஓங்கி ஒரு அறைவிட்டான். சிவராமனுக்கு உலகமே சுற்றுவது போல இருந்தது. தொங்கிக் கொண்டிருந்த சிவராமனின் சுன்னியைக் கொத்தாகப் பிடித்து பிழிவதுபோல இறுக்கிப் பிழிந்தான்.
“நோத்தால ஓக்க.. இதென்னடா தேவிடியா மடமா? தாயோளி.. உன் நொம்மா புண்டையில விட்டு ஓக்க வேண்டியதுதான.. இங்க வந்து தூமியைக் குடிக்கிற..நாயே..” சிவராமன் வலிதாளாமல் நெளிந்தான். வார்டன் தன் இரத்தச் சிவப்பான விழிகளால் வினோத்தை திரும்பிப் பார்த்தான். வினோத் கடகடவென்று நடுங்கினான். சின்னச் சுன்னியிலிருந்து மூத்திரம் கசிந்தது.
வினோத்தை பின்னந்தலையை கிடுக்கிப்பிடி போட்டு இழுத்து.. முன்னால் கொண்டு வந்து நிறுத்தினான். “தேவிடியா முண்ட.. நொப்பன ஓளி..சூத்து அரிப்பெடுத்தா ரயில்வே ஸ்டேஷன்ல போய் தூக்கிக்கிட்டு நில்லுடி.. இங்க ஹாஸ்டல்தான் கிடைத்ததா..” என்றபடி கன்னத்தில் பளார் பளார் என்று அறைந்தான்.
அறைவிழும் சத்தம் அந்த அறையெல்லாம் எதிரொலித்தது. வினோத் வீல் வீல் என்று அலறினான். மறுபடியும் பின்னங்கழுத்தில் கிடுக்கிப்பிடி பிடித்து முன்புறமாக இழுத்து தரையில் தள்ளினான். குப்புற விழுந்த அவன் கொழுத்த சூத்தில் ஓங்கி உதைத்தான்.” தாயிலி இந்த சூத்த வச்சுத்தான வியாபாரம் பண்ற கண்டாரஓளி..”
சிவராமனை பிட்டத்தில் பிரம்பினால் விளாசினான். சிவராமனுக்கு தீ வைத்த மாதிரி குண்டி எரிந்தது.
“கொஞ்சம் விலகுங்கடா.. புளுத்திகளா.. ஏய்.. நொம்மாள அந்த பெரிய லைட் டைப் போடு..” என்றபடி வினோத்தை மறுபடியும் கொத்தாக தூக்கினான். சேலையைப் பிடுங்கி எறிந்தான்.
அவனுடைய முலைகள் ஸ்பஷ்டமாகத் தெரிந்தன. சுற்றியிருந்தவர்கள் அந்த வெண்மையான முயல்குட்டி போன்ற முலைகளையும், அதன் முனையில் இருந்த கருவளையங்களையும், துருத்திக் கொண்டிருந்த காம்புகளையும் திறந்த வாய் மூடாமல் பார்த்துக்கொண்டிருந்தார்கள். ஒவ்வொருவன் கண்ணிலும் காமவெறியிருந்தது.
வார்டன் கையினால் முலைகளை பலமாக பிடித்துக் கசக்கினான்.
“நோத்தா இந்த மாதிரி அலிப்புண்டாமகளுங்கள சேக்க வேணாம்.. அரிப் பெடுத்து திரிவாளுகன்னு கமிட்டில எவ்வளவோ சொன்னோம்.. கேக்கல.. இப்பப் பாரு.. வந்த இரண்டாம் நாள்லயே முதலிரவு.. மல்லிகைப்பூ.. கட் டில்..மெத்தைன்னு..” என்றபடி வினோத்தை அழுத்தி முழங்காலிடப் பண்ணி..”அவனைக் கொண்டாங்கடா..” என்று அடித்தொண்டையில் கத்தினான்.
பீம்பாய்ஸ் சிவராமனை அப்படியே நிர்வாணமாகக் கொண்டு வந்து வினோத் தின் முன்னால் நிறுத்த.. ” ஊம்புடி..இப்ப..” என்றான். வார்டனுடைய அடியாட்கள் சுற்றி நின்று தங்கள் செல்போன் காமிராக்களை சரி செய்து கொண்டார்கள். வார்டன் பின்னந்தலையில் ஓங்கியறைய..வினோத் வாயை சிவராமனின் சுன்னிக்கு அருகில் கொண்டு வந்தான். “படங்களை எடுத்து வச்சுக்கங்க.. நாளைக்கு எவிடன்ஸ்க்கு வேணும்..”
