இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.
அத்தியாயம் 3:
சிறிது நேரத்தில் அருண் ரெடியாகி கீழே வந்தான். வந்தவன் அம்மாவை நோக்கி,
அருண் : அம்மா நான் இன்னைக்கு பிரென்ஸ் கூட ஒரு பிக்னிக் போய்ட்டு வந்துடரேன்..
மாலதி : என்னடா திடீர்னு.. முன்னாடி ஒரு வார்த்தை கூட சொல்லல..
அருண் : அம்மா பிரென்ஸ் எல்லாம் சேர்ந்து, திடீர்னு எடுத்த முடிவு மா.. அப்புறம் எல்லோரும் வொகேசன் லீவுக்காக அங்க அங்க போய்டுவாங்க..
மாலதி : சரிடா.. எப்போ திரும்பி வருவ..
அருண் : நைட் திரும்பிடுவோம் மா.. எனக்காக வைட் பன்ன வேண்டாம். உள்ள லாக் பண்ணீட்டு தூங்குங்க. நான் ஒரு சாவி எடுத்துடேன். வந்து ஓப்பன் பண்ணிக்கறேன்.
மாலதி : நைட்டுக்கு டிபன் பண்ணி வைத்துடுதாடா…
அருண் : வேண்டாம் மா.. எவ்வளவு நேரம் ஆகும்ணு தெரியல.. ஷொ.. சாப்பிட்டுட்டு வந்துடறோம் மா..
மாலதி : சரி டா.. பத்திரமா போய்டு வாங்க.. செலவுக்கு எதாவது பணம் வேண்டுமாடா..
அருண் : இல்லமா.. நீங்க அப்போ அப்போ கொடுத்ததே இருக்கு.. வேண்டும்னா வாங்கிகறேன்…
அங்கிருந்து வந்த ஐஸ்வரியா இவன் கிளம்புவதை பார்த்து விட்டு, மனதிற்குள்.. அட இவன் இருந்தாவாவது ஏதாவது வம்பிழுத்து ஜாலியா இருக்கலாம் என்று நொந்து கொண்டாலும் வெளிக்காட்டாமல்,
ஐஸ்வரியா : அப்பாடா கிளம்பு கிளம்பு ஒரு தொல்லை ஒழிந்தது..
அருண் : இருடி.. என்ன தொல்லைனா சொல்ற.. இன்னைக்கும் சேர்த்து வைத்து நாளைக்கு கவனித்துக்கறேன்.. சரி டி போய்டுவறேன்.. அம்மா, அக்கா வறேன்.. பாய்….
அருண் கிழம்பினான்.. வெளியே வந்தவனை அவனுடைய பிரெண்ட் வினோத் பிக்கப் செய்து கொண்டான்.
இரவு 11.40 ஆனது அருண் திரும்ப வீட்டுக்கு வர.. வீடு பூட்டப்பட்டிருந்தது. கொண்டு சென்ற சாவியினை கொண்டு, பிறருக்கு டிஸ்டர்ப் பண்ணக்கூடாது என்பதற்காக சத்தமில்லாமல் கதவை திறந்து வீட்டிற்குள் போனான். மேலே, அக்கா ரூம் கதவு சாத்தப்பட்டிருந்தது. ஜன்னல் வழியாகவும் வெளிச்சம் வரவில்லை. ஷோ இருவரும் நன்றாக தூங்கி விட்டார்கள் என்பது தெளிவாக தெரிந்தது. இந்த சைடு பார்க்க அம்மா ரூமிள் இருந்து பெட் ரூம் லைட் வெளிச்சம் மட்டும் ஜன்னல் வழிவாக தெரிந்தது. அனைவர் ரூம் கதவோரத்திலும் கிளாஸ் வைத்த கிலோஸ்ட் ஜன்னல் பொருத்தப்பட்டிருக்கும், உட்புறமாக ஸ்கிரீன் போட பட்டிருக்கும். பெரும்பாலும் அந்த ஸ்கிரீனானது மூடப்பட்டிருக்காது. மெதுவாக சத்தமில்லாமல் அவன் ரூமை நோக்கி நடக்க ஆரம்பிக்க.. ஏதோ ஒரு சத்தம் அம்மா ரூமிலிருந்து வர, என்ன என்று உத்து கேட்க அம்மாவின் முனங்கல் சத்தம் கேட்டது. அவன் ரூமை நோக்கி நடக்க கால் வைத்தாலும், அவன் பார்வை ஜன்னலை நோக்கி போனது. ஜன்னலில் ஸ்கிரீன் போடப்படவில்லை. இரவு குளுமையில் மனது சலனப்பட லேசாக நடக்கும் திசையை அம்மாவின் ரூம் நோக்கி நகர்த்த ஆரம்பித்தான்.
