இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.
நான் தற்போது பெங்களூரில் பணிபுரிகிறேன். பெங்களூர் கிளைமேட் இப்போது யாரு கண்ணு பட்டதோ கண்ணாபின்னா வென்று மாறிபோய் கிடக்கிறது. மனிதர்களின் மூச்சுகாற்றும், வாகனநெரிசலும் பெங்களூரை தலைகீழாய் புரட்டி போட்டிருந்தாலும் பழைய பெங்களூர் பற்றிய நினைவுகள் மட்டும் நெஞ்சில் மறைய மறுக்கிறது. பெங்களூர் சீதோசனம் அனைவரையும் அலாரம் வைத்தது போல் அதிகாலையிலேயே எழுப்பிவிடும். இப்போதும் அது தொடர்கிறது.
பெங்களூர் நகரை சுற்றி பல பூங்காக்கள் இருப்பதால் அதிகாலையில் வாக்கிங் போக மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக திரள்வதை காண முடியும். சென்னையில் இருக்கும் போது சூரிய உதயத்தை பார்க்காத வாழைப்பழ சோம்பேறியாக திரிந்த எனக்கு அதை கண்டபோது கொஞ்சம் என்னை எனக்கே பிடிக்காமல் வெறுத்து போய் கோபமாக முறைத்து கொண்டேன். மறுநாள் மெனக்கெட்டு எழுந்து வாக்கிங் போக ஆரம்பித்தேன்.
நான் தங்கியிருந்த அந்த ஏரியாவிலும் ஒரு சின்ன பார்க் இருந்தது. அங்கே வாக்கிங் போக ஆரம்பித்தேன். அந்த பூங்கா அதிகாலை முதல் இரவு 8 மணி வரை திறந்திருக்கும். காலையிலும், மாலையிலும் கூட பூங்காவில் ஆண்களும், பெண்களும் கூட்டம் கூட்டமாக வாக்கிங் போய்கொண்டிருப்பார்கள். குழந்தைகள் விளையாட சிறுவர் பூங்காவும் உள்ளிருந்ததால் மாலையில் குடும்பத்தோடு வந்து பொழுதை போக்குவார்கள். சனி, ஞாயிறுகளில் இன்னும் பூங்காஃபுல் ஆகி களைகட்டும்.
நான் பெரும்பாலும் காலையில் வாக்கிங் போய்விட்டு, மாலையில் கொஞ்சம் நேரம் உட்கார்ந்து இளைப்பாற அந்த பூக்காவுக்கு வருவேன். வாரநாட்களில் இடைபட்ட நேரத்தில் பல ஜோடிகள் வந்து ஒட்டி உறவாடி, எதையோ அவர்களுக்குள் களவாடிவிட்டு போய்விடுவார்கள். சில நேரம் இரவு வரையில் கூட அவர்கள் லீலைகள் தொடர்வது உண்டு. இதை த்ரில்லாக ரசிக்கவே மாலை நேரத்தில் பூங்காவுக்கு வருவேன். பின்னே அந்த வயசுல நமக்கு பக்கோட கிடைக்காட்டியும் பக்காடோ சாப்பிடுற பல்சர் பசங்களை பொறாமையோடு பார்க்கிறதும் ஒரு சுகம் தானே.
ஒரு நாள் நான் வாக்கிங் போகும்போது என் சூலேஸ் அவிழ்ந்து விட அங்கே பெஞ்சில் அமர்ந்து இருந்த ஒரு ஆண்டி அழைத்து காட்ட, நான் நன்றி சொல்லிவிட்டு மீண்டும் பூங்காவை சுற்றி நடக்க ஆரம்பித்தேன். அதன்பின் அந்த ஆண்டியை அடிக்கடி பார்ப்பேன் அவர்களும் சிரித்துவிட்டு செல்வார்கள். சில நேரம் மாலையில், அல்லது விடுமுறை நாட்களில் அவர்கள் குழந்தைகளோடு வந்து பொழுதை போக்கிவிட்டு போவார்கள்.
ஒரு நாளும் அவங்க கணவனை நான் பார்த்தது இல்லை. ஒருவேளை வெளியூரிலோ அல்லது வெளிநாட்டிலோ இருப்பதாக நினைத்து கொள்வேன். ஆனால் கொஞ்ச நாட்களில் வாக்கிங் போகிறேனோ இல்லையோ அந்த ஆண்டியை கண்கள் தேட ஆரம்பித்தது. அதே போல் நான் ஏதாவது ஒருநாள் போக தவறினாலும் மறுநாள் அந்த ஆண்டி குப்பிட்டு கேட்க ஆரம்பித்தார்கள். இப்படி வாக்கிங் போகும்போது நின்றுகொண்டே ஆரம்பித்த எங்கள் நட்பு பெஞ்சில் அருகருகே உட்கார்ந்து பேசும் அளவுக்கு வளர்ந்தது.