பளிச்..பளிச் என்று காமிராக்கள் மின்னின. சிவராமன் குறுகிப்போனான். வினோத் கண்ணீர் ததும்ப தொங்கிப்போன சிவராமனின் சுன்னியை சப்பி னான்..
இரண்டு பேரையும் நிர்வாணமாக வராண்டாவுக்கு இழுத்து வந்தார்கள். அதற்குள் சத்தம் கேட்டு நிறைய மாணவர்கள் வந்துவிட்டார்கள். சிவராமன் கூசிக் குறுகிப்போனான்.
வினோத் தலையை உயர்த்தவே இல்லை. அவன் வாயிலிருந்து கோழை வடிந்துகொண்டிருந்தது. கண்ணீர் பொட்டுப் பொட்டாய் தரையில் சிதறியது. உடல் கடுங்குளிரால் நடுங்குவது மாதிரி நடுங்கியது. கன்னங்கள் இரத்தநிறமாய் சிவந்திருந்தது. கண்மை கரைந்து கண்களில் கருவளையம் தட்டியிருந்தது.
வராண்டாவின் சுவரில் சாயவைத்து, சிவராமனை அணைத்துக்கொள்வது மாதிரி.. முத்தமிடுவது மாதிரி என்று கட்டாயப்படுத்தி நிர்வாணமாக படங்களை எடுத்துக் கொண்டார்கள்.
இடைக்கிடையில் அடியும், உதையும்.. சந்தடி சாக்கில் பலபேர் வினோத்தை தடவிக்கொண்டார்கள். சிலர் முலையை .. சிலர் சூத்தை கசக்கினார்கள். சிலர் இடுப்பைக் கிள்ளினார்கள். யாரோ ஒருவன் சூத்து இடுக்கில் விரலை நுழைத்தான். வடிந்த விந்தை கையில் நசுக்கிப் பார்த்தான்.
சிவராமன் நினைவுகளைக் கலைத்து தலையை உதறிக்கொண்டான்.
இருட்ட ஆரம்பித்து விட்டது. பாலத்தின் பிளாட்பாரத்தில் இரவு தங்கும் ஆட்கள் நியூஸ் பேப்பர்களுடன் வர ஆரம்பித்து விட்டார்கள்.
சிவராமனுக்கு அடுத்து எங்கே போவது என்று தெரியவில்லை. ஊருக்கு எப்படி திரும்பிப்போவது.. இந்தப் பிரச்சனையோடு அவன் அப்பாவை எப்படி எதிர்கொள்வது என்று கலங்கினான்.
சிவராமனின் அப்பா மஞ்சுநாத். ஒரு பெரிய வங்கியில் அதிகாரி. மூன்று மாநிலங்களுக்கான ரீஜினல் மேனேஜர்.
சிவராமனுக்கு ஆறுவயதிருக்கும்போதே அவன் அம்மா யாருடனோ ஓடிப் போய்விட்டாள். அப்பா உடைந்து போய்விட்டார். அந்தச் சமயத்தில் சிவராமனுக்கு அதிக விபரம் தெரியாது. வீடு முழுவதும் ஒரு மாதமாக அமளிதுமளிப்பட்டது.
ஒருவருடம் கழித்து கடைசியில் எங்கேயோ அம்மாவைக் கண்டுபிடித்தார்கள். அவள் தாலியைக் கழட்டி முகத்தில் வீசிவிட்டு கிளம்பிவிட்டாள் என்று பின்னால் கேள்விப்பட்டான். அம்மாவின் முகம் சரியாக ஞாபகமில்லை.
ஓடுகாலியின் மகன் என்று அக்கம்பக்கம் கேலி பேசுவார்கள் என்று கருதி, அப்பாவின் தங்கை லட்சுமியும் அவள் கணவரும் சிவராமனைத் தங்களுடன் கொண்டு போய்விட்டார்கள்.
சிவராமனின் தந்தை வேலையில் தன்னைக் கரைத்துக் கொண்டதாக கேள்விப்பட்டான். அவரைப் பார்ப்பது அரிது. எப்போதாவது வீட்டுக்குச் செல்லும் சமயம் அவர் எங்கேயாவது வடஇந்தியாவில் கேம்ப் போயிருப்பார்.