அருண் மனதில் படபடப்பு தொற்றிக் கொண்டது. இருந்தாலும் தன் உணர்வை தாண்டிய ஏதோ ஒரு தாபம் அவனை அந்த ஜன்னலை நோக்கி நகர்த்தி சென்றது. ஜன்னல் ஒரமாக சென்று தைரியத்தை வரவளைத்துக் கொண்டு பார்த்தான். அங்கு உள்ளேயிருந்து வரும் அம்மாவின் முனங்கல் சத்தத்தை விட அவனுடைய இருதயத்திலிருந்து வந்த சத்தம் தான் பெரிதாக கேட்டது. உள்ளே ஜன்னல் வழியாக பார்க்க அங்கே அப்பா அம்மாவை கட்டி அனைத்துக் கொண்டு கண்ணத்தில் முத்தமிட்டுக் கொண்டிருந்தார். அதற்கு மேல் அவனால் அங்கு நிற்க முடியவில்லை. கால்கள் நடுங்க ஆரம்பித்தது. இது குளிரினால் இல்லை என்பது மட்டும் அவனுக்கு தெரிந்து. அதற்கு மேல் உள்ளே என்ன நடக்கிறது என்பதனை அவன் கண்ணுக்கு கூட தெரியவில்லை, இருந்தாலும் அவன் கண் பார்வை ஜன்னலை நோக்கியே இருந்தது. சிறிது நேரத்தில் அவன் தலையில் யாரோ குத்துவது போல இருந்தது. திருப்பினான் அங்கு யாரும் இல்லை. உடனே, இது அம்மா டா.. அவங்ககுள்ள உள்ள உறவுமுறைல அதுபோல நடந்துக்கராங்க, இது மகனா இருந்துட்டு பார்ப்பது தப்பு டா.. என மனது சொல்ல.. லேசாக திரும்பி மேல் ரூமை நோக்கி நடக்க ஆரம்பிக்கவும். அக்கா சந்தியா அவள் ரூம் கதவை திறந்து வெளியே வரவும் சரியாக இருந்தது.
சந்தியா அருணை பார்த்து : என்னடா இப்போ தான் வரையா? என்று கேட்கவும், அந்த சத்தத்தை கேட்ட பெற்றோர் உடனே பெட் ரூம் லைட்டை அணைக்கவும் சரியாக இருந்தது.
அருண் வாயிலிருந்து வார்த்தைகளே வரவில்லை.. திக்கி தினறி கண்ணை அம்மாவின் ரூம் ஜன்னல் பக்கம் திரும்பிவிட்டு உடனே திரும்பி அக்காவை பார்க்க
சந்தியா ஏதோ உணர்ந்து கொண்டவளாக..
சந்தியா : சரி சரி.. நீ போய் தூங்கு.. நான் தண்ணி தாகமாக இருந்தது. தண்ணி குடிகலாம்னு வந்தேன். எப்படி செமிஷ்ட்ரி ஒர்க் அவுட் ஆகுது பார்த்தாயா..
அருண் : (அதற்குள் சுதாரித்து சாதாரண நிலைக்கு வந்துவிட்டான்) அக்கா ஆமாம்.. அது தான் பாசம்ங்கறது. நான் வரதுக்கும் நீங்க வெளியே வரதுகும் சரியாக இருக்குது பார்த்தீங்களா..
சந்தியா : ம்ம்… சாப்டையாடா…
அருண் : ம்ம்… சாப்டேன் கா.. சரி காலைல பேசிகலாம்.. அம்மா அப்பா தூங்கராங்க டிஸ்டர்ப் பண்ண வேண்டாம் என்று எதுவும் பார்க்காதவன் போல நடக்க ஆரம்பித்தான். சந்தியாவும் தண்ணீர் குடித்துவிட்டு படுக்க சென்றாள். அருணும் பெட் ரூம் சென்று கதவை சாத்திவிட்டு படுக்க போனான்.. எப்போதும் யாரும் கதவை தாள்பால் போட மாட்டார்கள். அதே போல யாரும் யாருடைய ரூமிற்கும் அத்து மீறி போகவும் மாட்டார்கள். சந்தியாவை தவிர… அவள் மட்டும் அருண் ரூமிற்கு மட்டும் சென்று வருவாள் அதற்கு அருணும் முழு அதிகாரம் கொடுத்திருந்தான்.