அந்த ஆண்டியின் பெயர் சுபத்ரா. வயது 32 இருக்கும். அப்போது அறிமுகபடுத்தி கொள்ளும்போது அவள் கணவன் ஐடியில் பணிபுரிவதாகவும், வீட்டை விடை ஆபீஸ்மேல் அளவுகடந்த பிரியத்தோடு இருப்பார் என்று கிண்டலாக கூறினார். மாலை 6 மணிக்கு திரும்பிவிடக் கூடிய வாய்ப்பு இருந்தாலும் இரவு 11 மணிக்கு தான் வருவார் என்றும், சனிக்கிழமை விடுமுறை என்றாலும் கூட வேலையை இழுத்துபோட்டு கொண்டு செய்வார் என்றும் புலம்பினார்.
கிட்டத்தட்ட அதே போன்ற வேலையை நான் செய்வதாக கூறியதும் என் பணிசூழ்நிலையை புரிந்து கொண்டு அவர் கணவனின் வேலைனு வந்துட்டா வெள்ளக்காரனைப்போல ஆபிஸ் பாசத்தில் இருப்பதை விவரித்தார். அப்படி நிறைய ஆபிஸ் வேஷக்காரர்களை நிறைய பார்த்து இருக்கிறேன். வாழ்க்கையின் அர்த்தம் என்ன? யாருக்காக வாழ்கிறோம்? என்பதெல்லாம் தெரியாமல் வாழ்கிறார்கள் என்றெல்லாம் அவர்களை தப்பாக எடைபோட முடியாது. சரியான கல்லுளிமங்கன்கள் அவர்கள் தான். வீட்டை அவர்களே நரகமாக்கிவிட்டு பிரைவேட் ஸ்பேஸ் அல்லது பிரைவசி, தனிப்பட்ட சுதந்திரம் என்கிற பெயரில் அலுவலகத்தில் பொழுதைபோக்கி வேலை பார்ப்பது போல் மேனேஞ்மென்ட்டிடம் நல்லபிள்ளை எடுப்பதாக நினைத்து கொள்வார்கள்.
ஆனால் பாவம் அவர்களுக்கு தெரியாது இப்போது எந்த நிர்வாகமும் மாங்கு மாங்கு என்று வேலைபார்க்கும் ஹார்ட்வொர்கர்ஸை விரும்புவது இல்லை. ஸ்மார்ட் அன் டேலன்டட் வொர்கர்ஸ் தான் தேவை என்பதில் தெளிவாக இருக்கிறார்கள். நீ எப்ப வேணா ஆபிஸுக்கு வா, போ ஆனா உன்னோட டெய்லி, வீக்லி மன்த்லி டார்கெட்டை முடிச்சிட்டியா? அப்போ நீ தான் தேவை. சும்மா சீட்டை தேய்ச்சுகிட்டு நானும் நாள்பூரா ஒவர்டைம் கூட பாக்குறேனு பீலா விடமுடியாது. அந்த காலம் மாறிபோச்சு.
அப்படியும் சிலபேர் ஆபிஸில் தவமிருக்க காரணம் முன்னே சொன்னது போல் பெண்டாட்டி, குழந்தைகள் பிக்கல், புடுங்கல் தாங்காமல் அலுவலகமே கதி என்று கிடப்பது. சிலர் சனிக்கிழமை கூட ஆபிஸுக்கு போயிட்டா பேமிலை வெளியே கூட்டிட்டு போகுற செலவு இருக்காது என்று கஞ்சக்கார கணவன்மார்களு இருக்கிறார்கள். ஒரு சிலரே தங்கள் வருமானம் பத்தாது என்கிற சூழ்நிலையில் அதிலும் பேராசையில் ஓவர் கமிட்மென்டில் மாட்டிக்கொண்டு எக்ட்ஸ்ரா வருமானத்துக்கு அலுவலகத்தில் தவமிருப்பார்கள். இவர்களுக்கு ஆப்பு வேறு வகையில் வரும்.