அம்மா ஓடியதற்குப் பிறகு அப்பா வேறொரு கல்யாணம் செய்து கொள்ளவில்லை. மிகவும் மென்மையான சுபாவம்.. அதிர்ந்து பேசமாட்டார்.
ஏழு வயதிலிருந்து சிவராமனின் வாழ்க்கை லட்சுமி அத்தையையும், மாமாவை யும் சுற்றியே அமைந்துவிட்டது. லட்சுமி அத்தை அன்பானவள். அதேசமயம் கண்டிப்பானவள். கோபம் வந்தால் பளிச் என்று அறைந்து விடுவாள். மாமாவானாலும், சிவராமனானாலும் தப்ப முடியாது.
கல்லூரிக்கு வந்த பிறகுதான் இரண்டு மூன்றுமுறை வீட்டுக்குப் போனான். அந்தச் சமயமும் அவன் அப்பா வேலை விஷயமாக மும்பை, கல்கத்தா என்று போய்விட்டார்.
வீட்டின் சாவி இவனிடமும் ஒன்று கொடுத்திருந்தார். அவன் அந்த நாட்களில் தனிமையாகத்தான் வீட்டிலிருப்பான். மெஸ்ஸில் சாப்பாடு..தனிமை..எதற்கு வீட்டிற்கு வருகிறோம் என்றிருக்கும். அதனால் விடுமுறைக்கு தன் வீட்டுக்குப் போவதில்லை. அத்தை வீட்டுக்குப் போவதுதான் வழக்கம். ஆனால் இப்போது போகவேண்டிய கட்டாயம்.
கல்லூரி நிர்வாகக் கமிட்டியில் சிவராமனை தனியாக நிற்க வைத்து தாறுமாறாகக் கேள்வி கேட்டார்கள். வினோத் என்னவானான் என்று தெரியவில்லை. அவனை விசாரித்திருக்கலாம் அல்லது வேட்டையாடியிருக்கலாம்.
கடைசியில் பதினைந்து நாட்களுக்குள் அவன் பெற்றோரை அழைத்து வந்து ஆஜராகவேண்டும் என்று கண்டிப்பாக சொல்லிவிட்டார்கள். கமிட்டியில் ஒரு ஆள் இவனுக்கு கார்டியன்தான் கையெழுத்துப் போடுவதாக சொல்ல, அதையும் நிராகரித்து,” கார்டியன் நாட் பெர்மிட்டட்.. அவன் பேரண்ட்தான் வரவேண்டும் .” என்றும் தீர்மானமாக சொல்லிவிட்டார் நிர்வாகி.
சிவராமனுக்கு வேறுவழியிருப்பதாக தெரியவில்லை. ஆனாலும் அப்பாவிடம் இதை எப்படிச் சொல்வது? அவர் இதை எப்படி எடுத்துக் கொள்வார் என்பது புரியவில்லை. கல்லூரிக்கு வந்து ஆஜராகிற அளவுக்கு அவருக்கு நேரமிருக்குமா என்பதும் சந்தேகமே.. லட்சுமி அத்தைக்கு தெரிந்தால் நாலு அறை விடுவாள்.. அப்புறம் அங்கிருந்தும் துரத்திக் கூட விடலாம்..
அப்பாவுக்குத் தான் வருவதை முன்கூட்டியே சொல்ல தயக்கமாயிருந்தது. பாலத்தின் சுவரிலிருந்து எழும்பி பஸ்ஸ்டாண்டை நோக்கி நடந்தான்.
பஸ் ஊரையடைந்த போது மணி காலை இரண்டரை. ஆட்டோவை அமர்த்திக் கொண்டு போனான்.
தன்னிடம் சாவி இருப்பதால் அப்பாவைத் தொந்தரவு செய்யாமல் கதவைத் திறந்து கீழேயிருக்கும் தன் ரூமில் இருந்துவிட்டு காலையில் அவரை சந்திக்க லாம் என்று நினைத்தான்.
வீட்டு வாசலில் ஆட்டோவில் வந்திறங்கியபோது, மாடியில் அப்பா அறையில் சன்னமாக விளக்கெரிவதைக் கவனித்தான். முதலில் ஏதோ ஆபீஸ் வேலையில் இருக்கிறார் என்றுதான் நினைத்தான்.