அத்தியாயம் 4:
இரவு சென்று படுத்த அருண், சுத்திவிட்டு வந்த டையர்டில் அயர்ந்து தூங்கி விட்டான். காலையில் விழிப்பு வர, இரவு தயக்கத்தில் அம்மா ரூமை நோக்கி நடந்த விசயம் நியாபகம் வர தனக்குள்ளே நொந்து கொண்டான். இனி இது போன்ற எண்ணம் வரவே கூடாது என்று தனக்குள் சொல்லிக் கொண்டான். பின்பு போர்த்தியிருந்த பெட்சீட்டை விலக்கி விட்டு திரும்பி படுத்தவன், மனதில் ஒருவகையான தாகம். ஆம் வயது கோலாரினால் உண்டான ஏக்கம், மனதினை ஏதோ செய்ய புரண்டு புரண்டு படுத்துப் பார்த்தான் முடியாமல், குப்பரடித்துப் படுத்துக் கொண்டு, இடது கையை கீழே பிறப்புறுப்பின் மீது வைத்து தனக்குள் சுய இன்பம் அனுபவிக்க ஆரம்பிக்கவும், அவன் அக்கா சந்தியா காபியுடன் உள்ளே வரவும் சரியாக இருந்தது.
சந்தியா : செல்லம் என்னடா பண்ணற… (என்று சொல்லிக் கொண்டே உள்ளே வந்தவள் அருணின் நிலையை பார்த்து சிறிது வாயடைத்து நின்றாள்)
அருண் : (அக்காவின் குறளை கேட்டதும் விருக்கென்று பயந்தவன், உடனே திரும்பி மல்லாக்க படுத்துக் கொண்டு அக்காவை பார்த்து என்ன பேசுவது என்று தெரியாமல் திரு திரு என்று முழித்தான்)
சந்தியா : (இவனது செயலில் சிறிது தடுமாறினாலும் அவன் மீது கொண்ட பாசத்தாலும், வயது கோலாறு தான் என்பதனை புரிந்து கொண்டதாலும், வயதின் பக்குவத்தாலும் சுதாரித்து) காபி குடி டா…
அருண் : (சிறிது பக்குவத்திற்கு வந்தாலும் அவனுடைய உணர்ச்சிகளை அவனுடைய பிறப்புறுப்பு வெளிச்சம் போட்டு காட்டியது, அதனால் அதனை கட்டுப்படுத்த தினறிக் கொண்டிருந்தான். போட்டிருந்த பர்ம்டாஸ் ம் காட்டன் என்பதால் மிகவும் சிறமப்பட்டான்)
சந்தியா : (அவனுடைய நெருடலை பார்த்து புரிந்து கொண்டாலும், தன் தம்பி என்பதால் அவளுடைய கண்களை கீழே கொண்டு செல்லவே இல்லை.) என்னடா எப்பொழுதும் இல்லாம இன்னைக்கு இப்படி நெலியர.. (என்று எதுவும் பார்க்காதது போலவே பேச)
அருண் : (சிறிது அமைதியானவனாக எழுந்து உட்கார்ந்து) வா கா.. தூக்கம் வரல அதுனால புரண்டு புரண்டு படுத்துக்கிட்டிருந்தேன்.
சந்தியா : தூக்கம் வரலைனா.. கீழ இரங்கி வர வேண்டியது தானே..
அருண் : உன் கையாள காபி குடிக்காம எப்போ கா எழுந்திருக்கறேன். உன்மேல அத்தன பாசம் கா…
சந்தியா : சோம்பேரித் தனத்திற்கு இப்படி ஒரு பதிலா… (என்று சொல்லி சிரிக்க)
அருணும் சிரித்துக் கொண்டு காபி வாங்கி குடிக்க ஆரம்பித்தான். சந்தியா காபியை அருண் கையில் கொடுத்து விட்டு வெளியே கிழப்பினாள். சாதாரனமாக சந்தியா எடுத்துக் கொண்டாலும், அருணிற்கு அவன் மனதில் ஒரு குற்ற உணர்வு போலவே பீல் பண்ணினான். நேற்று இரவும் அக்கா பார்த்துவிட்டாள், காலையிலும் இந்த கோலத்தில் பார்த்து விட்டாலே என்ன நினைப்பாலோ என மனதில் கில்டியாக பீல் பண்ணினான்.
சிறிது நேரம் கழித்து காபி குடித்து விட்டு, காலை கடன்களை முடித்து விட்டு கீழே போனான். அவனுடைய அம்மா சாப்பிட பிளேட் எடுத்து வைத்துக் கொண்டே..
மாலதி : என்னடா நைட் ரொம்ப லேட் ஆகிடுச்சா… எப்போ வந்த?
அருண் : ஆமாம, நைட் ஒரு 11 – 11.30 இருக்கும்.
மாலதி : சரி இட்லி எடுத்து வைத்திருக்கிறேன் சாப்பிடு… (என்று கூறிக் கொண்டு அவளுடைய ரூமிற்கு சென்றாள்)
இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.