நான் அப்படித்தான் சுபத்ரா ஆண்டியின் கணவனை நினைத்து கொண்டேன். அவங்க சொல்லும்போதே புரிந்துவிட்டது. அப்புறம் என்ன ஆண்டிக்கு ஆப்படிக்க ஆசை வரும்போது ஆப்பை அவன் சொருகாவிட்டால் நாமலும் சொருகாமல் விட்டால் தானே பாவம். அச்சச்சோ பொம்பளை பாவம் ஆகவே ஆகாது. நாம தேடிப்போய் டார்ச்சர் பண்ணி ஆப்படித்தால் அது தான் சாபம்.
அந்த சாபத்துக்கு ஆளாகாமல் ஆண்டியின் ஆசையோடு என்னை அழைக்கும் நாளுக்கு ஆவலோடு காத்திருந்தேன். அந்த நாளும் வெகுவிரைவில் வந்தது. சுபத்ரா ஆண்டியோடு பழகியதில் இருவரும் போன் நம்பரை சேர்செய்த பிறகு தினமும் மாலை 6 முதல் இரவு 11 வரை மொபைலில் கடல போட ஆரம்பிப்போம். கணவன் வந்து காலிங்பெல் அழுத்தும்வரை நாங்கள் எங்கள் ஆசை கடலில் கடலைபோட்டுகொண்டு நீச்சலடித்து கொண்டிருந்தோம்.
ஒரு நாள் சுபத்ரா ஆண்டி என்னை அழைத்து தியேட்டருக்கு ஒரு டிக்கெட் இருப்பதாகவும் வரமுடியுமா என்று கேட்டார். நானும் யாரெல்லாம் வருகிறார்கள் உங்கள் கணவன் வருகிறாரா என்று கேட்டபோது,
“இல்லை எப்பவும் வீக்எண்ட்ல படத்துக்கு கூப்பிட்டா பாக்கலாம் பாக்கலாம்னு சொல்லிடுவாரு. இன்னைக்கு நானே ஆன்லைன்ல புக் பண்ணிட்டு ரெடியா இருக்கேனு சொன்னவுடனே “யாரை கேட்டு புக் பண்ணினே? நான் அவசரமா ஹைதராபாத் மீட்டிங்கு போகணும்னு கெளம்பி போயிட்டாரு. ரொம்ப சந்தோஷம்னு” போனை வச்சிட்டு உன்னை கூப்பிட்டேன் என்றார். நானும் ஆண்டியின் நிலையை பரிதாபமாக நினைத்துவிட்டு நம்ப ஆப்புக்கு ஆர்டர் வந்தாச்சு என்கிற ஆசையில் ஆண்டியோடு படத்துக்கு கெளம்பினேன்.
அது ஏற்கனவே நான் பார்த்த படம் என்றாலும் ஆண்டியிடம் அதை சொல்லவில்லை. ஆனாலும் எந்த படத்துக்கு போனாலும் இப்படி சூழ்நிலையில் படம்பார்க்கும் மூடா வரும். அதுவும் ஏஸி குளிர் வாட்ட ஆரம்பிக்க அதைவிட ஆண்டியின் அருகாமை என்னை மேலும் சிலிரிக்க வைத்தது. அங்கே ஒரு ஜோடி படம் பார்க்காமல் கிசுகிசுத்தபடி கொஞ்சி கொண்டிருக்க ஆண்டி அதை பார்த்துவிட்டு என் தொடையில் கைவத்து சொரண்டிய படி அதை கவனிக்க வைத்தார். நான் அப்போது ஆண்டி எதற்கு நான் அந்த கைமேல் என் கையை வைத்து அழுத்திகொண்டேன்.
அப்போது ஆண்டியும் அவர்கள் கையை எடுக்காமல் வைத்து கொள்ள, நானும் ஆண்டியின் கைமேல் இருந்த என் கையை எடுக்காமல் அழுத்திகொண்டிருந்தேன். அந்த சூழலும், அந்த ஜோடி எங்களை சூடேத்தினதிலும் நான் மெதுவாக ஆண்டியின் கையை தொட்டுதடவ ஆரம்பித்தேன். அப்போது ஆண்டியின் முகபாவத்தை அறிய அவர்களை திரும்பி பார்த்தபோது, அவர்களும் என்னை திரும்பி பார்த்து வெட்கத்தோடு சிரித்துகொண்டார்கள். நான் துணிந்து ஆண்டியின் விரலோடு விரல் கோர்த்து கொள்ள இருவரும் கரங்களில் கரகாட்டம் ஆடி எங்கள் காமபண்டிகையை தொடங்கினோம். காதல்களைபோல் விரல்களை கோர்த்துகொண்டும், பிடித்து விட்டுகொண்டும், இறுக்கிகொண்டு அந்த சூழல் என் பேண்டில் கூடாரம் போட்டு கைகளின் கூத்தை குதூகலமாக்கியது.