ஆனால், ஆட்டோவை செட்டில் பண்ணி அனுப்பிவிட்டு மறுபடியும் மாடி அறையைப் யதார்த்தமாக பார்த்தபோதுதான், கண்ணாடி ஜன்னலில் ஒரு பெண் அசைவது நிழலாகத் தெரிந்தது. கையை உயர்த்தி.. இடுப்பை நெளித்து.. நடனமாடுவது போல இருந்தது..
சிவராமனுக்கு அதிர்ச்சி.. ஆச்சரியம். பெண்ணா?
மறுபடியும் கண்ணை கசக்கிக்கொண்டு பார்த்தான். நிச்சயமாக அது பெண்தான். நகர்வதும் அசைவதும் போலத் தெரிந்தது. சிவராமனுக்குப் புரிந்து விட்டது.
அப்பா யாரோ பெண்ணுடன் பழக்கம் வைத்திருக்கிறார். இரவு நேரங்களில் அஜால்குஜால் பண்ணுவார் போலிருக்கிறது.
முதலில் அதிர்ச்சியாயிருந்தாலும்.. இப்போது அவனுக்கு மனம் குதூகலித்தது. அவரைக் கையும் களவுமாகப் பிடித்துவிட்டால் அவரிடத்தில் தன் மேட்டரை பேசுவது எளிது.
வெளியிலிருந்த பெரிய கேட்டை சத்தமின்றி திறந்து, வாசல்கதவையும் சத்தமில்லாமல் திறந்துகொண்டு சிவராமன் பூனைமாதிரி நடந்தான். மேலே நட மாடும் சத்தம் கேட்டது. கீழேயிருந்த தன் அறையில் தன் பேக்கை வைத்து விட்டு மெதுவாக மாடிக்குப்போகும் படியில் ஏறினான்.
மெல்லிய திரையிருந்த கண்ணாடி ஜன்னலில் ஒரு பெண் இடுப்பை நெளித்து நடனமாடுவது தெரிந்தது.
சிவராமன் கதவருகே சென்று பளாரென்று கதவை திறந்தான்.
சிறுத்த இடையும், சற்றுப் பெருத்த குண்டியுமாய் அந்தப் பெண் தன் இடுப்பை அசைத்து நடனமாடிக்கொண்டிருந்தாள். அவள் பின்புறம்தான் தட்டுப்பட்டது. காதில் இயர்போன் பொருத்தியிருந்திருப்பாள் போல. முலைகளுக்கு கச்சை கட்டியிருந்தாள். இடுப்பின் வளைவு கர்வியாக இருந்தது.
கதவு மடாரென்று திறக்கும் சத்தம் இயர்போனை மிஞ்சிக்கொண்டு கேட்டிருக்க வேண்டும்.. திடுக்கிட்டு அவள் திரும்ப.. சிவராமன் ஒரு கணம் ஆடிப்போய்விட்டான். அவன் சப்தநாடியும் ஒடுங்கிவிட்டது.
– அப்பா..
அழகிய பெண்மாதிரி உடையணிந்திருந்தார். முகம் ஆயில் மேக்கப்பில் வெண்ணைக்கட்டியாக மின்னியது. உதட்டில் இரத்த சிவப்பில் லிப்ஸ்டிக். அப்படியே ஸ்ரேயாவை நினைவுபடுத்தினார்.
அதே மாதிரி ஒடுங்கி விரிந்த இடை.. நிமிர்ந்த முலைகள்..குழிந்த வயிறு.. அழகிய உதடுகள்.. வாஜி..வாஜி.. என்று சிவாஜி படத்தில் ஸ்ரேயா ஆடும் அதே மாதிரியான டிரஸ் அணிந்திருந்திருந்தார்.
சிவராமனுக்கு தலையில் இடி இறங்கியது போலிருந்தது. என்ன நடக்கிறது என்பதை சில கணம் விளங்கிக்கொள்ள இயலவில்லை.
அப்பாவா இது?
– இத்தனை அழகாக.. இத்தனை பெண்மையாக..
அதிர்ச்சியடைந்தாலும் அவர் அழகைப் பார்த்தபோது அவன் சுன்னி தளுக் என்று ஒருமுறை ஏறி இறங்கியது.
(தொடரும்)
இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.