இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.
வெங்கடேசனின் வீடு ஈரோடு பெரியார் நகரில் இருந்தது. மொட்டை மாடியில் நின்றபடி, அதிகாலையின் சில்லென்ற காற்றில் லயித்திருந்த அவரது காதுகளில், ரயில்வே நிலையத்தின் ஒலிபெருக்கியில் அறிவிப்பு ஒன்று செய்யப்பட்டுக் கொண்டிருந்தது நன்றாகக் கேட்டது. அவர் முகத்தில் ஒரு ஆர்வம் கலந்த புன்னகை மலர்ந்தது.
‘விஜயின் ரயில் வந்து விட்டது,’ என்று எண்ணியபடி அவர் ஒரு சின்னப்பையனைப் போல, மாடிப்படிகளில் துள்ளி இறங்கினார்.
“மஞ்சு! ரயில் வந்திருச்சுன்னு நினைக்கிறேன்,”என்றதும் மஞ்சுவின் முகம் மலர்ந்தது. அப்பாடா, ஒரு வருடம் கழித்து மகன் வரப்போவதை நினைத்து அவள் பூரித்துப் போனாள்.
“இன்னிக்கு ஒரு நாள் வாக்கிங் போகலேன்னா என்ன குடி முழுகிப் போயிடும்?” என்றபடி, பெர்முடாவும் டி-ஷர்டுமாக புறப்பட்டுக் கொண்டிருந்த கணவரை அவள் செல்லமாகக் கடிந்து கொண்டாள்.
“அவன் தான் பத்து நாள் இருக்கப் போறானே! அவன் வந்ததும் ஒரு ‘ஹலோ’ சொல்லிட்டு அப்புறமாகத் தானே வாக்கிங் போகப் போறேன்,” என்று சிரித்தார் வெங்கடேசன்.
“நளினியை எழுப்பலாமா?” என்ற மஞ்சு அங்கிருந்தே,”அடியேய் நளினி, உங்க அண்ணன் வர நேரம் ஆச்சுடி. சீக்கிரமா எழுந்து பல் விளக்கிட்டு ரெடியாகுடி,” என்று குரல் கொடுத்தாள்.
“இப்ப எதுக்கு அவளை ஊருக்கு முன்னாடி எழுப்பறே?” என்று வெங்கடேசன் மனைவியைக் கடிந்து கொண்டார். “லீவ் தானே அவளுக்கு? நிதானமா எழுந்துக்கட்டுமே? பிள்ளை வர சந்தோஷத்திலே ஊரையே கூட்டிடுவே போலிருக்கே?”
அடுத்த சில நிமிடங்களில், வாசலில் ஆட்டோ வந்து நிற்கும் சத்தம் கேட்டது. வெங்கடேசனும் மஞ்சுவும் எட்டிப் பார்க்கும் முன்னரே, ஆடோவிளிருந்து அவசர அவசரமாக இறங்கிய விஜய் அவர்கள் இருவரையும் நோக்கிக் கையசைத்தபடி உள்ளே நுழைந்தான்.
“வாடா விஜய்!” என்ற மஞ்சுவின் வாயெல்லாம் பல்லாக இருந்தது.
“ஏனப்பா? பிரயாணமெல்லாம் சௌகரியமாக இருந்ததா?” என்று வெங்கடேசன் வாஞ்சையோடு கேட்டார்.
“ஐயோ! சரியான போர்!!” என்று சிரித்தான் விஜய். “அம்மா! நான் சேலம் வந்ததுமே, எழுந்து பல் விளக்கிட்டேன். உள்ளே போய் சூடா ஒரு கப் காப்பி போட்டுக் கொண்டு வாம்மா! ரொம்ப நாள் ஆச்சு உன்னோட காப்பி சாப்பிட்டு.” “சரி விஜய்!” என்றபடி எழுந்து கொண்ட வெங்கடேசன்,”நீ ரிலாக்ஸ் பண்ணு. நான் வாக்கிங் போயிட்டு அரை மணி நேரத்திலே வந்திடறேன்,” என்றபடி கிளம்பினார்.
“நீங்க என்னிக்குப்பா அரை மணி நேரத்திலே திரும்பி வந்திருக்கீங்க?” என்று சிரித்தான் விஜய்.
“என்னப்பா செய்யறது? யாரையாவது பார்த்து தொலைச்சிடறேன். பேச ஆரம்பிச்சிட்டா நேரம் போறதே தெரிய மாட்டேங்குது!” என்று சிரித்தபடியே வெளியேறினார் வெங்கடேசன்.
“இன்னும் நளினி தூங்கறாளா?” என்று குரல் கொடுத்தான் விஜய். “அதை ஏன் கேட்கிறே?” என்று சமையல் அறையிலிருந்து பதில் அளித்தால் மஞ்சு.”லீவ் விட்டாலும் விட்டாங்க, 24 மணி நேரமும் தூங்கி வழியறா உன் தங்கை.”
“நான் போய் எழுப்பறேன் அவளை,” என்றபடி விஜய் தங்கையின் அறைக்குள் நுழைந்தான்.
நளினி தலை வரைக்கும் இழுத்துப் போர்த்தியபடி உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள். விஜய் படக்கென்று அவளது போர்வையை இழுத்தபோது அவனது இதயம் ஒரு வினாடி நின்று போனது.
காரணம், நளினி உடம்பில் ஒட்டுத் துணி கூட இல்லாமல் நிர்வாணமாகப் படுத்து உறங்கிக் கொண்டிருந்தாள். 18 வயது பருவ மங்கையான தங்கையை நிர்வாணமாகப் பார்த்த அதிர்ச்சியில் விஜய் திக்கு முக்காடிப் போனான்.
“இந்தாடா காப்பி,” என்றபடி அறைக்குள்ளே நுழைந்த மஞ்சு, மகள் தூங்கிக் கொண்டிருந்த கோலத்தைப் பார்த்து அதிர்ந்தாள்.
“அட கருமமே!” என்றபடி காப்பியை அவசர அவசரமாக விஜயின் கையில் கொடுத்து விட்டு, மகளின் மீது போர்வையைப் போட்டு மறைக்க முயன்றாள் .
“அம்மா! ஒன்னும் பண்ணாதே!!” என்று உத்தரவிட்டான் விஜய். “அவ அப்படியே தூங்கட்டும்.”
“விஜய், முதல்லே நீ கொஞ்சம் வெளியே போயேன்,” என்று கெஞ்சினால் மஞ்சு.”இப்படி வெட்கமில்லாம அம்மணமாப் படுத்திட்டிருக்க பாரு இந்தப் பொண்ணு?”
“ஏன் பதட்டப்படரே?” என்று காப்பியை நிதானமாகப் பருகியபடி, கட்டிலை நெருங்கினான் விஜய். “வீட்டுக்குள்ளே தானே இப்படித் தூங்கிட்டிருக்கா? விடு!!”
“நீ அவளுக்கு மேலே,” என்று கடிந்து கொண்டாள் மஞ்சு. “நீ ஹால்லுக்குப் போடா! எனக்கு தர்மசங்கடமா இருக்கு!”
“ஏன்? இப்ப நீயா அம்மணமா இருக்கே?” என்றபடி காப்பிக் கோப்பையை டீப்பாயில் வைத்தபடி கதவை சாத்தினான் விஜய்.
இந்த கதைகளை பற்றிய உங்கள் கருத்துக்களை தெரிவிக்க [email protected] -க்கு மெயில் செய்யவும்.