படம் முடிந்து வீட்டுக்கு போகும்போது ஆண்டி டின்னர் சாப்பிட்டு போகலாம் என்றாள். நானும் ஆண்டி குழந்தைகளோடு டின்னர் சாப்பிட்டு விட்டு வீட்டுக்கு கிளம்பும்போது,
“கண்டிப்பா உன் வீட்டுக்கு போகணுமாடா?” என்று கண்கள் சொருக காமசுரத்தில் கெஞ்சலோடு கேட்டபோது எந்த ஆண் மறுக்கமுடியும். அதுவும் சுபத்ரா ஆண்டிக்கு ஆப்படிக்க அலையும் என்னைப்போல ஆண்குரங்குக்கு முடியுமா. உடனே ஆண்டியிடம்
“போகணும்னு இல்ல, உங்களுக்கு ஓகேனா எனக்கும் ஓகே?” என்று ஒரே போடாய் போட ஆண்டி வீட்டிற்கு கிளம்பினோம்.
குழந்தைகள் ஏற்கனவே டயர்டாகி ஆட்டோவில் தூங்கி கொண்டே வந்ததால் அவர்களை நான் தூக்கி கொண்டு வர ஆண்டி வீட்டை திறந்து குழந்தைகளை பெட்டில் போட சொல்லி, அவர்கள் ரூம்கதவை சாத்தினாள்.
இப்போது ஆண்டி என்னை காமத்தோடு பார்க்க, நான் தயங்காமல் அவங்க கையை கோர்த்துகொள்ள படாரென்று பாயந்து என்னை அணைத்த கொண்டு வெறியோடு முத்தம்கொடுத்து மோகபோரை தொடங்கினாள்.
ஆண்டியை அப்படியே குண்டியோடு அணைத்த தூக்கி பெட்ரூமை கேட்க, ஃபர்ஸ்ட் ஹால்லயே ஃபிரியா ஆரம்பிப்போம் டா, கிளைமேக்ஸுக்கு அங்கே போலாம்” என்று என் காதில் கிசுகிசுத்து கண்ணடித்தாள்.
நான் ஆண்டியை தூக்கி சென்று டைனிங்டேபிள் மேல் வைத்து துகிலிருந்தேன். இருவரும் அம்மணகுண்டியாக மாற நான் ஆண்டியை அணைத்து முத்தமிட ஆண்டி என் சுன்னியை பிடித்து உருவியபடி,
“டே தியேட்டர்லயே பார்த்தேன் செமயா தூக்கிட்டு நின்னுச்சு. அங்கேயே உன் மடியில படுத்து ஊம்பலாமானு வெறி ஆனா பசங்க இருந்ததுனால கன்ட்ரோல் பண்ணிகிட்டேன். முதல்ல எனக்கு உன் வாழைப்பழம் வேணும்டா?” என்று ஆசையோடு கூற
ஆண்டியை சோபாவுக்கு தூக்கி சென்று நான் படுக்கவைத்து நான் ஆண்டிமேல் தலைகீழாக படுத்து அவர்களுக்கு என் வாழைப்பழத்தை வாயில் ஜூஸ் பிழியவிட்டு நான், கீழே பஞ்சாமிர்தமாய் கசிந்த ஆண்டியின் புண்டை பழரசத்தை ருசிக்க ஆரம்பித்தேன். பலநாள் பட்டினியில் கிடந்த சுபத்ரா ஆண்டியின் சுகவேதனை எனக்கு அப்போது விளங்கியது. ஆண்டியை சுகப்படுத்த சுகத்தை அள்ளி அள்ளி கொடுத்து அவர்கள் மனக்காயத்துக்கும் உடல் காயத்துக்கும் அவர்களோடு உடலுறவாடி ஆறுதல் படுத்தினேன். வாயோழை வக்கனையாக பலநிமிடங்கள் நடத்திவிட்டு இருவரும் அணைத்து கொணடோம்.
ஆண்டி பின்பு கிச்சனுக்கள் சென்று பாலை காய்ச்சி பெட்ரூமுக்குள் கொண்டுவர எங்கள் ரகசிய முதலிரவை முழுமனதோடு அனுபவித்து உச்சம்தொட அந்த அறையில் எங்கள் காம ஆலாபனையை ஆரம்பித்து முழுஇரவும் எழுச்சியோடு திருக்காமபாடத்தை படித்து முடித்தோம்
இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.